Δύο χρόνια μετά το «Αξίζεις», κρατάμε το δεύτερο βιβλίο του «Οι ήρωες της διπλανής πόρτας» (εκδ. iWrite), με 14 ζωντανά παραδείγματα της αστείρευτης δύναμης του ανθρώπου. Αύριο Δευτέρα, ημέρα της κυκλοφορίας του, παρουσιάζεται (7.30 μ.μ.) στην αίθουσα της Ενωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Πελοποννήσου, Ηπείρου και Νήσων. Ο συντάκτης της «Πελοποννήσου» Βαγγέλης Γερογιάννης μιλά για τη σύλληψη και γέννηση του βιβλίου του, τα οφέλη της προσωπικής εξέλιξης, το στοίχημά του.
Ποιο το έναυσμα για τη συγγραφή του νέου σου βιβλίου;
Αυτή τη φορά έκανα χρήση και της δημοσιογραφικής μου ιδιότητας. Αφορμή ήταν μια συνέντευξη με έναν υπερμαραθωνοδρόμο. Είχα εντυπωσιαστεί με τον τρόπο που σκέφτονται κυρίως, για να τρέξουν μια διαδρομή 250 χλμ., για τη θέληση και το πάθος τους. Η μία ιστορία έφερε την άλλη. Οχι τόσο ευχάριστες όλες. Επικοινώνησα με ανθρώπους που γνώρισα, με ανθρώπους μέσα από το διαδίκτυο, οι οποίοι -παρότι δεν με γνώριζαν- δέχθηκαν να μου διηγηθούν τη δική τους. Από έναν Ολυμπιονίκη μέχρι έναν άνθρωπο που έχει χάσει το παιδί του ή έχει κακοποιηθεί σε απίστευτο βαθμό στην παιδική του ηλικία.
Στις σελίδες του περιλαμβάνονται 14 ιστορίες-γροθιά στο στομάχι, πλαισιωμένες από εισαγωγή και σχόλια, δικά σου, με τίτλο «Τι κρατάμε». Ποια η διαδικασία του χτισίματος του βιβλίου και ποιες οι προκλήσεις;
Η διαδικασία του χτισίματος ήταν απλή. Σε πρώτο πλάνο είναι οι ιστορίες, όπως τις διηγήθηκαν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές σε μένα και στη συνέχεια υπάρχει η δική μου πινελιά, αναλύοντας και σχολιάζοντας τον τρόπο με τον οποίο οι συγκεκριμένοι άνθρωποι κατάφεραν να πετύχουν κάτι μεγάλο, να ξεπεράσουν μια πολύ δύσκολη κατάσταση, να δημιουργήσουν κοινότητες για να βοηθήσουν άλλους συνανθρώπους τους, να ιδρύσουν μια τεράστια επιχείρηση κάνοντας το χόμπι τους και πολλές άλλες περιπτώσεις. Παρότι οι ιστορίες δεν είναι πολλές, θεωρώ ότι καλύπτουν όλο το φάσμα της ζωής μας και των προβληματισμών μας. Μπορούν, κατά την άποψή μου, να αποτελέσουν έμπνευση και οδηγό για όλους.
Οι ήρωές σου κι εσύ τονίζετε ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο στη ζωή. Το παπαγαλίζουμε, αλλά το ξεχνάμε την επόμενη μέρα. Πώς γίνεται βίωμα με την πίεση της καθημερινότητας;
Οι ήρωές μου βίωσαν την ανατροπή. Βίωσαν πώς είναι να χάνεις τα πάντα και να ξαναρχίζεις από την αρχή. Καλώς ή κακώς, υπάρχουν μόνο δύο τρόποι με τους οποίους μπορεί να γίνει βίωμα ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο στη ζωή μας, ούτε η ίδια η ζωή. Ο ένας είναι ο δύσκολος. Να περάσεις, δηλαδή, μια πολύ δύσκολη κατάσταση και να ανατραπούν τα πάντα. Ο δεύτερος, τον οποίο προτιμώ 100%, είναι να ξεκινήσεις τη δουλειά με τον εαυτό σου όσο το δυνατόν νωρίτερα. Διαβάζοντας βιβλία, παρακολουθώντας ομιλίες, αλλά και ζητώντας βοήθεια από τους ειδικούς. Την περασμένη Τρίτη ήταν η Παγκόσμια Ημέρας Ψυχικής Υγείας και χαίρομαι που πλέον όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια. Οπως έλεγε και ο Καρλ Γιουνγκ «δεν έχει σημασία αυτό που σου συμβαίνει, αλλά πώς αντιδρώ σε αυτό που μου συμβαίνει». Το ξέρω ότι ακούγεται απλό και εύκολο. Σίγουρα δεν είναι, σίγουρα δεν μπορείς να το κάνεις από τη μία ημέρα στην άλλη, αλλά πιστέψτε με, γίνεται.
Εχουμε, πράγματι, όλοι δύναμη μέσα μας;
Την απάντηση την έχουν δώσει ιστορικά πολλοί σπουδαίοι επιστήμονες και πνευματικοί ηγέτες. Εννοείται όλοι!
Η προσωπική εξέλιξη κερδίζει έδαφος στην Ελλάδα. Σου έχει τύχει να βρεθεί κάποιος να την αμφισβητήσει, να την απορρίψει ή να τη χλευάσει; Εδώ χρειάζεται προσοχή και ένας διαχωρισμός. Οταν προσωπική εξέλιξη εννοούμε την πρόθεση να κάνουμε καθημερινή πρόοδο και να γινόμαστε κάτι καλύτερο από την προηγούμενη ημέρα σε πνευματικό επίπεδο, αναζητώντας όλα τα μέσα που θα μας φτάσουν εκεί, τότε αν υπάρξει κάποιος που το αμφισβητεί ή το χλευάζει, αμφισβητεί και χλευάζει ολόκληρο το νόημα της ζωής. Αν προσωπική εξέλιξη εννοούμε τα τσιτάτα που διαβάζουμε στα social, τότε μιλάμε για κάτι εντελώς διαφορετικό.
Από την επαφή σου με ανθρώπους, μέσα από τα βιβλία σου και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τι έχεις κερδίσει και ποιο το στοίχημά σου;
Οταν έγραψα το πρώτο βιβλίο, είχα πει μέσα μου ότι αν έστω και ένας άνθρωπος επικοινωνήσει μαζί μου και μου πει ότι βοηθήθηκε και άλλαξε κάτι στη ζωή του, τότε θα είμαι πολύ ικανοποιημένος. Ελαβα πολλά μηνύματα, κάποια συγκλονιστικά και πολύ προσωπικά σε σημείο που με συγκίνησαν. Αν μπορούμε με οποιονδήποτε τρόπο να επηρεάζουμε θετικά όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα, συνεισφέρουμε σε μια καλύτερη κοινωνία. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι το δικό μου στοίχημα.
