Οι κινηματογραφόφιλοι που δεν μπορούν να περιμένουν 10 ακόμη μήνες για την κυκλοφορία του ριμέικ της ταινίας επιστημονικής φαντασίας Dune, μπορούν τώρα να αναπαραστήσουν την ιστορία στο σπίτι με μια σειρά από φιγούρες δράσης, συμπεριλαμβανομένου του Τιμοτέ Σαλαμέ.
Η σειρά, που δημιουργήθηκε από την εταιρεία παιχνιδιών McFarlane Toys περιλαμβάνει κάποιους από τους κύριους χαρακτήρες της ταινίας σε φιγούρες από πλαστικό, τον Πολ Ατρείδη (Σαλαμέ), τη λαίδη Τζέσικα (Ρεμπέκα Φέργκιουσον), τον Ντάνκαν Άινταχο (Τζέισον Μομόα), τον Στίλγκαρ (Χαβιέ Μπαρδέμ) και Γκλόσου Ράμπαν (Ντέιβ Μπαουτίστα).
Ένας χαρακτήρας που λείπει, ωστόσο σύμφωνα με το ΑΠΕ είναι η Τσάνι, την οποία υποδύεται η Zendaya.
Αυτό είναι πιθανό επειδή η διασκευή του Βιλνέβ χωρίζει το βιβλίο σε δύο ταινίες, πράγμα που σημαίνει ότι η Τσάνι δεν θα εμφανιστεί τόσο πολύ στο πρώτο μέρος.
Τον Αύγουστο, η ηθοποιός συζήτησε για την περιορισμένης διάρκειας συμμετοχή της στην ταινία:
«Δεν ήμουν πολύ σε αυτή. Είναι μεγάλη υπόθεση να είμαι σε έναν μικρό ρόλο με τόσο σπουδαίο καστ.
Και μου αρέσει επίσης η επιστημονική φαντασία. Είναι διασκεδαστικό να ξεφεύγεις σε έναν άλλο κόσμο».
Η ταινία Dune είχε αρχικά προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει αυτόν τον μήνα, αλλά αναβλήθηκε έως το 2021 λόγω της συνεχιζόμενης πανδημίας του κοροναϊού.
Όπως ανακοινώθηκε, την ημέρα έναρξης προβολής του στους κινηματογράφους, το φιλμ θα κάνει ντεμπούτο στο HBO Max μια απόφαση που προκάλεσε την οργή των ιδιοκτητών κινηματογραφικών αιθουσών.
Το Dune είναι μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του 1965 του Φρανκ Χέρμπετ και αφηγείται την ιστορία του Πολ Ατρείδη, ενός νεαρού ευγενή σε μια φεουδαρχική κοινωνία που βρίσκεται σε ένα μακρινό μέλλον.
Στον Αρράκις, πλανήτη των ερήμων, υπάρχουν αποθέματα του μπαχαρικού μελάνζ, της πολυτιμότερης ουσίας στην Αυτοκρατορία.
Το μελάνζ παρατείνει τη ζωή, διευρύνει την ανθρώπινη συνείδηση, παρέχει υπεράνθρωπα επίπεδα σκέψης και επιτρέπει στους Πλοηγούς της Διαστημικής Συντεχνίας να αναδιπλώνουν το διάστημα, προσφέροντας έτσι στο ανθρώπινο είδος τη δυνατότητα να ταξιδεύει στ’ αστέρια.
Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, αλλά οι προσπάθειες θεωρήθηκαν καταστροφικές, κυρίως η μεταφορά του Ντέιβιντ Λιντς το 1984, την οποία ο σκηνοθέτης χαρακτήρισε ως «αποτυχία».
