Μέχρι τώρα στην Ελλάδα “σκόνταφταν” πάνω σε ναυάγια, τα οποία εντοπίζονταν εντελώς συμπτωματικά. Στο Πανεπιστήμιο Πατρών, αντιθέτως, προχώρησαν στην αναζήτησή τους με τη χρήση εξελιγμένων μέσων. Επιστήμονες από το Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών έκαναν «κόσκινο» τον πυθμένα του Πατραϊκού Κόλπου, τον σάρωσαν σχεδόν στο σύνολό του για μια δεκαετία, στο πλαίσιο χαρτογράφησής του. «Έφτασαν» έως και σε βάθη εκατοντάδων μέτρων, εντόπισαν 14 ναυάγια, με το πιο παλιό απ΄ αυτά να χρονολογείται μεταξύ 1905-1910. Κάποια μάλιστα, όπως λέει ο επικεφαλής της σχετικής πανεπιστημιακής μελέτης, επίκουρος καθηγητής Ωκεανογραφίας, κ. Γιώργος Παπαθεοδώρου, κρύβουν πίσω τους πραγματικά δραματικές ιστορίες, όπως το ιταλικό «Μarguerite». «Βυθίστηκε, πιθανότατα από νάρκη, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 13-10-1943, ημέρα που η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία. Την ώρα εκείνη μετέφερε, υπό γερμανική καθοδήγηση, 900 Ιταλούς αιχμαλώτους, στρατιώτες της μεραρχίας Αcqui, που έδρευε στην Κεφαλονιά. Από αυτούς οι 544 έχασαν τη ζωή τους. Το κουφάρι του είχε εντοπιστεί για πρώτη φορά το 1970 απ΄ τον πρωτοπόρο ωκεανογράφο, καθηγητή στο ΜΙΤ, Η. Εdgerton. Εμείς, όμως, το αποτυπώσαμε, μ΄ έναν σύγχρονο ηχοβολιστή πλευρικής σάρωσης. Στα βόρεια του Πατραϊκού «αναπαύεται» και το νορβηγικό φορτηγό ατμόπλοιο «Svein Jarl», μήκους 265 ποδών και καθαρής χωρητικότητας 1.115 κόρων, που είχε ναυπηγηθεί το 1943, στο Τrondheim. «Προερχόμενο από Κωνσταντινούπολη, είχε αποπλεύσει στις 16 Ιανουαρίου 1948 απ΄ το λιμάνι της Πάτρας, με γενικό φορτίο και προορισμό την Αμβέρσα. Έπλεε κοντά στις εκβολές του Εύηνου ποταμού με ρότα για τα ανοικτά, όταν το πρωραίο τμήμα του κομματιάστηκε από μια ξεχασμένη νάρκη, που είχε ποντιστεί μεταξύ του Ακρωτηρίου Αράξου και των αιτωλοακαρνανικών ακτών. Μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, βυθίστηκε, παρασύροντας μαζί του οκτώ μέλη του πληρώματος», αφηγείται ο κ. Παπαθεοδώρου.
