Το animation είναι διαθέσιμο στην πλατφόρμα του Cinobo.
Μια ιστορία αγάπης στα συντρίμμια της κατασπαραγμένης από την βία και τον φόβο Καμπούλ. Δύο νέοι ερωτευμένοι που δεν έχουν ακόμα παραιτηθεί. Ο ένας πιο κοντά στη μελαγχολία, η άλλη πιο κοντά στον δυναμισμό που τροφοδοτεί η απελπισία.
«Τα χελιδόνια της Καμπούλ» μας πάνε πίσω, στο Αφγανιστάν του 1998 και των Ταλιμπάν. Η καθημερινή, ελεύθερη, πραγματική ζωή έχει ανασταλεί. Τα σινεμά, τα βιβλιοπωλεία και τα πανεπιστήμια έχουν κλείσει, οι δρόμοι έχουν παραδοθεί στο χάος, η μουσική έχει απαγορευτεί, οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν δημόσια χωρίς την μπούρκα τους ή με… λευκά παπούτσια.
Κατατοπιστική και γεμάτη ένταση είναι άλλωστε η πρώτη σκηνή κατά την οποία μια γυναίκα λιθοβολείται από απλούς πολίτες και παιδιά- τα ίδια παιδιά που αργότερα θα πετούν πέτρες σε ένα σκυλί, για πλάκα. Η γυναίκα τιμωρείται δημόσια για την χαλαρή της πίστη και δεν την επιτρέπουν ούτε στο θάνατο την περηφάνια της προσωπικότητάς της. την λιθοβολούν φορώντας την μπούρκα.
Αυτό το καθεστώς του τρόμου αναπαριστά με την τεχνική χειροποίητου κινουμένου σχεδίου βασισμένου σε κινήσεις αληθινών ηθοποιών το amimation της Ζαμπού Μπρετμάν.
Η επιλογή του animation είναι απόλυτα εύστοχη για να μεταφερθεί αυτή η ιστορία της παράνοιας, γιατί την ώρα που σε αποφορτίζει με την χρήση των σκίτσων καταφέρνει επίσης να σε συγκλονίσει με την αφήγηση της ιστορίας, τον βίαιο παραλογισμό που την έχει δημιουργήσει, την επιλογή των χρωμάτων που την ντύνουν, τον θόρυβο που την υπερτονίζει.Η ταινία αποτελεί μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου του Αλγερινού συγγραφέα Γιασμίνα Χάντρα και είναι από τα πιο ερωτικά δώρα που μπορεί να κάνει κανείς στον εαυτό του.
Όχι γιατί είναι ερωτική ταινία, αλλά γιατί δείχνει με τρόπο απλό και συγλονιστικό τον έρωτα μιας κοπέλας για την ελευθερία. Την δίψα της να καταπολεμήσει την βία που την πνίγει σε κάθε έκφανση της ζωής της. Την αγωνία της να ξεφύγει από τα δεσμά της. Και όταν πια αυτά τα δεσμά σφίξουν περισσότερο, την ελπίδα που εντελώς αναπάντεχα καλλιεργεί σε ένα άλλο άτομο, σε ένα ξένο άντρα, αδιάφορο και παγωμένο.
Και η ελπίδα που γεννά αυτή η κοπέλα είναι άκρως ερωτική γιατί υπαινίσσεται πως όσο εύκολα μπορεί να καταρρεύσουν η ελευθερία και η δημοκρατία, εξίσου εύκολα μπορούν να ανακάμψουν και να αποτάξουν το γκρι μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον η αγάπη, τα ιδανικά, η αξιοπρέπεια, η ανθρωπιά.
ΙΩΑΝΝΑ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗ
naftemporiki.gr
