Η Σοφία Καυκοπούλου
Ο Χρήστος Μούλιας
Ο Σωτήρης Νικολακόπουλος
Ο Φώτης Δημητρόπουλος
Ο Αλέξης Γκλαβάς
Ο Τάκης Τσονάκας
Η Σοφία Καυκοπούλου
Οι Ανδρέας Ζαφειρόπουλος και Αργύρης Μανιάτης
Στο εξώφυλλο του βιβλίου, η αγαπημένη σύντροφος του Τ. Τσονάκα, Μαίρη
– Εκ μέρους της Πανελληνίου Ένωσης Λογοτεχνών Π.Ε.Λ.
Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) ιδρύθηκε το 1973 και είναι μία από τις πιο παλαιές και δραστήριες λογοτεχνικές ενώσεις της χώρας.
Το δυναμικό της Π.Ε.Λ. αριθμεί πάνω από 300 μέλη, τα οποία έχουν πλούσιο πνευματικό και λογοτεχνικό έργο σε όλα τα είδη του λόγου (ποίηση, πεζογραφία κ.λπ.). Πολλά από τα μέλη της έχουν διακριθεί και βραβευτεί σε Πανελλήνιους και Διεθνείς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ πολλοί είναι εκδότες λογοτεχνικών βιβλίων και περιοδικών.
Επί σειρά ετών, η Π.Ε.Λ. διενεργεί κάθε χρόνο τρεις Πανελλήνιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς, οι οποίοι διακρίνονται για την μεγάλη τους συμμετοχή και την εξαιρετική τους επιτυχία :
α. Πανελλήνιοι Ποιητικοί Αγώνες στους Δελφούς.
β. Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός Ποίησης και Διηγήματος.
γ. Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός σε όλα τα είδη του λόγου.
Η ως άνω εταιρεία χαιρετίζει την αποψινή Λογοτεχνική εκδήλωση παρουσίασης του ποιητικού έργου Η ΕΚΔΡΟΜΗ του μέλους μας Τάκη Τσονάκα.
Αγαπητέ μέλος κύριε Τάκη Τσονάκα Να έχεις την Υγεία σου να είσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος κοντά στους δικούς σου ανθρώπους και οι στοίχοι σου πάντα να λάμπουν σαν ήλιος!!.
Για το Δ.Σ. της Π.Ε.Λ. η Προέδρος Αγγελική Κωβαίου
Χαιρετισμός εκ μέρους Παραρτήματος ΠΕΛ Πατρών, Σοφία Καυκοπούλου:
Όταν η μοναξιά γίνεται κινητήριος δύναμη δημιουργίας, τότε μετουσιώνεται η ζωή σε ενσάρκωση ονείρου. Γιατί μέσα στα όνειρα πάντα θα υπάρχει η ελευθερία. Η ελευθερία συλλογισμού των αγαπημένων που λείπουν. Και γίνεται αυτή η έλλειψη, θηλιά στο λαιμό των ζωντανών… Μια έλλειψη που μόνο όποιος την βιώνει την κατανοεί. Όμως, τα όνειρα ξεκουράζουν την ψυχή, φέρνοντας πίσω τους αγαπημένους. Αυτό κάνει και η ποίηση. Μετουσιώνει μνήμες και συναισθήματα σε λέξεις. Η ποίηση με την οποία συναντώνται σήμερα οι δρόμοι μας, η ποίηση του Τάκη Τσονάκα, υμνεί την απώλεια με έναν βαθιά μυσταγωγικό τρόπο, εξυμνώντας παράλληλα τον θεό – Έρωτα και συντελώντας στην ολοκλήρωση του παζλ των συναισθημάτων. Ο ποιητής εμβαθύνει στην έλλειψη του συντρόφου, για να ανασύρει στην επιφάνεια την αγαπητική σχέση των δύο προσώπων, που παρά την απόσταση διαστάσεων μένει αναλλοίωτη. Κι ενώ η απώλεια βυθίζει τον άνθρωπο στο πένθος, εν τούτοις, όταν η γραφίδα γίνεται στήριγμα, γεννιέται ποίηση της ελπίδας και της προσφοράς. Ποίηση ζωής.”
Σωτήρης Νικολακόπουλος, ποιητής – δοκιμιογράφος:
Η ποίηση μπορεί να υπάρχει παντού. Σε μια κινηματογραφική ταινία, σε μια χορευτική κίνηση στη γλώσσα των κωφών, στο θαύμα της ζωής. Μια μαγική στιγμή, ένα τραγούδι, μια φωτογραφία, μια διαμαρτυρία. Είναι τρόπος έκφρασης, σκέψη και συναίσθημα, παρηγοριά και ελπίδα, συναίνεση ή καταγγελία. Όλα μαζί. Όλα όσα επιθυμούμε να ζήσουμε. Όλα όσα φοβόμαστε. Όσα ονειρευόμαστε. Ας ταξιδέψουμε λοιπόν, τούτη την ημέρα κι ας φυσήξει στο πανί μας η δύναμη της ποίησης.
Ο Τάκης γράφει πέρα απ’ την ευφυΐα της ζωής ό,τι αγαπάει Τα βιβλία του είναι η ίδια του η ζωή είναι ο έρωτας του! Δεν μπορώ να μην πω, πως αυτό που με έχει εντυπωσιάσει στο γράψιμο του είναι που απεικονίζει ταυτόχρονα την συνεχή δυναμική της εναλλασσόμενης εικόνας της ζωής, έτσι που ο λόγος του να επιδρά πιστεύω στην ψυχή του αναγνώστη! Μας πηγαίνει στους δρόμους που διάβηκε, μας εξιστορεί αυτά που αισθάνθηκε όταν μόνος πέρναγε δεν διστάζει να πει τα συναισθήματά του. Οι γνώσεις, οι προσδοκίες οι εμπειρίες και η πείρα γράφονται και μεταδίδονται με γλαφυρό τρόπο και παράλληλα πολύ αληθινό.
Το έργο του γραμμένο έτσι, απευθύνεται σε όλους, ακόμα και στον πιο σκεπτικιστή. Ικανός ο μισθός σου Τάκη μου μας έβαλες στον κόσμο σου μήπως καταλάβουμε τον δικό μας. Ροκ μελαγχολία με μισάνοιχτο παράθυρο από όπου τρυπώνουν ακτίνες θεϊκού φωτός. Παύσεις και βαθιές ανάσες για να αντέξουν τα μάτια του ποιητή να δουν κατάματα και να περιγράψουν αυτά που τον απασχολούν: έρωτας, θάνατος, απουσία, ανάμνηση, περιήγηση μοναχικότητα, λέξεις. Η παύση είναι διάχυτη στο έργο του Τάκη.
