Του Γιώργου Νικολάου (*)
Πρόσφατα, για πολλοστή φορά, φοιτήτρια του Τμήματός μου δέχθηκε επίθεση από αγέλη εξαγριωμένων σκύλων κατά την προσέλευσή της στο Πανεπιστήμιο.
Η κατάσταση με τα αδέσποτα σκυλιά στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας έχει προσλάβει πλέον ανησυχητικές διαστάσεις και υπάρχουν δεκάδες παρόμοια κρούσματα επιθέσεων σε φοιτητές, προσωπικό και επισκέπτες.
Η Διοίκηση του πανεπιστημίου έχει επανειλημμένως απευθυνθεί στον Δήμαρχο Πατρέων κ. Πελετίδη, φέρνοντάς τον ενώπιον των ευθυνών του, αφού σύμφωνα με τη νομοθεσία αρμόδια για την αντιμετώπιση του προβλήματος των αδέσποτων είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ειδικότερα οι Δήμοι της χώρας. Για τον σκοπό αυτό άλλωστε ενισχύονται οικονομικά από το Κράτος. Ωστόσο, παρόλες τις παραστάσεις του Πανεπιστημίου προς τον κ. Δήμαρχο, ο τελευταίος δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά και αποτελεσματικά με το θέμα.
Αποτέλεσμα της αδιαφορίας αυτής είναι το Πανεπιστήμιο Πατρών να παρουσιάζει μία δυσάρεστη εικόνα, γεγονός που το αδικεί αφού τόσο σε ακαδημαϊκό επίπεδο όσο και σε επίπεδο υποδομών συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων της χώρας και κατέχει αξιόλογη θέση στις διεθνείς κατατάξεις. Όμως, όποιος περπατήσει μέσα στην Πανεπιστημιούπολη θα αντικρύσει το αποκαρδιωτικό θέαμα αδέσποτων, νηστικών και ενίοτε επιθετικών σκυλιών, τα οποία πολλές φορές γίνονται επικίνδυνα. Η πανεπιστημιακή κοινότητα έχει αποδείξει πλείστες φορές τα φιλοζωικά αισθήματά της. Η κατάσταση αυτή ωστόσο είναι άδικη και για τα ίδια τα σκυλιά, τα οποία δεν έχουν φροντίδα και περίθαλψη.
Σκοπός του παρόντος κειμένου δεν είναι να αναζητήσει τις αιτίες του φαινομένου. Τις γνωρίζουμε άλλωστε λίγο-πολύ όλοι μας και δεν θα αρνηθώ ότι και η ανευθυνότητα των πολιτών που εγκαταλείπουν τα ζώα συντροφιάς συμβάλλει δυσμενώς στην αύξηση του πληθυσμού των αδέσποτων. Από την άλλη, η συντεταγμένη Πολιτεία (και ο Δήμος αποτελεί μέρος της) οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Αλλά και το Πανεπιστήμιο έχει υποχρέωση να προστατέψει τους φοιτητές και το προσωπικό του. Όταν ο Δήμος αδρανεί κάτι πρέπει να κάνουμε εμείς για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Δεν νομίζω ότι θα άφηνε κανείς να καεί το σπίτι του επειδή καθυστέρησε η Πυροσβεστική.
Ας σκύψουμε λοιπόν σοβαρά όλοι μας (Πανεπιστήμιο, Δήμος, φιλοζωικές οργανώσεις) πάνω από το πρόβλημα και ας προσπαθήσουμε να βρούμε αποτελεσματικές λύσεις πριν θρηνήσουμε για τα χειρότερα.
(*) Καθηγητής, Πρόεδρος Του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας
