Του Δημήτρη Νταλαπέρα, μέλους Πολιτικού Συμβουλίου σπιράλ
Η Πάτρα ίσως είναι η μοναδική παραλιακή πόλη αποκλεισμένη με “τείχος” από την θάλασσα. Όταν το παλαιό λιμάνι λειτουργούσε κυρίως ως πορθμείο Ελλάδας-Ιταλίας, το τείχος είχε λόγω ύπαρξης. Με την λειτουργία του νέου λιμανιού το παλαιό λιμάνι μένει ουσιαστικά ανεκμετάλλευτο και ρημάζει από το 2012. Δήμος Πατρέων και ΟΛΠΑ πρέπει να συνεργασθούν ώστε να γίνει τουριστικό και ελεύθερα προσβάσιμο στους πολίτες. Όσο για το εμπορικό τμήμα, μπορεί να λειτουργήσει σε νότια επέκταση του νέου λιμανιού.
Το 2018 είχαμε παραχώρηση μεγάλου τμήματος του λιμανιού στον Δήμο Πατρέων αλλά για 6 χρόνια από πλευράς του έχουμε πλήρη απραξία. Καθυστέρηση της τελικής πρότασης ανάπλασης και επιπλέον υποβάθμιση της ευρύτερης περιοχής του μόλου ως χώρου στάθμευσης.
Ακόμη και σήμερα δεν έχουμε χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση της μελέτης και την έναρξη των πρώτων εργασιών, ούτε εξασφαλισμένη χρηματοδότηση.
Τουλάχιστον, έστω τώρα, η δημοτική αρχή και οι φορείς που εμπλέκονται με το έργο να προχωρήσουν γρήγορα τις απαραίτητες διαδικασίες, για να μην έχουμε ακόμη μια δεκαετία με την πόλη αποκομμένη από την θάλασσα.
Το όραμά μας: Χωρίς το “τείχος”, με ανάπλαση της περιοχής, με λειτουργία σύγχρονης μαρίνας και με θέσεις για πλοία κρουαζιέρας, η εικόνα της πόλης αλλάζει, συνδυάζοντας ανάπτυξη και ποιότητα ζωής. Έχουμε θέσεις εργασίας σε επιχειρήσεις που στηρίζουν τον τουρισμό. Αποκτάμε χώρους αναψυχής, περιπάτου και πολιτιστικών δράσεων.
Αν για ένα θέμα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε τον ακτιβισμό πολιτών της Πάτρας, θα ήταν το γκρεμίζουμε το “τείχος”. Όπου “τείχος”, το όριο που χωρίζει σήμερα την πόλη από την θάλασσα.
Δημήτρης Νταλαπέρας
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου σπιράλ
Συντονιστής Ομάδας Εργασίας #υποδομές
