Τι το διαφορετικό προσφέρει το σχολείο που ιδρύθηκε το 1880 και βρίσκεται φωλιασμένο σε ένα γραφικό τοπίο με φάρμες, αμπελώνες και καστανιές; «Σου μαθαίνει πώς να είσαι δισεκατομμυριούχος» έγραφε παλιότερα το Forbes, αναφερόμενο στους παλιούς και τωρινούς οικότροφους του Le Rosey – Ευρωπαίοι αριστοκράτες, εστεμμένοι, πετρελαιάδες του Κόλπου, Ελληνες εφοπλιστές, Ιταλοί μεγιστάνες της κλωστοϋφαντουργίας, Αμερικανοί και Ασιάτες από τη λίστα του Forbes. Τι αγοράζει η ελίτ με τα 130.000 ευρώ ετήσια δίδακτρα; Οτι το παιδί τους θα πηγαίνει και θα μένει μέσα σε ένα από τα δωμάτια ή τις σουϊτες ενός πολυπολιτισμικού σχολείου με λιγότερα από 400 παιδιά από 50 χώρες, με αναλογία μαθητή-δασκάλου 5:1, εξαιρετικές εγκαταστάσεις που περιλαμβάνουν από βιβλιοθήκη 30.000 τίτλων μέχρι συναυλιακό χώρο σχεδιασμένο από τον φημισμένο Ελβετό αρχιτέκτονα Bernard Tschumi και ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που βασίζεται σε δύο άξονες: την εξατομικευμένη παρακολούθηση (ένας tutor αναλαμβάνει να παρακολουθεί την πρόοδο και την ευεξία 6-7 μαθητών ενώ διαλέξεις και μαθήματα “Life Skills” φροντίζουν για τη σωματική και ψυχική υγεία τους) και την «ολιστική φιλοσοφία που προτρέπει τους μαθητές να επιλέξουν ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα με μια ποικιλία αθλητικών, καλλιτεχνικών, τεχνολογικών και ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων που θα τους βοηθήσει να γίνουν πολυτάλαντα άτομα».
Στον κατάλογο αποφοίτων του περίφημου σχολείου πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που βρίσκεται στη μικρή πόλη Ρολ, δίπλα στη λίμνη της Γενεύης, φιγουράρουν μέλη βασιλικών οικογενειών, μεγιστάνες, σεΐχηδες, καθώς και τα παιδιά πολλών αστέρων της showbiz. Ανάμεσά τους ο πρώην Σάχης του Ιράν, ο Αγά Χαν Δ’, η Αλεξάνδρα της Γιουγκοσλαβίας, ο πρίγκιπας Ρενιέ του Μονακό, ο Παύλος και η Μαρί-Σαντάλ, ο Νίκολας Νεγρεπόντε, ο τραγουδιστής Tζο Ντασέν, μέλη των οικογενειών Rothschild και Rockefeller, καθώς και τα παιδιά του Σταύρου Νιάρχου, της Ελίζαμπεθ Τέιλορ, του Τζον Λένον και της Νταϊάνα Ρος.
O γιος του Aly Khan, Aga Khan IV, στο Le Rosey στη λίμνη της Γενεύης
Ο Edward George, δούκας του Kent (αριστερά), μελετώντας Αγγλική Ιστορία
Στο campus που καταλαμβάνει 280 στρέμματα και απέχει δύο βήματα από την σχολή ιστιοπλοΐας “Fleur d’Eau” που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης, ένα μεγάλο φάσμα εμπειριών και δραστηριοτήτων προσφέρεται στους μαθητές: Εκμάθηση μουσικών οργάνων, θέατρο, λέσχες ανάγνωσης και ποίησης, μαθήματα μαγειρικής, καλλιτεχνικά εργαστήρια, ρομποτική, επισκέψεις σε εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις και κονσέρτα, και κάθε πιθανό σπορ – από ιππασία και γκολφ μέχρι snow-shoeing και θαλάσσιο σκι. Το σχολείο ισχυρίζεται ότι εστιάζει περισσότερο «στο χτίσιμο του χαρακτήρα, τους καλούς τρόπους και την αίσθηση αλληλεγγύης», όμως όλοι γνωρίζουν ότι το κυριότερο ατού του Le Rosey είναι η δυνατότητα που δίνει στους μαθητές του να δικτυωθούν και να αναπτύξουν γνωριμίες που θα αποβούν εξαιρετικά χρήσιμες στο μέλλον.
Αν εξαιρέσετε το pause-chocolat – το διάλειμμα για ζεστή σοκολάτα, μια τυπική μέρα δεν διαφέρει από άλλα οικοτροφεία: ξύπνημα στις επτά και πρωϊνό σε μπουφέ, μαθήματα που διαρκούν έως τις τρεισήμισι το μεσημέρι, αθλητισμός και καλλιτεχνικές δραστηριότητες το απόγευμα. Το δείπνο σερβίρεται στις επτάμιση το απόγευμα και έχει αυστηρούς κανόνες – dress code με μπλέιζερ και γραβάτα για τα αγόρια και συγκεκριμένη θέση στο τραπέζι. Κατά τη διάρκειά του οι μαθητές μαθαίνουν βασικούς κανόνες savoir-vivre: να σερβίρουν σωστά υπό την επίβλεψη του maître d’hotel, να σηκώνονται όταν ένας ενήλικας μπαίνει στην αίθουσα. Και ακόμα κι αν δεν μάθουν την προπαίδεια οι juniors, είναι σίγουρο ότι θα γίνουν εξπέρ στο σκι καθώς για τρεις μήνες, από τον Ιανουάριο έως και τον Μάρτιο, το σχολείο μετακομίζει στο Γκστάαντ. Το campus μοιάζε με σαλέ και βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και οι μαθητές κάνουν σκι και snowboard κάθε απόγευμα.
Η εχεμύθεια καλύπτει σαν ομίχλη το σχολείο, όμως κάποιες ιστορίες από τα παλιά έχουν διαρρεύσει – όπως εκείνη με τον γιο Σαουδάραβα σεΐχη που θυμούνται οι συμμαθητές του από τη δεκαετία του ’70. Ο σωματοφύλακας του, κάθε Τετάρτη απόγευμα, πήγαινε τον 14χρονο σε μία escort πολυτελείας με τη συγκατάθεση των γονιών του και του εκπαιδευτικού ιδρύματος… Δάσκαλοι που εργάστηκαν εκεί, μίλησαν αργότερα για την έπαρση των μαθητών: ένας προπονητής τένις που δούλεψε εκεί το 1984, αποκάλυψε αργότερα ότι οι μαθητές αποκαλούσαν τους υπαλλήλους καθαριότητας «σκλάβους».
O συναυλιακός χώρος, σχεδιασμένος από τον φημισμένο Ελβετό αρχιτέκτονα Bernard Tschumi
Το campus του Le Rosey στο Gstaad
Εκτός από τον κατάλογο αποφοίτων, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και «η μεταβαλλόμενη παλίρροια του παγκόσμιου πλούτου» όπως ανέφερε παλιότερα το Forbes. Κοιτώντας τις εγγραφές των μαθητών στο πέρασμα του χρόνου, παρατηρεί κανείς ότι τις δεκαετίες του ‘50 και του ’60, ήταν Αμερικανοί, Ιταλοί και Ελληνες που έστελναν στο Le Rosey τα παιδιά τους. Τη δεκαετία του 1970 ακολούθησαν οι Αραβες και οι Ιρανοί, τη δεκαετία του ’80 οι Ιάπωνες και οι Κορεάτες, ενώ η δεκαετία του ’90 ανήκε στους Ρώσους. Συνεπώς, αν θέλουμε να δούμε ποιος θα καθορίσει μελλοντικά την παγκόσμια οικονομία αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα πιτσιρίκια που κατεβαίνουν με τα σκι τους τις πλαγιές του Γκστάαντ.
Φωτογραφίες: Getty Images / Ideal Image / rosey.ch / Instagram: @instlerosey
