Η Δημόσια Υγεία είναι το μεγαλύτερο αγαθό που ένας κράτος πρέπει να παρέχει στους πολίτες του. Κι όμως το δημόσιο σύστημα υγείας μοιάζει έτοιμο να καταρρεύσει παίρνοντας κάπου κάπου «ανάσα» από δωρεές.
Γιατροί που εξαντλούνται από τις συνεχόμενες βάρδιες και εφημερίες, νοσηλευτές που καλούνται να φροντίσουν δεκάδες ασθενείς, χωρίς να είναι ανθρωπίνως δυνατόν να ανταπεξέλθουν, κτιριακές εγκαταστάσεις που χρειάζονται επειγόντως αναβάθμιση, ράντζα σε διαδρόμους και πολύωρη αναμονή στα επείγοντα περιστατικά είναι με λίγα λόγια η κατάσταση που όλοι μπορεί να δούμε στα νοσοκομεία της Ελλάδας και φυσικά της Πάτρας.
Και αντί η Πολιτεία να επιλύσει αυτά τα ζητήματα, εγκαινιάζει χώρους και μηχανήματα στα νοσοκομεία που έχουν προκύψει μετά από δωρεές πολιτών και έρχονται να καλύψουν τα κενά της. Πρόσφατο παράδειγμα η εγκαινίαση του νέου Pet Scan στο νοσοκομείο «Άγιος Ανδρέας» από τον υπουργό Υγείας. Πρόκειται για μία δωρεά του Αθανάσιου Στεφανόπουλου, ενώ το πρώτο Pet Scan στην πόλη ήταν δωρεά της αείμνηστης Ελένης Διγενοπούλου προς το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών. Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν θα δούμε ότι υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα. Και προκύπτει το ερώτημα: Ποιος είναι ο ρόλος ενός υπουργείου; Οι τελετές εγκαινίων ή να «σκύβει» πάνω από τα προβλήματα;
Επιβάλλεται οι αρμόδιοι να δείξουν την πρέπουσα σοβαρότητα, αντί για εγκαίνια και το ενδιαφέρον ευεργετών, οι πολίτες αναμένουν έργο από την Πολιτεία και μία καλύτερη ποιότητα ζωής, με ένα σύστημα υγείας που θα τους παρέχει ασφάλεια αλλά και αξιοπρέπεια.
