Είναι μία μουσική μεταφορά του φόβου για ασφυξία που είχε μονίμως εκείνη την εποχή η Lady Gaga. Γράφτηκε την περίοδο 2008-2009 και κυκλοφόρησε το 2010 ως single. Αρχικά όμως συμπεριελήφθη στο ΕΡ “The Fame Monster” του 2009, που ήταν βασισμένο στο πρώτο της άλμπουμ “The Fame” του 2008.
Το «Telephone» σχεδίαζε η Lady Gaga να το τραγουδούσε με την Britney Spears, αλλά εκείνη το απέρριψε. Και έτσι προτάθηκε στην Beyoncé για την συνεργασία, η οποία και αποδέχθηκε την πρόταση. Το κομμάτι ήταν υποψήφιο για βραβείο Grammy στην κατηγορία Καλύτερη Pop Συνεργασία με φωνητικά.
Μόνο το 2010 το τραγούδι πούλησε περίπου 7,5 εκατομμύρια ψηφιακά αντίτυπα παγκοσμίως και έτσι έγινε το τέταρτο κορυφαίο σε πωλήσεις εκείνη τη χρονιά.
Το δυναμικό βίντεο κλιπ έχει επιρροές από τις ταινίες του Quentin Tarantino, «Pulp Fiction (1994)» και «Kill Bill: Volume 1 (2003)». Ωστόσο το 2011 η Lady Gaga δήλωσε στο ΝΜΕ ότι προσπαθούσε να κάνει και μία παρέμβαση τύπου Andy Warhol στην εμπορευματοποίηση, που επικρατεί διεθνώς. Αν το κατάφερε μπορεί να το κρίνει ο καθένας που θα δει το βίντεο κλιπ.
