Είναι ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια στον πλανήτη. Ο Λευκός Οίκος δεν παίρνει λάμψη από τον εκάστοτε διάσημο ένοικό του, αλλά έχει φτάσει στο σημείο να δίνει και τη δική του λάμψη στον Πρόεδρο και την οικογένειά του, που ζουν εκεί καθ’ όλη τη διάρκεια της προεδρικής θητείας.
Έχουν γραφτεί εκατομμύρια λέξεις για την αρχιτεκτονική, τη λειτουργία και τις διάφορες ιστορίες που περιβάλλουν τον Λευκό Οίκο, αλλά και πάλι πάντα υπάρχουν λεπτομέρειες και στοιχεία που κινούν το ενδιαφέρον. Τι θα λέγατε να μαθαίναμε 10 μυστικά της πιο διάσημης προεδρικής κατοικίας παγκοσμίως;
Μέχρι το 1901 είχε άλλο όνομα
Το κτίριο υπάρχει για πάνω από δύο αιώνες (ολοκληρώθηκε το 1798 και κατοικήθηκε επισήμως από το 1800), όμως έχει το πασίγνωστο σήμερα όνομά του από το 1901. Ο «νονός» ήταν ο Θίοντορ Ρούσβελτ, ο οποίος έκανε και μια από τις μεγαλύτερες ανακαινίσεις στο κτιριακό συγκρότημα.
Στα πρώτα χρόνια το αποκαλούσαν «το Προεδρικό Παλάτι», αλλά η λέξη παλάτι αντηχούσε άσχημα επειδή θύμιζε τη βασιλεία, την οποία οι Αμερικανοί είχαν πολεμήσει να διώξουν. Από το 1810 ως το 1901 το μέρος ονομαζόταν επισήμως «Εκτελεστικό Μέγαρο» ή «Προεδρικό Μέγαρο».
Πού είναι ο θεμέλιος λίθος;
Η εμβληματική στιγμή της θεμελίωσης του Λευκού Οίκου έγινε το 1792 (συγκεκριμένα στις 13 Οκτωβρίου), όταν o Τζορτζ Ουάσιγκτον λίγο πριν την επανεκλογή του στην προεδρία τοποθέτησε τον θεμέλιο λίθο, ένα πραγματικά τεράστιο αγκωνάρι, στα θεμέλια του κτιρίου που είχαν ήδη σκαφτεί. Το 1992, στην επέτειο των 200 χρόνων από την θεμελίωση του κτιρίου, έγινε μια προσπάθεια από εξειδικευμένα συνεργεία να βρουν αυτόν τον λίθο με προσεκτική ανασκαφή των θεμελίων. Τα συνεργεία δεν βρήκαν τίποτα. Μυστήριο.
Τον έβαψαν λευκό για τη ζέστη
Το λευκό χρώμα δεν ήταν πολύ δημοφιλές στα κτίρια στις αρχές του 19ου αιώνα, κυρίως επειδή λερωνόταν εύκολα. Η απόφαση να βαφτεί ολόλευκο ελήφθη το 1798, αλλά το σημαντικότερο κίνητρο ήταν η εσωτερική θερμοκρασία και όχι το να ξεχωρίζει από τις άλλες οικίες της περιοχής. Οι έρευνες των ειδικών έδειξαν ότι τα ανοιχτόχρωμα βαμμένα σπίτια έχουν πολύ χαμηλότερη θερμοκρασία στο εσωτερικό τους το καλοκαίρι κι αυτό έπεισε τον τότε πρόεδρο Τζον Άνταμς να δώσει τη συγκατάθεσή του. Το κτίριο βάφεται συχνά και χρειάζεται πάνω από 2.150 κιλά λευκής μπογιάς -για την ακρίβεια απόχρωσης Duron’s Whisper White- για να βαφτεί ολόκληρο.
Κινδύνεψε να καταστραφεί από φωτιά
Στις 24 Αυγούστου 1814 το κτίριο άρπαξε φωτιά και παραλίγο να καταστραφεί ολοσχερώς. Ήταν μια πετυχημένη αμφίβια καταδρομική επιχείρηση των Βρετανών, που κατάφεραν να καταλάβουν όλη την περιοχή της Ουάσιγκτον. Ήταν η πρώτη, και μοναδική ως σήμερα, στιγμή που η αμερικανική πρωτεύουσα βρέθηκε υπό κατοχή. Το κτίριο άντεξε παρά τις εκτεταμένες ζημιές και τελικά ανακαινίστηκε πολύ γρήγορα
Εβοσκαν πρόβατα τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κι από τη στιγμή που οι ΗΠΑ μπήκαν στις εχθροπραξίες, είχαν διαθέσει όλο το ανθρώπινο δυναμικό τους με τέτοια οργάνωση, που δεν περίσσευε κανένας εργάτης για να κουρέψει το γκαζόν στον Λευκό Οίκο. Ο τότε πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον πήρε μια πρωτοποριακή απόφαση: επέτρεψε σε ολόκληρα κοπάδια προβάτων να… βοσκήσουν στους κήπους για να εξαφανίζουν το χορτάρι. Με μοναδικό όφελος για την πατρίδα, να χρησιμοποιηθεί το μαλλί τους, όταν τα κούρευαν, για τις ανάγκες του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού.
Καταφύγιο και κρυφές πόρτες
Υπάρχουν αναφορές σε επίσημα βιβλία για το κτιριακό συγκρότημα, ότι φιλοξενεί και πυρηνικό καταφύγιο (σε βάθος σχεδόν 20 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της γης), στο οποίο ο Πρόεδρος και το επιτελείο του μπορούν να ζήσουν αυτόνομα μέχρι και για τρία χρόνια χωρίς να χρειαστεί να ανέβουν στην επιφάνεια. Πολλοί, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι έχουν ανακαλύψει μυστικές πόρτες, ακόμα και μέσα στο εμβληματικό Οβάλ Γραφείο, οι οποίες οδηγούν μέσω στοών σε γειτονικά κτίρια, είτε σε υπόγεια πάρκινγκ, όπου ο Πρόεδρος μπορεί να απομακρυνθεί με ασφάλεια.
Πισίνα, μπόουλινγκ, μπάσκετ και σινεμά
Όταν λέμε ότι ο Πρόεδρος μπορεί να κάνει ό,τι τραβάει η ψυχή του, το εννοούμε. Η εσωτερική πισίνα είναι παρούσα από τη δεκαετία του 1930 κι ήταν μία από τις πρώτες που κατασκευάστηκαν σε κτίρια στις ΗΠΑ. Έκτοτε έχει αλλάξει χώρο τουλάχιστον τρεις φορές. Υπάρχουν, βέβαια, και ξύλινοι διάδρομοι για μπόουλινγκ -τους οποίους επισκεπτόταν πολύ συχνά ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ), κλειστό γήπεδο μπάσκετ -ο πιο φανατικός μπασκετόφιλος υπήρξε ο Μπαράκ Ομπάμα) και, φυσικά, ένα σινεμά με χωρητικότητα 300 άτομα, στο οποίο ο Πρόεδρος μπορεί να δει όποια ταινία -του Χόλιγουντ-επιθυμήσει πριν αυτή κυκλοφορήσει!
Ο Πρόεδρος πληρώνει φαγητό και καθαριστήριο
Με κίνδυνο να χαρακτηριστούν ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι, οι Αμερικανοί τηρούν την παράδοση να ζητούν από τον εκάστοτε Πρόεδρο και την οικογένειά του να επιβαρύνονται τα έξοδα για μια σειρά από λειτουργίες του Λευκού Οίκου. Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος μπορεί να ζητήσει ό,τι θέλει για φαγητό, όμως τα ιδιωτικά του γεύματα με την οικογένειά του τα πληρώνει ο ίδιος. Το ίδιο συμβαίνει με υπηρεσίες καθαρισμού των ρούχων, κουρέα ή κομμωτήριο για την Πρώτη Κυρία, αγορά ρούχων και οποιασδήποτε κινητής συσκευής (π.χ. κινητού τηλεφώνου, tablet κτλ.).
Η αξία του είναι περίπου 400 εκ. δολάρια
Είναι προφανές ότι ο Λευκός Οίκος δεν πουλιέται, ούτε μπορεί να αποτιμηθεί σε σχέση με τους θησαυρούς, γνωστούς και άγνωστους, που υπάρχουν εκεί μέσα. Ωστόσο το 2017 η πασίγνωστη εταιρεία Zilow, που κάθε χρόνο δημοσιεύει το Home Value Index, αποφάσισε να κάνει μια αποτίμηση, για ιστορικούς λόγους. Το κτιριακό συγκρότημα (χωρίς, εννοείται, την εσωτερική διακόσμηση) αποτιμήθηκε στα 397,9 εκατομμύρια δολάρια. Κι αν νοικιαζόταν, το αμερικανικό κράτος θα έπαιρνε τουλάχιστον 2 εκ. δολάρια το μήνα.
Το ξύλο του προεδρικού γραφείου προέρχεται από ναυάγιο
Στους δύο αιώνες που ο Λευκός Οίκος έχει χρησιμοποιηθεί ως προεδρική κατοικία έχουν χρησιμοποιηθεί έξι διαφορετικά γραφεία, όλα ξύλινα, τα οποία χρησιμοποιεί ο Πρόεδρος για τις δουλειές του. Ο νυν πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έχει επαναφέρει το πιο εμβληματικό απ’ αυτά τα έπιπλα, το λεγόμενο και Resolute desk. Κι αυτό, διότι το γραφείο κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από ξύλο που ανήκε στο βρετανικό πολεμικό πλοίο Resolute, το οποίο ναυάγησε το 1854 κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στον Αρκτικό Ωκεανό. Το συγκεκριμένο γραφείο το χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ο Τζον Φ. Κένεντι και ο Μπάιντεν είναι ο 8ος που το επέλεξε.
