Η Μαριέττα Ευαγγελοπούλου γράφει για την ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, που σύμφωνα με ανακοίνωση δώδεκα μεγάλων ΜΚΟ, “απειλείται με πλήρη κατάρρευση”.
«Πού είναι η μαμά μου;»
Η σπαρακτική αυτή ερώτηση βγαίνει από το στόμα ενός κοριτσιού που με σφυριά και γυμνά χέρια διασώστες στη Γάζα, κατάφεραν να απεγκλωβίσουν, κάτω από τα συντρίμμια που άφησαν πίσω τους νέοι ισραηλινοί βομβαρδισμοί.
Παρά τη δίμηνη κατάπαυση του πυρός, ο ισραηλινός στρατός ξανάρχισε στις 18 Μαρτίου τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις στη Λωρίδα της Γάζας για να αναγκάσει τη Χαμάς να απελευθερώσει τους 58 ομήρους (34 εκ των οποίων πιστεύεται πως είναι νεκροί), οι οποίοι κρατούνται ακόμη μετά την επίθεση της οργάνωσης κατά του Ισραήλ την 7η Οκτωβρίου του 2023.
Οι νεκροί Παλαιστίνιοι έχουν πλέον ξεπεράσει τις 51.000, πάνω από 17.000 εξ αυτών είναι παιδιά (το 70% των θυμάτων σύμφωνα με τον ΟΗΕ είναι γυναίκες και παιδιά).
Περισσότερες από 51.000 ψυχές έχουν χαθεί μέσα σε διάστημα 18 μηνών, χιλιάδες ακόμη άνθρωποι έχουν σακατευτεί, έχουν ακρωτηριαστεί, χιλιάδες παιδιά έχουν μείνει ορφανά, δεν υπάρχει οικογένεια που να μη θρηνεί τον χαμό αγαπημένων προσώπων, η Λωρίδα της Γάζας έχει ισοπεδωθεί, το μέλλον των ζωντανών αβέβαιο.
Οι κάτοικοι παλεύουν να επιβιώσουν εν μέσω τεράστιων ελλείψεων σε τρόφιμα και νερό, το Ισραήλ έχει εκ νέου εμποδίσει την είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα από τις 2 Μαρτίου.
Δώδεκα μεγάλες μη κυβερνητικές οργανώσεις σε κοινή ανακοίνωσή τους προειδοποιούν πως η ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα “απειλείται με πλήρη κατάρρευση”.
“Αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας”, καλούν οι εκπρόσωποι των οργανώσεων Γιατροί του Κόσμου, Oxfam, Νορβηγικό Συμβούλιο Προσφύγων και άλλων ΜΚΟ που δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν “μια από τις χειρότερες ανθρωπιστικές αποτυχίες της γενιάς μας”.
Η Σίγκριντ Κάαγκ, Ανώτερη Συντονίστρια Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Ανασυγκρότησης του ΟΗΕ δήλωσε ενώπιων των αντιπροσώπων στο Συμβούλιο Ασφαλείας: “Ο πόλεμος δεν έχει δημιουργήσει απλώς μια ανθρωπιστική κρίση, έχει εξαπολύσει μια δίνη ανθρώπινης δυστυχίας”.
Ο ΟΗΕ κρούει των κώδωνα του κινδύνου, οι ηγέτες κωφεύουν.
Η απουσία της διεθνούς κοινότητας εμφανής.
Διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων, συμφωνίες που ακυρώνονται και ένας κατάλογος θυμάτων που αυξάνεται μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα.
Οι πόλεμοι δεν είναι μόνο εμπορικοί, είναι πραγματικοί και τον φόρο αίματος πληρώνουν πάντα οι αδύναμοι.
