Την απογοήτευσή του σχετικά με τον «όλεθρο» που δημιουργήθηκε μετά την ανακοίνωση των βάσεων στις σχολές εξέφρασε ο βουλευτής Ηλείας της Νέας Δημοκρατίας, Κώστας Τζαβάρας.
Συγκεκριμένα, ο Κ. Τζαβάτας σημειώνει:
Σε στρατηγικό Βατερλό εξελίχθηκαν για τον πρύτανη κ. Μπούρα τα μεγαλεπήβολα πλην ήκιστα ορθολογικά σχέδια για την ακαδημαϊκή και ερευνητική ανάπτυξη του Πανεπιστημίου Πατρών, μετά την ανακοίνωση των φετινών βάσεων εισαγωγής στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Οι μεγαλόπνοοι οραματισμοί, τόσο του ιδίου όσο και της Συγκλήτου, κυριολεκτικά ναυάγησαν στην ασάλευτη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου. Αποδείχθηκε ότι δεν είχαν ορθολογικό έρεισμα, για αυτό και δεν ενέπνευσαν το ανάλογο ενδιαφέρον των επιτυχόντων στις φετινές εισαγωγικές εξετάσεις.
Τα αποτελέσματα είναι αποστομωτικά για όσους μας είχαν κατηγορήσει ότι, προβάλλοντας αντιρρήσεις για τη βιαστική και άκαιρη κατάργηση των πανεπιστημιακών τμημάτων της Ηλείας, δημιουργούσαμε «τοπικιστικά» εμπόδια στον «εξορθολογισμό» του ακαδημαϊκού χάρτη που ευαγγελιζόταν ο «προοδευτικός» πρύτανης με τη σχεδόν ομόφωνη γνώμη της Συγκλήτου.
Συγκεκριμένα: Στο τμήμα Ζωικής Παραγωγής, Αλιείας & Υδατοκαλλιεργειών, με έδρα το Μεσολόγγι, εισήχθησαν μόλις δύο φοιτητές αντί των 178 που ανέμενε ο κ.Μπούρας. Στο τμήμα Επιστημών Φυτικής Παραγωγής, επίσης στο Μεσολόγγι, εισήχθησαν μόλις τρεις αντί για 223 που είχαν ορίσει η Σύγκλητος και ο κ. Μπούρας. Στο τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος στο Αγρίνιο, εισήχθησαν μόνο τέσσερις αντί των 157 εισακτέων.
Με άλλα λόγια, στην υπό ίδρυση Μεγάλη της Αιτωλοακαρνανίας Γεωπονική Σχολή, που οραματίστηκαν ακαδημαϊκοί και πολιτικοί παράγοντες της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, επί συνόλου 558 εισακτέων θα φοιτήσουν μόλις εννέα (!) πρωτοετείς φοιτητές. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτά τμήματα η «αναπτυξιακή» πρόταση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Πατρών προέβλεπε τη μεταφορά και συγχώνευση του τμήματος της Γεωπονίας Αμαλιάδας, η οποία και για αυτό το λόγο διεγράφη από το Μηχανογραφικό.
Γιατί όμως βιάστηκαν να διαγράψουν τα τμήματα της Γεωπονίας της Αμαλιάδας και της Μουσειολογίας του Πύργου, χωρίς να τους δώσουν τη δυνατότητα να αξιολογηθούν από την προτίμηση των ενδιαφερομένων φοιτητών; Μήπως εφοβούντο ότι ένα τμήμα Γεωπονίας που θα λειτουργούσε στον μεγαλύτερο αρδευόμενο κάμπο της Ελλάδας ή ένα τμήμα Μουσειολογίας που θα λειτουργούσε στον πιο λαμπρό πολιτιστικό τόπο της οικουμένης, την Αρχαία Ολυμπία, θα ήταν λογικό και επόμενο να προκαλέσουν το ενδιαφέρον περισσοτέρων φοιτητών;
Έτσι ακριβώς συνέβη με το τμήμα Φυσικοθεραπείας, που ενώ η Σύγκλητος και ο κ. Μπούρας είχαν αυθαίρετα (όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε) εκτιμήσει ότι δεν ήταν βιώσιμη η λειτουργία του στο Αίγιο, εντούτοις η εκτίμησή τους αυτή δεν βρήκε ανταπόκριση στις προτιμήσεις των φοιτητών, που τελικά κάλυψαν και τις 136 προβλεπόμενες θέσεις εισακτέων.
Δυστυχώς, με τις άστοχες αυτές προτάσεις τους παρέσυραν το υπουργείο Παιδείας στο να ξεκινήσει τη διαδικασία έκδοσης του απαιτούμενου Προεδρικού Διατάγματος για τη γεωγραφική ανακατανομή και αναδιάρθρωση των ως άνω τμημάτων, που οδήγησε στη διαγραφή της Ηλείας από τον ακαδημαϊκό χάρτη της Δυτικής Ελλάδας.
Τα οικτρά όμως αποτελέσματα μιας τόσο άφρονος στρατηγικής είναι βέβαιο ότι θα πείσουν το Υπουργείο Παιδείας να μην ολοκληρώσει τη διαδικασία αυτή και να επανεξετάσει το όλο ζήτημα επί τη βάσει των νέων δεδομένων, τα οποία συνηγορούν στο ότι η Πολιτεία αποφασίζει για το πού θα λειτουργήσουν τα τμήματα ενός Πανεπιστημίου και όχι τα μέλη της Συγκλήτου. Με άλλα λόγια, στην έννοια της αυτοδιοίκησης του Πανεπιστημίου, που κατοχυρώνει το άρθρο 16, δεν συμπεριλαμβάνεται οποιασδήποτε μορφής αυτονομία ή αυτοδιάθεση.
Όπως είχαμε εγκαίρως επισημάνει, το Υπουργείο Παιδείας έπρεπε να αναμείνει την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών Εξετάσεων, στις οποίες για πρώτη φορά εφαρμόστηκε το μέτρο της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, και μετά να λάβει τις αποφάσεις του για την επιβαλλόμενη ορθολογική αναδιάρθρωση του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας. Τώρα, δυστυχώς, πρέπει να αντιμετωπίσει το σκληρό πρόβλημα της κατάργησης 68 πανεπιστημιακών τμημάτων σε όλη τη χώρα, που εμφανίζουν μονοψήφιο αριθμό επιτυχόντων, γιατί όπως είναι φυσικό, είναι αδύνατον να λειτουργήσουν λόγω έλλειψης του απαιτούμενου αριθμού φοιτητών.
