“Η Πηνελόπη μου” μου έγραφε στο viber η Χριστίνα Αλεξοπούλου, δύο ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, παρουσιάζοντάς μου ένα βίντεο με την 5χρονη κόρη της, στην οποία κάνει νόημα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και εκείνη ανεβαίνει στο βήμα για να ριχθεί στην αγκαλιά του και να χαιρετίσουν μαζί τους “γαλάζιους” οπαδούς που είχαν παρακολουθήσει την ομιλία του.
Σε αυτές τις εκλογές η Αλεξοπούλου ήταν παντού. Ηταν στο δρόμο, ήταν στα social, ήταν σε εκδηλώσεις, ακολουθούσε τον Μητσοτάκη, ήταν στο σπίτι της, ήταν στην κόρη της, ήταν στον σύζυγό της δικηγόρο Πατρών Θόδωρο Τζαμαλούκα. Ηταν παντού. Είναι το κορίτσι που σε κερδίζει με το χαμόγελό της, της βγάζεις το καπέλο για την σπιρτάδα της στον χειρισμό των πολιτικών φράσεών της και την αντιμετώπιση καταστάσεων, και ενίοτε είναι και εκείνη που μπορείς να κάνεις εχθρό. Ομως και οι εχθροί της, την αναγνωρίζουν. Σπάει αυγά, δεν κολώνει πουθενά, σε κοιτάζει στα μάτια και στα λέει στα ίσια, παρακολουθεί το κάθε αίτημα που της κάνουν, δεν αφήνει… τίποτα να πέσει κάτω! Υπηρέτησε την γαλάζια παράταξη απο παιδάκι. Από το Πανεπιστήμιο και το σχολείο! Εγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, κάθισε μικρούλα στα έδρανα του Νομαρχιακού Συμβουλίου, έφτιαξε εταιρεία δημοσίων έργων ως μηχανικός, ανέβαινε σε μπουλντόζες και σκαπτικά, έριχνε άσφαλτο, μιλούσε με εργάτες που τους αποκαλούσε συνεργάτες της και ξαφνικά αποφάσισε… να κατέβει στις εκλογές. Είχε ήδη δημιουργήσει οικογένεια, είχε παντρευτεί τον άνθρωπό της, αγκάλιαζε την κόρη της την Πηνελόπη. Της έδωσαν το όνομα της κυρά Πίτσας, μητέρας του Θόδωρου και συζύγου του αειμνήστου δικηγόρου Πατρών Βασίλη Τζαμαλούκα. Η Χριστίνα εκλέγεται 4η. Ερχεται πρώτη σε αναφορές, πρώτη σε παρεμβάσεις, κινείται σαν τον FLash, τόσο γρήγορα, που ούτε καν περιμένεις πόσο αστραπιαία θα δράσει για τα ζητήματα της περιοχής και των ανθρώπων της. Λες και έχει δημιουργήσει τον δικό της πολιτικό χωρόχρονο και κατάφερνε να κάνει συστολή σε χώρους και χρόνους. Ερχονται οι εκλογές του Μαϊου εκλέγεται πρώτη. Και ένα μήνα μετά γίνεται υφυπουργός. Η Χριστίνα Αλεξοπούλου είναι γαλάζια από τα γεννοφάσκια της. Και σίγουρα δεν έχει μόνο φίλους. Οπως όλα άλλωστε τα δημόσια πρόσωπα. Και μπορεί όντως να πιστεύει βαθιά στον Θεό, να μην κάνει τον σταυρό της, απλά για να τον κάνει, αλλά ας μου επιτρέψει να την χαρακτηρίσω “δαίμονα” της πολιτικής. Το ‘χει. Το ξέρει. Το τρέχει. Με c; Ναι με c. Γιατί ότι τρέχει με c (ταχύτητα φωτός) “σπέρνει” ενέργεια και δίνει φως!
Κωνσταντίνος Φλαμής
