Περίπου 166 εκατομμύρια πριν, ένας γιγάντιος, σαρκοβόρος δεινόσαυρος επιχείρησε να ξεκουραστεί στην περιοχή, που μελλοντικά θα ονομαζόταν από τους ανθρώπους Γιορκσάιρ, πατώντας βαθιά τα πόδια του στο λασπώδες έδαφος. Το κολοσσιαίο πλάσμα άφησε πίσω του ένα τεράστιο αποτύπωμα, που άντεξε στον χρόνο και ανακαλύφθηκε πρόσφατα, κατά μήκος της λεγόμενης «Ακτής Δεινοσαύρων» στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Το αποτύπωμα από τη μακρινή Ιουράσια περίοδο έχει μήκος σχεδόν ενός μέτρου και είναι το μεγαλύτερο του είδους του που έχει βρεθεί στην κομητεία του Γιορκσάιρ. Η ανακάλυψη έγινε τον Απρίλιο του 2021 από μια ντόπια αρχαιολόγο, τη Μέρι Γουντς, καθώς περπατούσε στην παραθαλάσσια περιοχή.
«Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου», θυμάται η Γουντς. «Είχα δει κάποια μικρότερα αποτυπώματα σε βόλτες με φίλους, αλλά τίποτα σαν αυτό. Δεν μπορώ πλέον να λέω ότι οι αρχαιολόγοι δεν ασχολούνται με δεινόσαυρους», σχολιάζει, καθώς είναι μία από τις συγγραφείς της μελέτης που περιγράφει το αποτύπωμα και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Proceedings of the Yorkshire Geological Society, την Τρίτη.
Σπάνια στοιχεία για δεινόσαυρους της Ιουράσιας περιόδου
Το αποτύπωμα των τριών δακτύλων είναι ένα από τα μόλις έξι που έχουν βρεθεί στην περιοχή. Το πρώτο είχε ανακαλυφθεί το 1934.
«Αυτή η σημαντική ανακάλυψη προσθέτει περαιτέρω αποδείξεις ότι κάποτε στην περιοχή αυτή, κατά τη διάρκεια της Ιουράσιας περιόδου, περιπλανιόντουσαν σαρκοβόροι γίγαντες», λέει ο επικεφαλής της μελέτης, γεωλόγος, Τζον Χάντσον. «Ο τύπος του αποτυπώματος, σε συνδυασμό με την ηλικία του, υποδηλώνει ότι προήλθε από έναν άγριο δεινόσαυρο που έμοιαζε με τον Μεγαλόσαυρο, με πιθανό ύψος γοφών (σ.σ.: το μέσο ύψος των ποδιών του) μεταξύ 2,5 και 3 μέτρων».
Ο Μεγαλόσαυρος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους θηρευτές της εποχής του, είχε μεγάλο κρανίο με αιχμηρά δόντια και το σώμα του έφτανε τα 8 με 9 μέτρα σε μήκος.
Επειδή υπήρχε η ανησυχία ότι το αποτύπωμα κινδύνευε να διαβρωθεί περαιτέρω αν παρέμενε στην ακτή, η ομάδα φρόντισε για τη μετακίνησή του σε πιο φιλόξενο περιβάλλον. Οι συλλέκτες απολιθωμάτων, Μαρκ, Ααρον και Σάε Σμιθ, αφαίρεσαν προσεκτικά το αποτύπωμα και το δώρισαν στο Μουσείο του Σκάρμπορο.
Η Χάντσον μελέτησε το αποτύπωμα μαζί με τον παλαιοντολόγο Δρ Ντιν Λόμαξ, συλλέγοντας περισσότερες πληροφορίες για τον δεινόσαυρο. Από κοινού ανέλυσαν το περίγραμμα του αποτυπώματος, τον αριθμό των δακτύλων, τα ίχνη των νυχιών και ένα αποτύπωμα του δέρματος.
«Η παρουσία του αποτυπώματος ίσως υποδηλώνει πως ένα μεγάλο, σαρκοβόρο πλάσμα κάνει ένα βαθύ κάθισμα μέσα στη λάσπη. Μετά σηκώθηκε και απομακρύνθηκε. Εχει πλάκα να σκέφτεται κανείς πως αυτός ο δεινόσαυρος θα μπορούσε να κάνει βόλτα σε μια αμμώδη ακτή, ένα ήρεμο απόγευμα Κυριακής της Ιουράσιας περιόδου», λέει ο Λόμαξ.
Οι Χάντσον και Λόμαξ συνεργάστηκαν επίσης με τον γεωλόγο Δρ Μάικ Ρομάνο του Πανεπιστημίου του Sheffield για τη μελέτη. Τα τελευταία 20 χρόνια, ο Ρομάνο συλλέγει και μελετά εκατοντάδες ίχνη δεινοσαύρων που ανακαλύπτονται κατά μήκος της ακτής του Γιόρκσαϊρ. Περίπου 25 διαφορετικοί τύποι αποτυπωμάτων δεινοσαύρων έχουν εντοπιστεί στην περιοχή.
«Αν και αυτοί οι διαφορετικοί τύποι δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα ισάριθμους δεινοσαύρους, υποδηλώνουν ένα ποικίλο οικοσύστημα με σαρκοφάγα και φυτοφάγα ζώα, που κινούνταν στην παράκτια πεδιάδα και στο σύμπλεγμα ποταμών, πριν από περίπου 160-175 εκατομμύρια χρόνια. Τα αποτυπώματα μάς επιτρέπουν επίσης να ερμηνεύσουμε τη συμπεριφορά τους. Ετσι, έχουμε καταγραφές δεινοσαύρων που περπατούσαν, έτρεχαν και κολυμπούσαν».
