Με σπουδές στα Οικονομικά και μηδενική πρότερη επαφή με μέλισσες, αυτό που συνέβη στον Ανδρέα Ζαφειρόπουλο πριν από επτά χειμώνες, στα 30 του χρόνια, δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο ως επιφοίτηση. Άρχισε να μελετά τα πάντα για τη μέλισσα, να παρακολουθεί βίντεο και σεμινάρια μέσω ίντερνετ. Το 2012 αγόρασε τα πρώτα δύο μελίσσια, τα οποία τοποθέτησε στον κήπο του στο Τραγανό Ηλείας. Σε λίγα χρόνια κατάφερε με συνεχείς πολλαπλασιασμούς να τα κάνει τριακόσια.
Πέντε είδη μελιού παράγει σήμερα –κυρίως από μελιτώματα (έλατο, βελανιδιά και πεύκο), αλλά και από πορτοκαλιά και ρείκι– και αναλόγως τοποθετεί τις κυψέλες του. Την άνοιξη τις βάζει στον κάμπο της Ηλείας, για να τρυγήσουν από τις ανθισμένες πορτοκαλιές, αλλά και στα ημιορεινά, για τα ανοιξιάτικα ρείκια. Τον Μάιο σκαρφαλώνει στα ψηλά της Αχαΐας, αλλά και μέχρι το Μαίναλο, σε υψόμετρο πάνω από 1.000 μ. Δύσκολη νομή αυτή του ελάτου, επισημαίνει, τόσο ως προς τη συλλογή όσο και προς την εξαγωγή από την κερήθρα, αλλά οι κόποι του ανταμείφθηκαν, αφού το μέλι ελάτης διακρίθηκε πέρυσι με δύο αστέρια στον βρετανικό διαγωνισμό Great Taste Awards, στον οποίο δοκιμάζονται χιλιάδες προϊόντα από όλο τον κόσμο. Στον ίδιο διαγωνισμό, την αμέσως προηγούμενη χρονιά, είχε βραβευτεί αντιστοίχως το μέλι βελανιδιάς του, για το οποίο ανεβαίνει στο αρχαίο δρυοδάσος της Φολόης. Τον Αύγουστο είναι η σειρά του πεύκου και ο ίδιος θα ταξιδέψει μαζί με τα μελίσσια του μέχρι τη Βόρεια Εύβοια. Τον Σεπτέμβριο είναι η εποχή της φθινοπωρινής ερείκης, αλλά και ο νέος κύκλος του πεύκου.
Το μέλι του κ. Ζαφειρόπουλου δεν είναι βιολογικό, ωστόσο παράγεται με σεβασμό στις ίδιες αρχές. «Αυτό που κάνω το ονομάζω ενσυνείδητη μη πιστοποιημένη συμβατική μελισσοκομία», μας λέει. Στην πράξη σημαίνει ότι αφήνει μέλι στα μελίσσια για να τραφούν, καθαρίζει τις κυψέλες με φλόγιστρο και όχι με χημικά και αναζητά συνεχώς νέους καθαρούς τόπους. Επιπλέον, το μέλι του είναι ακατέργαστο, δεν υπόκειται σε θερμική επεξεργασία και δεν περιέχει χημικά συστατικά.