ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ εκδηλώθηκαν ένθεν-κακείθεν για τη συμμετοχή της Εφης Αχτσιόγλου (Νέα Αριστερά), του Διονύση Τεμπονέρα (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ) και του Μανώλη Χριστοδουλάκη (ΠΑΟΚ/ΚΙΝΑΛ) σε κοινή δημόσια συζήτηση με θέμα: «Απέναντι στον Μητσοτάκη, Ποιος;».
Αυτές τις αντιδράσεις τις θεωρώ αδικαιολόγητες, για όσους επιδιώκουν να περιχαρακώσουν τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας στο… «καβούκι» τους.
Οπως κι αν αυτές εκφράζονται, οι δυνάμεις της Αριστεράς οφείλουν να αναζητάνε δρόμους και τρόπους ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ του καθεστώτος Μητσοτάκη και της Δεξιάς πολιτικής του που συνθλίβει καθημερινά τους πολίτες και ασχημονεί Θεσμικά σε βάρος των κοινωνικών κατακτήσεων και των δημοσίων αγαθών, όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Αξιοπρεπής Διαβίωση των πολιτών.
Σε αυτόν τον δημόσιο διάλογο αναζητάμε την ιδεολογική καθαρότητα και την πολιτική ορθότητα των απόψεων που καθένας θα εκφράσει και προτάσεων που καθένας θα καταθέσει, για όλα τα τρέχοντα προβλήματα της χώρας, μηδέ και των γεωπολιτικών εξαιρούμενων!
Αυτός ο δημόσιος διάλογος της Αριστεράς είναι επιβεβλημένος από τα πράγματα και ο συντονισμός των πολιτικών δυνάμεων που αντιτίθενται στην πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε, προκειμένου να αποκρουστεί η καταστροφική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας.
Η Αριστερά έχει δείξει ως τώρα ότι ΔΕΝ φοβάται τον διάλογο, αλλά αντίθετα, τον επιδιώκει.
Το ίδιο και η Νέα Αριστερά που πρόσφατα συγκροτήθηκε στην Πάτρα και στην Αχαΐα και οδεύει προς την 1η Πανελλαδική της Συνδιάσκεψη, με πρώτο ενδιάμεσο σταθμό, τις ευρωεκλογές του Ιουνίου.
Στο παλιό ερώτημα του Σαντιάγο Kαρίγιο «Μετά τον Φράνκο, τι;» ανακύπτει σήμερα ένα ανάλογο ερώτημα για την Ελλάδα: «Απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιός;».
Σε αυτό το ερώτημα οφείλουν να απαντήσουν οι πολιτικές δυνάμεις στην συζήτηση των Αχτσιόγλου-Τεμπονέρα-Χριστοδουλάκη και τέτοιες συζητήσεις πρέπει να τις επιδιώκουμε όλοι όσοι είμαστε απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας! Διότι μέσα από αυτή τη συζήτηση θα διαπιστώσει καθένας τις συγκλίσεις που υπάρχουν και μπορούν να ενώσουν τις Δυνάμεις της Αριστεράς και της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας. Κι αυτή η επιδίωξη είναι αναγκαία, αλλά και καθοριστική, για το μέλλον της χώρας μας, για τη Δημοκρατία και τη Δημοκρατική της Αναγέννηση, αλλά και για την ευρωπαϊκή της προοπτική.
Διότι η ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας περνάει όχι απλά μέσα από τις επερχόμενες ευρωεκλογές, αλλά κυρίως μέσα από την αλλαγή συσχετισμών με την εκλογή δημοκρατικών και αριστερών ευρωβουλευτών και από την Ελλάδα και από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η αλλαγή σύνθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποτελεί την αναγκαία συνθήκη να αλλάξουν τα πράγματα στην Ευρώπη, αφού μέχρι σήμερα η Ευρώπη των Εργαζομένων Συνθλίβεται από τις πολιτικές του Νεοφιλελευθερισμού, επειδή ακριβώς οι δυνάμεις της Αριστεράς (και οι πολίτες μαζί) έχουν υποτιμήσει τη δυνατότητα ταξικής πάλης και στο επίπεδο του Ευρωκοινοβουλίου, στο επίπεδο της Ευρώπης.
Η ευρωπαϊκή πάλη επηρεάζει και θα επηρεάσει και την προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που δεν θέλουν οι δυνάμεις της Δεξιάς και της Χριστιανοδημοκρατίας και γι΄ αυτό πρέπει «να μπουν στη γωνία» και να αναδειχθούν στο Ευρωκοινοβούλιο πολιτικές δυνάμεις που θα ενώσουν και θα κινητοποιήσουν τους λαούς και τους εργαζόμενους της Ευρώπης σε μια δυναμική διεκδίκησης όλων των επίδικων ζητημάτων που δεν αφορούν μόνο στην οικονομία και στην εργασία, αλλά αφορούν στην επιβίωση των ανθρώπων και την προστασία τους από τις συνέπειες της Κλιματικής Αλλαγής και της περιβαλλοντικής κρίσης που αυτή συνεπάγεται.
* Ο Τάκης Γεωργακόπουλος είναι γιατρός ΕΣΥ, μέλος Νέας Αριστεράς Αχαΐας.
