Η κυρία Νικολαΐδου-Κυρανίδου, η οποία και στο παρελθόν έχει στοχοποιηθεί από αντίστοιχες ομάδες, δημοσίευσε, μάλιστα, και φωτογραφίες από τα φυλλάδια με τα οποία γέμισε το γραφείο της ενώ, όπως γράφει, «διακοσμήθηκαν και κάποιοι τοίχοι».
H ανάρτηση της κυρίας Νικολαΐδου-Κυρανίδου
Στη Σύγκλητο σήμερα εναντιώθηκα σε θέσεις των συνδικαλιστών φοιτητών οι οποίες ανέδιδαν έντονο άρωμα αντισημιτισμού, όπως και υπερασπίσθηκα τον νόμο που αποβλέπει στην απαλλαγή των πανεπιστημίων από τους αιώνιους φοιτητές. Σε λίγες ώρες ο χώρος της Φιλοσοφικής Σχολής που γειτνιάζει με το γραφείο μου γέμισε με τα φυλλάδια της φωτογραφίας, ενώ διακοσμήθηκαν και κάποιοι τοίχοι.
Το κείμενο εναντίον της
Σε επόμενη ανάρτησή της η καθηγήτρια του ΕΚΠΑ παρέθεσε και το πλήρες κείμενο εναντίον της σχολιάζοντας «απολαύστε τη φασιστική επιδίωξη δολοφονίας χαρακτήρα, την ανενδοίαστη κατασυκοφάντηση και την άνευ όρων χρήση του ψεύδους»
Αφού εκφράσω από καρδιάς τις ευχαριστίες μου για την τόσο εμψυχωτική συμπαράσταση που μου προσφέρατε απλόχερα, σας παραθέτω το πλήρες κείμενο που αναρτήθηκε εναντίον μου. Aπολαύστε τη φασιστική επιδίωξη δολοφονίας χαρακτήρα, την ανενδοίαστη κατασυκοφάντηση και την άνευ όρων χρήση του ψεύδους:
Παρέμβαση σε εξεταζόμενο μάθημα της Βάνας Νικολαΐδου πραγματοποιήθηκε πριν από λίγη ώρα από μέλη του Αναρχικού Στεκιού Φιλοσοφικής. Στο πλαίσιο της παρέμβασης γράφτηκαν συνθήματα εντός και εκτός των αιθουσών και μοιράστηκαν σχετικές ανακοινώσεις στους φοιτητές και τις φοιτήτριες. Στο τέλος της παρέμβασης πετάχτηκαν τρικάκια στην κυψέλη που βρίσκεται το γραφείο της. Τι είναι τελικά η κ. Νικολαΐδου: είναι καθηγήτρια ή κυβερνητική εκπρόσωπος;
Οι πρακτικές της, είναι εγγενώς εγγεγραμμένες στην φιλοσοφία του ανθρωπότυπου που εκπροσωπεί και είναι ίδιες και όσον αφορά τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά προγράμματα. Τεράστια εμπόδια προς όσους «αντιπαθεί», με πολιτικά συνήθως κίνητρα και μεροληπτικές και αναξιοκρατικές «προωθήσεις» όσων βρίσκονται κοντά της. Αλλά αυτά, θα τα δημοσιοποιήσουμε σε δεύτερο χρόνο.
Τα τελευταία χρόνια, η Βάνα Νικολαίδου συγκεντρώνει όλο και περισσότερο τα φώτα της προβολής πάνω της. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό, σαφώς και δεν ερείδεται στα επιχειρήματα τεκμηρίωσης των απόψεων της ή για την επιστημονική και γνωσιακή της επάρκεια ή καλλιέργεια. Αντίθετα, η Νικολαΐδου επιβραβεύεται, όπως παλιότερα συνέβαινε με την συνταξιοδοτημένη πια Μαρία Ευθυμίου, για τις υπηρεσίες που προσφέρει μέσω της ακαδημαϊκής της ιδιότητας, τόσο στην υφιστάμενη κυβέρνηση όσο και σε ιδιωτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που καιροφυλακτούν για να εισβάλουν εντός των πανεπιστημίων στοχεύοντας στην κερδοφορία.
Το όνειρο της είναι γνωστό: ένα πανεπιστήμιο φρουρούμενο από κάθε λογής έμμισθο δολοφόνο, το οποίο θα λειτουργεί απρόσκοπτα στα πρότυπα ιδιωτικής εταιρείας και θα παράγει πειθήνιους ανθρώπους με χειραγωγημένες συνειδήσεις. Ένα πανεπιστήμιο των μπίζνες και της προπαγάνδας, φτιαγμένο πάνω στο αίμα και τις φυλακίσεις όσων αντιδράσουν σε αυτό. Προφανώς, όλα αυτά, δεν είναι παρά όνειρο θερινής νυκτός!
Διόλου δεν έχει κρύψει αυτές τις φαντασιώσεις της η Νικολαΐδου. Έχει επικροτήσει και έχει προτάξει την βίαιη αντιμετώπιση φοιτητικών αγώνων ουκ ολίγες φορές. Όπως και έχει υποστηρίξει την άποψη ότι ένστολοι οπλοφόροι που ουδεμία επιστημονική κατάρτιση έχουν, παρά μόνο την «κατάρτιση» στην έμμισθη βία, θα πρέπει να μπαινοβγαίνουν στα πανεπιστήμια για να τραμπουκίζουν, να βασανίζουν και να συλλαμβάνουν αυτούς τους οποίους η ίδια διδάσκει. Όλα τα παραπάνω συναρθρώνουν μία και μόνο πραγματικότητα: η Βάνα δεν είναι καθηγήτρια. Είναι κυβερνητική υπάλληλος. Κυβερνητική υπάλληλος σε ρόλο «λαγού» που ενίοτέ ασκεί και ακροδεξιά πίεση στην Νέα Δημοκρατία για να την βοηθήσει να «απελευθερωθεί» και να δράσει ακόμη πιο βίαια με ηθική νομιμοποίηση. Στα μάτι της πραγματικής πλειοψηφίας λοιπόν, και για τους παραπάνω λόγους, η Νικολαΐδου είναι ένα και μόνο πράγμα: κατάπτυστη. Εκτός όλων των άλλων, η Νικολαΐδου αυτοαναγορεύθηκε τον τελευταίο ένα χρόνο και σε μακρύ χέρι του Νετανιάχου.
Η καταδίκη από την πλευρά της, των πράγματι τυφλών ενεργειών της Χαμάς, σημαίνει για εκείνη την καταδίκη ολόκληρου του παλαιστινιακού λαού και την νομιμοποίηση της σφαγής του από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Οι δυτικές δημοκρατικές αξίες του σάπιου συστήματος που λυσσαλέα υπηρετεί, καθρεφτίζονται στις χιλιάδες των νεκρών και εκτοπισμένων παλαιστινίων, αμάχων στην πλειοψηφία τους, στα βομβαρδισμένα νοσοκομεία και τα διαμελισμένα παιδιά από τις δημοκρατικές καπιταλιστικές βόμβες. Όλη η ιστορική αλήθεια σε μια πρόταση: αυτό ήταν, είναι και θα είναι πάντα το ηθικό και κοινωνικό ανάστημα των υπηρετών της βαρβαρότητας! Μιλώντας για αξίες, πάντα θα εννοούν την εκμετάλλευση και την καταπίεση των πολλών, ακόμη και την σφαγή και τον βομβαρδισμό τους!
Ακολουθώντας, τέλος, την χυδαία ρητορική σύμφωνα με την οποία η εναντίωση στο κράτος του Ισραήλ συνεπάγεται γενικώς και αορίστως «αντισημιτισμό» και εναντίωση συνολικά στον εβραϊκό λαό, η κ. Βάνα αγνόησε ορισμένα δεδομένα: πρώτον ότι ο κόσμος των αγώνων ξέρει καλά να διακρίνει έναν λαό από ένα κράτος, σε αντίθεση με την ίδια. Και δεύτερον, ξέχασε ότι τα πογκρόμ και οι φούρνοι των εβραίων χτίστηκαν από ανθρώπους λίγο δεξιότερα της ίδιας, με τους οποίους δεν την χωρίζουν και πολλά όσον αφορά την εχθρότητα προς όσους αγωνίζονται ενάντια στον καπιταλισμό και τα αστικά κράτη.
Ας είναι λοιπόν πιο φειδωλή όταν υπερασπίζεται δολοφονίες και μαζικούς τάφους για να μην καταλήξει μερικά μόνο μέτρα δεξιότερα απ’ ότι ήδη βρίσκεται.
Κι ας μην περιμένει ότι θα της επιτρέψουμε να μονολογεί και να μονοπωλεί ιδεολογικά μέσα στην σχολή. Το ξέρουμε, θα προτιμούσε να μιλάει μόνη της την γλώσσα του κυρίαρχου οικονομικού και πολιτικού συστήματος για το οποίο δουλεύει. Την γλώσσα των ανισοτήτων, της φτώχειας και των πολέμων προς τέρψιν παθητικών χειροκροτητών και ακολούθων. Σίγουρα, θα προτιμούσε να είμαστε σε φυλακές ή τίποτα φούρνους για να ακούγεται μόνο αυτή. Δυστυχώς για εκείνη, όπου και να είμαστε, θα είμαστε πάντα η φωνή του δικαίου, των αντιστάσεων και της αλληλεγγύης, η φωνή που θα προτάσσει την δυνατότητα και τον ρεαλισμό επίτευξης μιας κοινωνίας πολύ διαφορετικής από αυτή που η ίδια σήμερα προασπίζει. Θα δούμε τελικά η ιστορία, ποια πλευρά θα δικαιώσει.
