Σήμερα η διαδρομή της παρέλασης είναι σχεδόν μία ευθεία και σαφώς συγκριτικά πολύ μικρότερη καθώς ο ενθουσιασμός κρατάει από την Γούναρη μέχρι την πλατεία Γεωργίου. Αυτό το κείμενο, λοιπόν, θέλω να το αφιερώσω στους καρναβαλιστές των δεκαετιών του ’80 και του ’90 που κατέβαιναν (όπως λέγαμε τότε) την Γούναρη.
Η αναμονή στην πλατεία Ομονοίας μέχρι την πλατεία Μαρούδα ήταν ένα συνεχές γλέντι καθώς η κατηφόρα της Γούναρη φόρτωνε τους συμμετέχοντες με ενθουσιασμό και κέφι που υποστήριζαν οι μουσικές επιλογές με κορυφαία τo «El Bimbo», το «Rambamania», το «Senor Ali Baba», το «Brasilian Carnaval» και το «Rasputin».
Η κατηφόρα της Γούναρη ήταν μια άλλη αίσθηση διαφορετική από την σημερινή και η προσμονή της στροφής προς την Κορίνθου καθώς ατενίζαμε την πλατεία Γεςωργίου, ανέβαζε την αδεναλίνη στα ύψη. Αν πετυχαίναμε δε ο dj της παρέλασης εκείνη την στιγμή να βάζει τα «Ritmo De La Noche”, “La Koumba”, Maracaibo”, “Le Chat”, “All my Loving”, “La Copa de la viva”, τότε γινόταν χαμός από ενθουσιασμό και τρελό χορό.
Εμείς που συμμετείχαμε σε αυτές τις παρελάσεις έχουμε συνδέσει την διαδρομή αυτή και με άλλα ξεσηκωτικά τραγούδια, όπως τα “Que de la pongo”, “Amore Amore”, “Bamboleo”, “Maracana”, “La Chica”, “Acadoo”, “Taj Mahal”, “Allez Ola Ole”, “Samba de Janeiro”, “Jingo”, “ Que sera Mi Vida” και άλλα πολλά…
Βέβαια δε πρέπει να αδικήσουμε και τα Ελληνικά τραγούδια που συνέδεσαν την καριέρα τους με το Πατρινό Καρναβάλι που τα αγκάλιασε και τα ενέταξε στο ρεπερτόριο των παρελάσεων μαζί με τις Πατρινές Καρναβαλικές επιτυχίες, όπως τα «Καρναβάλι Ολέ, «Αλαλούμ», «Μια Θάλασσα γαλάζια», «Το τρελό το Καρναβάλι», «Μια σου λέξη», «Καρναβάλι ονειρεμένο», «Λάμπω», «Καρνάβαλε κι αποκριά», το εξαίρετο «Εργαλείο…» και βέβαια το «Πατρινό Καρναβάλι για Πάντα».
Ήταν οι εποχές που το Πατρινό Καρναβάλι είχε τρία ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως:
Πρώτον η συνεχής και διαρκή μεγέθυνση σε συμμετοχές καθώς χρόνο με τον χρόνο συμμετείχαν και περισσότεροι Πατρινοί, να πω δε χαρακτηριστικά πως, όπως θυμάμαι, το 1987 οι συμμετοχές ήταν 5.000 που θεωρούσαμε πως είναι τεράστιο το νούμερο. Παράλληλα ενώ ξεκίνησε η συμμετοχή με όσα άτομα χωρούσαν σε ένα όχημα, στην συνέχεια βγήκαν και από τα αυτοκίνητα, μετά συμμετείχαν και χωρίς αυτοκίνητα και αργότερα κατασκεύαζαν και εξαιρετικής ποιότητας άρματα αφού έμαθαν την τέχνη του σκαλίσματος στο φελιζόλ, το χάρτωμα με αλευρόκολλα και τέλος τις καλλιτεχνικές ζωγραφικές. Τέλος οι παρελάσεις απέκτησαν άλλη μορφή καθώς το 1987 έγινε η δοκιμαστική Σαββατιάτικη με τίτλο «Αυτοφωτιστείτε» που συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία Αγίου Γεωργίου και κατεβήκαμε από την Γεροκωστοπούλου και καθώς ήταν επιτυχής καθιερώθηκε.
Δεύτερον, οι συνεχείς καινοτομίες στις παρελάσεις με πληρώματα που άφησαν εποχή όπως οι Αθάνατοι, το Οικογενειακό Ενθύμημα, τα ανθρωπάκια του Γαϊτη που παρέλασε μαζί τους ο ίδιος ο ζωγράφος, τα εντυπωσιακά άρματα του Μαυροειδή, τα καλλιτεχνικά του Ρούντου, οι ογκώδεις σατιρικές κατασκευές του Πανούτσου, οι αμφιέσεις όπως ο κόκορας μακαρονάδα, οι ναυαγοί, τον αράπη κι αν τον πλένεις, τα μαγαζιά μας ανοικτά, Γαϊδουροπούλια, Mambo Veneziano και πολλά άλλα, αναρίθμητα θα έλεγα και
Τρίτον οι καινοτόμες παρεμβάσεις στο παιχνίδι του Κρυμμένου Θησαυρού που από απλοϊκά θέματα έφθασαν τις δεκαετίες αυτές να υποχρεώνουν στα πληρώματα να έχουν εξειδικευμένες γνώσεις και συχνά να αναζητούν αντικείμενα και εκτός Πατρών. Τότε μπήκαν στις δοκιμασίες οι παντομίμες, τα χορευτικά, το μικτό θέαμα, η ζωγραφική στον δρόμο, η αγαλματοποίηση και άλλα.
Όλα αυτά τα δημιουργικά χρόνια, πολλοί συμπολίτες μας ανακάλυψαν κρυφά ταλέντα και δεξιότητες με αποτέλεσμα πολλοί να εξελιχθούν σε επαγγελματίες και άλλοι ακόμη και να αλλάξουν επάγγελμα όπως σκηνοθέτες, ηθοποιοί, εικαστικοί, ενδυματολόγοι, κατασκευαστές, μουσικοί, κειμενογράφοι κ.α.
Στις παρελάσεις βέβαια έχουν γίνει και πολλά ευτράπελα η και απρόοπτα όπως ένας καρναβαλιστής που καβάλησε ένα γάιδαρο που έβοσκε σε ένα χωράφι στην περιοχή Μαρούδα, αγρίεψε ο γάιδαρος και άρχισε να τρέχει στην κατηφόρα της Γούναρη που την βρήκε αδειανή. Αποτέλεσμα τον πήγε μέχρι του Κουρτέση, μέσα από την διαδρομή της παρελάσεως, οπού κατάφερε και τον ηρέμησε.
Ένα μεγάλο πρόβλημα που είχαμε πάντα ήταν οι καιρικές συνθήκες, καθώς μέσα στην καρδιά του χειμώνα, είναι απρόβλεπτες και μια νεροποντή ήταν δυνατόν να τα καταστρέψει όλα… όπως έγινε το 1995, που βρισκόμασταν στο έν τρίτον της παρελάσεως όταν ξαφνικά μαύρισε ο ουρανός και μαζί με θυελλώδη άνεμο έπιασε μια νεροποντή άνευ προηγουμένου. Και παρά το ότι είχαμε γίνει μούσκεμα στην κυριολεξία η παρέλαση εξελίχθηκε κανονικά, με λιγοστό κόσμο βέβαια κάτω από τις καμάρες της Κορίνθου. Εμείς εκείνη την χρονιά συμμετείχαμε στο «SATURNIA-VOULCANIA» του Πανούτσου, μια εξαιρετική ογκώδη και άκρως εντυπωσιακή κατασκευή που παρελάσαμε υπό καταρρακτώδη βροχή.
Θα υπενθυμίσω πως εκείνα τα χρόνια, ρωτάγαμε τον Άλκη Στέα, αν έχει κάποια καλύτερη πληροφορία για τον καιρό, όταν βλέπαμε μαύρα σύννεφα στην παληοβούνα και αυτός πάντα καθησυχαστικός μας έλεγε… «να μην ανησυχείτε, ο Θεός της Πάτρας είναι καρναβαλιστής και θα φέρει λιακάδα», συχνά όμως δεν το πετύχαινε. Και ένας άλλος που έχει φύγει από την ζωή και έχει αφήσει την σφραγίδα του στο Πατρινό Καρναβάλι, ο Άγγελος Πολυδωρόπουλος, καθώς ήταν πανταχού παρών, στην Καρναβαλική Επιτροπή, στο παιχνίδι του κρυμμένου Θησαυρού αλλά και στις παρελάσεις. Οι προβλέψεις του ήταν σχεδόν πάντα επιτυχείς γιατί έπαιρνε δελτίο καιρού από το Αεροδρόμιο του Αράξου.
Και μια και αναφέρθηκα στον ‘Αλκη Στέα και τον Άγγελο Πολυδωρόπουλο, θέλω να αναφέρω πρόσωπα που προσέφεραν ουσιαστικά στο Πατρινό Καρναβάλι, εκείνη την περίοδο, με καινοτομίες και παρεμβάσεις μέσα από την θέση του Αντιδημάρχου Πολιτισμού όπως είναι ο Ορέστης Σκαλτσάς, ο Δημήτρης Πεφάνης, η Βίκη Αγγελοπούλου, ο Αλέξης Σκαρμέας και ο Σπύρος Καραχάλιος.
