Κανείς δεν θέλει να γίνει τοξικό αφεντικό, πόσο μάλλον να δουλεύει για ένα. Εξ ου και είναι χρήσιμο να έχει κανείς έναν «οδηγό» με τα χαρακτηριστικά που φέρουν τέτοιοι άνθρωποι, ώστε να μπορεί να τους αποφεύγει.
Τον οδηγό αυτόν παρέχει στο CNBC ο Μπιλ Τζορτζ, συνεργάτης στο Harvard Business School και πρώην διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ιατρικής τεχνολογίας Medrtronic. Σε γενικές γραμμές ο ίδιος παρατηρεί ότι οι προϊστάμενοι είναι «καταδικασμένοι» όταν σταματούν να ακολουθούν τις αξίες τους και τον σκοπό τους ως ηγέτες, ανεξαρτήτως από το πόσοι έξυπνοι είναι.
Ειδικότερα, κατά τον Τζορτζ, υπάρχουν πέντε είδη αφεντικών που καλό ήταν να αποφεύγετε:
1. Οι «imposters»
Πρόκειται για άτομα που προσπαθούν με αμείωτο ρυθμό να ανελιχθούν επαγγελματικά, «αγοράζοντας» την θέση τους με τη γοητεία και τις ελκυστικές τους ιδέες. Όταν όμως φτάσουν στην κορυφή, δεν έχουν ιδέα για το πώς να ηγηθούν αποδοτικά, διότι δεν έχουν καθαρή εικόνα του χαρακτήρα τους, των δράσεων ή των συναισθημάτων τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αναγνωρίσουν αυτά τα χαρακτηριστικά στους γύρω τους.
2. Οι ξερόλες
Σύμφωνα με τον Τζορτζ πρόκειται για άτομα που θέλουν συνέχεια να δείχνουν ότι έχουν πάντοτε τον έλεγχο των καταστάσεων, ενώ παράλληλα αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι κάνουν λάθη ή να μάθουν από αυτά. Αντιθέτως, προσπαθούν να εκλογικεύσουν τυχόν παραστρατήματα και «τα ρίχνουν» συνεχώς σε άλλους.
3. Αυτοί που αποζητούν τη δόξα
Πρόκειται για τους προϊσταμένους που αξιολογούν τον εαυτό τους ανάλογα με τα χρήματα που βγάζουν, την δημοσιότητά τους και τους τίτλους που αποκτούν. Προτεραιότητα αυτής της κατηγορίας αφεντικών είναι η απόκτηση προσωπικής φήμης και η περιουσίας. Σύμφωνα με τον Τζορτζ δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι με αυτό που έχουν.
4. Οι «loners»
Πρόκειται για μία εντελώς διαφορετική κατηγορία από τους εσωστρεφείς, αφού αυτός ο τύπος του αφεντικού αποφεύγει να δημιουργήσει στενές σχέσεις και δίκτυα υποστήριξης. Τέτοιου είδους προϊστάμενοι θεωρούν ότι μπορούν να τα κάνουν όλα μόνοι τους και συχνά αρνούνται να δεχθούν κριτική ή συμβουλές από τους εργαζομένους τους, τους ανωτέρους τους και τους μέντορές τους. Συνεπώς, πέφτουν συχνά σε παγίδες και κάνουν λάθη.
5. Οι «γρήγοροι»
Πρόκειται για τα άτομα που εστιάζουν αποκλειστικά στην ανέλιξή τους, επιλέγοντας συχνά να μεταπηδήσουν στην επόμενη θέση, εταιρεία ή στόχο χωρίς να έχουν ξοδέψει χρόνο στο να μάθουν από τα λάθη τους. Αυτή η στρατηγική κατά τον Τζορτζ βοηθά τέτοιου είδους άτομα να ανελιχθούν ταχύτατα, αλλά αυτό δεν τους καθιστά ικανούς να αναλάβουν θέσεις ευθύνης. Εν τέλει, σύμφωνα με τον Τζορτζ, καταλήγουν να καταρρέουν με την ίδια ταχύτητα.
