Ο Τζορτζ Γιανγκ μπορεί και να αναρωτήθηκε τι στο διάολο ήθελε και δέχτηκε να συναντήσει αυτόν που όλοι αποκαλούσαν El Patron, αντί να είναι στην Καρταχένα και να παρτάρει με γυναίκες και κοκαϊνη, σαν να μην υπάρχει αύριο.
Ο 36χρονος νεαρός από την Βοστώνη είχε ήδη αποκτήσει πάρα πολλά χρήματα διακινώντας ναρκωτικά-μαριχουάνα για την ακρίβεια-σε μεγάλες ποσότητες από τα μέσα της δεκαετίας του ’60.
Όμως εκείνη την ημέρα ο Γιανγκ διαισθανόταν ότι κάτι μεγάλο θα προπέκυπτε από αυτή την συνάντηση στην χασιέντα του Πάμπλο Εσκομπάρ.
Ο ήλιος, η ζέστη και η υγρασία έκαναν τα ρούχα να κολλάνε στο κορμί του Τζορτζ, που γύρισε το κεφάλι του όταν άκουσε την μηχανή ενός τζιπ και αντίκρισε για πρώτη φορά τον άνθρωπο που έγινε ο πιο διάσημος ναρκοβαρώνος όλων των εποχών.
Η γνωριμία τους στάθηκε η απαρχή μιας «συνεργασίας» άκρως επικερδούς για τους δύο άντρες, με τον Τζορτζ να μην ξέρει κυριολεκτικά τι να κάνει με τα εκατομμύρια των κερδών που συσσωρεύονταν κάθε μήνα.
Το ντοκιμαντέρ «Boston George» που εξελίσσεται σε οχτώ επεισόδια-κάποιοι λένε ότι τελικά μπορεί να είναι πέντε-αποκαλύπτει με άγνωστες λεπτομέρειες την μυθιστορηματική διαδρομή του Γιανγκ που έγινε ευρέως γνωστός με την ταινία «Blow».
Ο θάνατός του την περασμένη Τετάρτη σε ηλικία 78 ετών στο σπίτι του στο Γουέϊμουθ ήταν το τέλος μιας απίστευτης περιπέτειας που τα είχε όλα: Σεξ, ναρκωτικά, πλούτο, συλλήψεις, φυλακή, και εκατομμύρια δολάρια κερδών που σκορπίστηκαν στους πέντε ανέμους.
Τι απέμεινε; Ένας άνθρωπος που βγήκε από την φυλακή διανύοντας την έβδομη δεκαετία της ζωής του, ο οποίος έπαθε πλάκα όταν μια νεαρή κοπέλα τον αναγνώρισε στον δρόμο.
«Μπήκα στην φυλακή άγνωστος και όταν βγήκα με πλησιάζανε και μου ζητάγανε να βγάλουμε μια selfie. Τι στο διάολο είναι η selfie;» ρώτησε ο Γιανγκ την νεαρή που του έδειξε.
Δεν χρειάστηκε να περάσουν παρά λίγες μέρες για να καταλάβει ότι ο κινηματογραφικός μύθος του «Blow» θα τον ακολουθούσε για πάντα…
Φουλ της κόκας
Ο Γιανγκ από πιτσιρικάς ακόμη ήταν ένα διαφορετικό παιδί, με ανεπτυγμένη ευφυία και οξυδέρκεια, η οποία αν ήταν καλός μαθητής μπορεί να τον οδηγούσε σε άλλα μονοπάτια.
Το πρόβλημα όμως με πολλούς ευφυείς ανθρώπους είναι ότι βαριούνται να ακολουθήσουν την πεπατημένη, να σπουδάσουν δηλαδή και να δουλέψουν μετά.
Ήταν εξαιρετικός αθλητής αλλά μέτριος μαθητής και οι συμμαθητές του τον περιέγραφαν τότε ως «γεννημένο ηγέτη», χωρίς να φαντάζονται τι είδους ηγέτης θα γινόταν ο Τζορτζ.
Το κατάλαβε ο ίδιος όταν άρχισε να καπνίζει αρχικά και να πουλάει στην συνέχεια μαριχουάνα, για να βγάλει κάποια λεφτά, αφού η ζήτηση ήταν τέτοια, που δεν προλάβαινε να παραγγέλνει.
Μαζί με έναν παιδικό του φίλο γνωρίζουν στην Καλιφόρνια έναν προμηθευτή από τον οποίο αγοράζουν φτηνά μαριχουάνα την οποία πουλάνε ακριβά στην Νέα Αγγλία.
Η ποιότητα του προϊόντος είναι τόσο καλή, που τα κιλά έρχονται μέσα στις βαλίτσες αεροσυνοδών, κάποιες από τις οποίες είναι ερωμένες του Γιανγκ.
Οι δουλειές ανοίγουν τόσο που το 1972 ο Τζορτζ είναι εκατοιμμυριούχος, αφού οι καθημερινές εισπράξεις από τις πωλήσεις ξεπερνούν τις 250.000 δολάρια.
Χρόνια μετά από εκείνη την εποχή θα παραδεχτεί σε μια από τις συνεντεύξεις του στην Milford daily News: «Στην δική μου δουλειά δεν υπάρχει η λέξη φεύγω ή τα παρατάω. Υπάρχει κάτι για τον καθέναν όταν πουλάς ναρκαωτικά. Συμβουλές, προδοσία, η αγάπη για τους γονείς, η απώλειά τους και διαλυμένα όνειρα, κάτι σαν ένα μεγάλο μάθημα ζωής.».
Ο Τζορτζ έπαθε αλλά μάλλον δεν έμαθε ή δεν προσπάθησε να μάθει. Όταν τον συνέλαβαν με 300 κιλά μαριχουάνα, μπήκε στην φυλακή και εκεί γνώρισε τον Κάρλος Λέντερ Ρίβας. Ήταν αυτός που τον σύστησε στον Πάμπλο Εσκομπάρ, τον πρώτο των πρώτων στο καρτέλ του Μεδεγίν, ο οποίος εμπιστεύτηκε αυτό τον δαιμόνιο Αμερικανό. Όταν ο Γιανγκ πήρε ένα κιλό σαν δείγμα και κάλεσε έναν ειδικό να το εξετάσει, ο τελευταίος του εξήγησε, ότι η κόκα που κυκλοφορεί είναι «καθαρή»-δηλαδή χωρίς προσμίξεις-το πολύ μέχρι 50 %.
Στην εξέταση του «προϊόντος» με ειδικά υλικά που ακολούθησε τα μάτια του γούρλωσαν όταν ο δείκτης στο μηχάνημα πέρασε εύκολα το 50% και ανέβαινε συνέχεια μέχρι να σταματήσει στο 95%. Ήταν απόλυτα καθαρή κοκαϊνη και το μόνο που ρώτησε τον Γιανγκ ήταν αν μπορούσε να κρατήσει λίγα γραμμάρια για τον ίδιο, ενώ την ίδια στιγμή ο El Americano σκεφτόταν τι θα ακαολουθήσει. Αυτό που ακολούθησε ήταν η μεγαλύτερη εισαγωγή ναρκωτικών στις ΗΠΑ, αφού Πάμπλο και Τζορτζ έφτασαν να προμηθεύουν το ναρκωτικό της ελίτ στο 80% της χώρας. Οι ξέφρενες νύχτες, τα σνιφαρίσματα, τιο αλκοόλ, οι γυναίκες, οι επαύλεις και τα ταξίδια σε εξωτικά μέρη συνεχίστηκαν για καιρό με τον Βοστονέζο έμπορο να «χιονίζει» με κόκα σχεδόν όλη την Αμερική.
Υπήρχε μόνο ένας μεσάζων στην δουλειά, ο Ρίτσαρντ Μπάριλ που μιλούσε μόνο με το Γιανγκ, ο οποίος δεν ήξερε που να βάλει τα εκατομμύρια δολάρια που συσσωρεύονταν. Επέλεξε τελικά τον Παναμά ενώ Λέντερ τον πίεζε συνέχεια να του πει τον μεσάζοντα στην δουλειά, έχοντας φυσικά τον σκοπό του. Όταν έγινε αυτό απλά ο Γιανγκ έμεινε μόνος του χωρίς δίκτυο, συνελήφθη κάποια στιγμή και όταν έκανε συμφωνία με το FBI να δώσει κάποιον μεγάλο, δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά.
Πήρε την άδεια του Πάμπλο Εσκομπάρ και κάρφωσε τον Λέντερ και τους συνεργάτες του, ώστε να αφεθεί ελεύθερος το 1987 για να κάνει μια νέα αρχή. Έκανε κάποιες νόμιμες δουλειές, αλλά τελικά επέστρεψε σε αυτό που ήξερε να κάνει πολύ καλά, το εμπόριο ναρκωτικών αφού τα βρήκε με τον παλιό Μεξικάνο προμηθευτή του.
Ένα βράδυ του 1994 όταν συνελήφθη και πάλι με 800 κιλά μαριχουάνα κατάλαβε ότι το παιχνίδι είχε τελειώσει και ότι αυτή την φορά δεν θα τη γλίτωνε.
Τα 60 χρόνια που εισέπραξε τον έστειλαν μέσα για τα καλά και βγήκε μετά από είκοσι χρόνια, όταν είχε εκτίσει το 1/3 της ποινής του, και ήταν πλέον διάσημος μετά το «Blow». Ο Τζόνι Ντεπ παρέμεινε φίλος του μέχρι το τέλος της μυθιστορηματικής ζωής ενός τύπου που κατάφερε να πλημμυρίσει τις ΗΠΑ με απίστευτες ποσότη τες κοκαϊνης. Η κόρη που απέκτησε δεν συγχώρεσε ποτέ μετά την σύλληψή του το 1994 τον άνθρωπο που ήταν ο πατέρας της, αλλά ταυτόχρονα κι ένας εν πολλοίς άγνωστος. Ένας άγνωστος που ελάχιστα έπαιζε μαζί της όταν ήταν μικρή, πριν χαθεί για μέρες κάνοντας ότι ακριβώς δεν έκαναν οι φυσιολογικοί άνθρωποι που είχαν οικογένεια. Ο Τζορτζ όμως, απλά δεν ήταν ποτέ ένας φυσιολογικός άνθρωπος…
