15 Ιουλίου 1974. Πραξικόπημα στην Κύπρο. Ανατροπή του Μακάριου. Η έτσι κι αλλιώς ασταθής κατάσταση στο νησί μετά τις εξελίξεις αυτές, δίνει το «πάτημα» στους Τούρκους για τον πρώτο «Ατίλλα», πέντε μέρες αργότερα. Για να ακολουθήσει και ο δεύτερος «Ατίλλας» τον Αύγουστο και να ολοκληρωθεί έτσι μία τραγωδία που ακόμα καίει τον κυπριακό ελληνισμό, αλλά και τον ελληνισμό γενικότερα. Μέρα μνήμης σήμερα, λοιπόν. Μέρα για να θυμηθούμε τα ολέθρια σφάλματα του παρελθόντος. Να θυμηθούμε όμως και έναν ήρωα από την Πάτρα που έπεσε για την Κύπρο. Τον Νικόλαο Κατούντα που στις 22 Ιουλίου 1974 πήρε την εντολή να εξαλείψει με το λόχο των 62 καταδρομέων του, το προγεφύρωμα των Τούρκων στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας. Απέναντί του πάνω από 3.000 Τούρκοι στρατιώτες. Πηγαίνοντας να υπερασπιστεί την Κερύνεια ρώτησε έναν άλλο στρατιώτη που οπισθοχωρούσε, που είναι οι εχθροί. «Είναι πάρα πολλοί, καλύτερα να φύγετε, το δικό μας τάγμα διαλύθηκε» του απάντησε. Και ο Κατούντας του είπε: «Δεν σε ρώτησα πόσοι είναι, αλλά πού είναι». Δέχτηκε καταιγισμό εχθρικών πυρών. Και όταν κατάλαβε πως ο αγώνας τους ήταν μάταιος, έδιωξε τους δικούς του καταδρομείς. «Φύγετε, μωρέ… Οι μανάδες της Κύπρου θα μαυροφορεθούν και δε θέλω να’ ναι οι δικές σας», τους είπε. Ήταν η τελευταία φορά που όλοι έβλεπαν τον ηρωικό λοχαγό που αργότερα αποκαλέστηκε «Λεωνίδας της Κερύνειας»…
