Βενετσάνα Κυριαζοπούλου: “Οσοι με κατηγορούν, τι έκαναν για να σωθεί η Νομική;”

Κρίθηκε και επικρίθηκε περισσότερο από κάθε προκάτοχό της. Χειρίστηκε ιδιαίτερα δύσκολα θέματα, π.χ. η συγχώνευση με το ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας, ίδρυση Νομικής Σχολής κ.ά. Οσοι τη γνωρίζουν υποστηρίζουν μετά πάθους ότι εάν δεν διέθετε τον δυναμικό χαρακτήρα που διαθέτει θα είχε εγκαταλείψει τη θέση της πριν από την 31η Αυγούστου 2020 που έληξε θητεία της.

Αγωνίστηκε με πάθος και πείσμα γι’ αυτά που πίστευε και σίγουρα όποιος έχει καθαρό οφθαλμό μπορεί να δει τα έργα αναμόρφωσης στο Πανεπιστήμιό μας, τα βήματα ανοίγματος στην τοπική κοινωνία και γεφύρωσής του με τους φορείς και την πόλη, τις προσπάθειες αναβάθμισης του επιπέδου εκπαίδευσης.

Σίγουρα ως άνθρωπος και δεδομένης της θέσεως που κατείχε είχε και τις άτυχες στιγμές της που έδωσαν τροφή για επιθέσεις σχεδόν προσωπικές.

Σήμερα, τέσσερις μήνες μετά από την ημέρα που διάβηκε το κατώφλι της εξόδου του κτιρίου της πρυτανείας δίνει την πρώτη της συνέντευξη και μιλάει αποκλειστικά στην «Π». Είναι μία συνέντευξη που σίγουρα θα συζητηθεί και θα απασχολήσει για το επόμενο χρονικό διάστημα.

Με ψυχραιμία. Πιστεύω ότι, κάθε νέα Πρυτανεία, χρειάζεται τον χρόνο της, προκειμένου να βρει τον βηματισμό της και να σχεδιάσει τις παρεμβάσεις και τις αλλαγές που προτίθεται να κάνει στον χρόνο που έχει, λαμβάνοντας υπόψη, ότι η Διοίκηση έχε παροδικό χαρακτήρα, αλλά και συνέχεια. Αλλωστε ο νυν πρύτανης ήταν μέλος της δικής μας Πρυτανείας έως τον Μάιο του 2019 και έχει εμπειρία.

Με ικανοποίηση για τη δουλειά που κάναμε, με ανακούφιση για το πολύ δύσκολο έργο που φέραμε εις πέρας, και με άσβεστη διάθεση να συνεχίσω να βοηθώ το Πανεπιστήμιο. Πολύ δύσκολη και υπεύθυνη δουλειά σε μία μικροκοινωνία με ιδιαιτερότητες (φοιτητές, καθηγητές, διοικητικοί υπάλληλοι). Προσπαθώ να κλείνω κεφάλαια στη πορεία μου, με την ικανοποίηση ότι, έχω πράξει το καθήκον μου.

Δεν είναι κάτι που μπορώ να το κάνω εγώ. Το προνόμιο της αξιολόγησης ανήκει στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Θέλω να πιστεύω ότι, η θητεία μας άφησε ένα σημαντικό αποτύπωμα στην ιστορία της διοίκησης του Πανεπιστημίου Πατρών. Με την πάροδο του χρόνου, με ιδιαίτερη χαρά, συγκίνηση και ικανοποίηση, γινόμαστε αποδέκτες πολύ θετικών σχολίων, ακόμα και από συνεργάτες που είχαμε σοβαρές αντιπαραθέσεις.

Απόδειξη ότι ασχοληθήκαμε σοβαρά, και με τόλμη προχωρήσαμε σε δράσεις οι οποίες, κατά τη γνώμη μας, έμμεσα ή άμεσα βοηθούν την μελλοντική ανάπτυξη του Πανεπιστημίου μας. Οι δράσεις, είναι φυσικός νόμος, γεννούν κριτική και αντιδράσεις. Το θέμα είναι, η κριτική να έχει το επίπεδο, που αρμόζει σε έναν ακαδημαϊκό χώρο, που εκπαιδεύει φοιτητές. Στη περίπτωσή μας πιστεύω ότι ξεπεράστηκαν τα εσκαμμένα ορισμένες φορές από ελάχιστους ευτυχώς, χωρίς αντικειμενικά δεδομένα, η σοβαρό αντίλογο, όπως αποδείχτηκε στη πορεία. Ηταν αυτοί που αντιδρούσαν πάντα σε κάθε αλλαγή, όπως π.χ. για τον νόμο Διαμαντοπούλου, αλλά και αυτοί που βρήκαν ευκαιρία προεκλογικού θορύβου, για τις επερχόμενες πρυτανικές εκλογές. Ομως, θα μου επιτρέψετε να θεωρήσω την ένταση, με την οποία εκδηλώθηκε αυτή η κριτική εκ μέρους τους, ως προσωπική επίθεση. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, το Πανεπιστήμιο δεν δημιούργησε Ερευνητικά κέντρα πλην ενός, το 2019. Ευτυχώς επικράτησε η κοινή λογική στη συνέχεια και δημιουργήθηκαν 9 Ερευνητικά κέντρα στο Πανεπιστήμιο Πατρών, ορίστηκαν τα ΔΣ, και δημοσιεύτηκαν σε ΦΕΚ κοντά στο τέλος της θητείας μας.

Δεν έχω πουλήσει ποτέ τίποτα και για όποιο αντάλλαγμα στη προσωπική και ακαδημαϊκή μου ζωή. Αυτό το γνωρίζουν όσοι με ξέρουν, ανεξάρτητα τι λένε. Kαι για ό,τι λένε, οφείλουν να έχουν αποδείξεις, που δεν προέκυψαν. Κάνω αυτό που πιστεύω, το υποστηρίζω με πάθος, βγαίνω από το δρόμο μου για όλους, κάνω λάθη και προσπαθώ να διορθώσω, επανεκτιμώ πάντα τις αποφάσεις μου, αλλά ως εκεί.

Η ερώτηση σας αφορά στην ένταξη του ΤΕΙ Δ. Ελλάδας στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Σε τέτοια μεγάλα εγχειρήματα ένας καλείται να πάρει τελική απόφαση και να κριθεί.

Τα δεδομένα είναι.

Η συνέργεια με απόφαση της Πολιτείας θα γινόταν, και δύο χρόνια μετά δεν βλέπω άλλη παρέμβαση η πρόθεση από κανέναν ακόμα και από τους ισχυρούς αρνητές. Αρα έπρεπε να συζητήσουμε την καλύτερη λύση χωρίς κραυγές και ακατανόμαστες εκφράσεις

Κατά τη γνώμη μου σωστά έγινε. Ο τόπος χρειάζεται μία τριτοβάθμια εκπαίδευση σωστά οργανωμένη.

Ακόμη και η σημερινή Κυβέρνηση συμφωνεί ότι τα ΤΕΙ είχαν χάσει τον επαγγελματικό τους προορισμό. Γι’ αυτό δημιουργήθηκαν τα διετή επαγγελματικά προγράμματα στα Πανεπιστήμια, τα οποία κατήργησε η νέα Κυβέρνηση και τώρα ξαναμπαίνουν στο τραπέζι των συζητήσεων. Αισθάνομαι απόλυτα δικαιωμένη από το εγχείρημα που ήταν και παραμένει δύσκολο και χρειάζεται τουλάχιστον πενταετή πορεία με διορθώσεις και αλλαγές, αποφάσεις δύσκολες πολλές φορές αλλά και με ειλικρίνεια στις συζητήσεις των αρμοδίων οργάνων. Για πολλά Τμήματα, τόσο του Πανεπιστημίου, όσο και πρώην ΤΕΙ, χρειάζεται επανεκτίμηση της κατάστασής τους, με θαρραλέες, αν και επώδυνες αποφάσεις. Τα πρώην ΤΕΙ έχουν ικανό δυναμικό και δυναμική και πιστεύω ότι σύντομα θα ενσωματωθούν ουσιαστικά.

Στο προκείμενο της απόφασης Συγκλήτου.

Είναι τελευταία φορά που θα αναφερθώ στο θέμα. Συζητήθηκε έντονα το 2019 ελλείψει ουσιαστικού άλλου επιχειρήματος, αλλά κυριάρχησε και στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για ανάδειξη πρύτανη, αντί οποιαδήποτε άλλου ουσιαστικού λόγου με στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης του Πανεπιστημίου.

Η γνώμη της Συγκλήτου δεν δεσμεύει την Πολιτεία όταν νομοθετεί.

Δεν τη δέσμευσε για τη συνέργεια με τα ΤΕΙ, όπως δεν τη δέσμευσε και για την κατάργηση της Νομικής Σχολής, για την οποία υπήρχε θετική απόφαση Συγκλήτου αλλά τεχνηέντως αποφεύγεται η αναφορά. Μετέφερα στη Επιτροπή Μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής ευθαρσώς την προσωπική μου θέση και τη θέση της Συγκλήτου Αν τότε προσπαθούσαμε να μιλήσουμε ακαδημαϊκά, δεν θα είχαμε Τμήματα της Πολυτεχνικής του πρώην ΤΕΙ στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, με έδρα στο Κουκούλι.

Οσον αφορά στις κατηγορίες από πολιτικούς φορείς, θα πρέπει να είναι προσεκτικοί διότι κάλλιστα μπορώ να αντιστρέψω την ερώτηση. Τι κάνανε ώστε να αποτρέψουν την κατάργηση της Νομικής Σχολής;

Τήρησα τον ακαδημαϊκό μου λόγο σε αυτή τη θητεία, πολλές φορές με έντονη προσπάθεια, ακόμα και όταν προσπαθούσαν συνάδελφοι να θίξουν τη θεσμική μου θέση, την αξιοπρέπεια μου ή το φύλο μου. Στόχος μου ήταν και είναι η πρόοδος και η ανάπτυξη του Πανεπιστημίου. Αν ποτέ ξέφυγα, mea culpa.

Αυτό είναι ένα ευαίσθητο θέμα και πριν ρίξουμε τις ευθύνες σε κάποιον πρέπει να γνωρίζουμε τα κριτήρια με τα οποία γίνονται οι εν λόγω κατατάξεις.

Κατ’ αρχάς πρέπει να σας πω ότι το Πανεπιστήμιο στη θητεία μας φρόντισε, για πρώτη φορά, να συνδεθεί με πλήθος διεθνών οργανισμών κατάταξης των ανά το κόσμο Πανεπιστημίων.

Τα κριτήρια κατάταξης κυρίως είναι (α) ο αριθμός επιστημονικών δημοσιεύσεων σε υψηλού κύρους περιοδικά, (β) το πλήθος των αναφορών που θα λάβουν αυτές οι εργασίες από άλλους ερευνητές στον κόσμο, (γ) ο αριθμός φοιτητών ανά εκπαιδευτικό στο Πανεπιστήμιο, (δ) η χρηματοδότηση που θα προσελκύσουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου και (ε) οι υψηλού κύρους θέσεις που θα λάβουν οι απόφοιτοί μας ανά τον κόσμο. Όπως καταλαβαίνετε η θέση κατάταξης ενός Πανεπιστημίου εξαρτάται, όπως είναι φυσικό, από όλους μας και όχι από την εκάστοτε Πρυτανεία. Ακόμη και να φέρει πόρους μια Πρυτανεία, όπως καταφέραμε εμείς να μοιράσουμε 3.000.0000 ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα σε δύο Τμήματα για ερευνητικό εξοπλισμό, αν δεν έχουν επιδόσεις οι ερευνητές μας και αν δεν έχουμε ένα θεσμικό πλαίσιο όπου θα επιβάλει μια αξιοπρεπή αντιστοίχιση φοιτητών-διδασκόντων, δεν πρόκειται ποτέ να ανεβούμε στις διεθνείς κατατάξεις. Με λύπη μου θέλω να σας πω ότι, πολλοί από τους συναδέλφους που ασκούσαν κριτική στην Πρυτανεία, δεν είχαν και τις καλύτερες ερευνητικές επιδόσεις για να βοηθήσουν στην κατάταξη του Πανεπιστημίου Πατρών.

Η πολιτική ηγεσία υπουργείου Παιδείας, εξήγγειλε πρόσφατα, το πρόγραμμα Hellenic Universities 2, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, καθώς και χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης για τα Πανεπιστήμια. Πιστεύω ότι πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για το Πανεπιστήμιο Πατρών η υποστήριξη βασικών δομών για την έρευνα, σε συνέχεια των χρημάτων που διαθέσαμε από το πρόγραμμα Hellenic Universities 1, στη θητεία μας. Μόνο έτσι μπορούμε να συνδράμουμε νέους ερευνητές με ευρωπαϊκά μεγάλα προγράμματα, και να γίνουμε διεθνώς ανταγωνιστικοί.

Με πλήγωσε, η χωρίς αισθητική, προσωπική επίθεση που υπέστην. Ακούστηκαν ορισμένες φορές, ευτυχώς από λίγους, χαρακτηρισμοί που δεν τιμούν την ακαδημαϊκή αποστολή μας.

Σε δημοσιεύματα, αλλά και δυστυχώς και στη Σύγκλητο , μέλος Συγκλήτου απευθυνόταν σε μένα ως «αυτή η κυρία» και όχι με το θεσμικό μου τίτλο η το όνομα μου. Μην ξεχνάμε ότι πρώτη φορά πρύτανις είχε τρεις προσφυγές στο ΣΤΕ που αφορούσαν σε διαδικαστικά θέματα της εκλογής. Επανεκλέχτηκα στον χρόνο με μεγάλη πλειοψηφία και κέρδισα τις άλλες δύο προσφυγές.

Δεν υπήρχε κανένας ουσιαστικός λόγος για όλα αυτά ,που προσβάλουν το Πανεπιστήμιο και εμένα προσωπικά. Ουδέποτε, στο ιατρικό Τμήμα, αντιμετώπισα παρόμοιες συμπεριφορές, στα 40 χρόνια που το υπηρέτησα.

Η αλλαγή της καθημερινότητας στη κοινότητα σε Διοικητικό και Ακαδημαϊκό επίπεδο, οι νομοθετημένες αλλαγές μετά από μεγάλες προσπάθειες στην Επιτροπή Ερευνών, η αισθητική αλλαγή του περιβάλλοντος χώρου.

Τονίζω ιδιαίτερα την αλλαγή για την προσβασιμότητα των ατόμων με ειδικές ανάγκες σε πρακτικό επίπεδο και την οργάνωση συνεδρίων για το θέμα με διεθνή συμμετοχή ειδικών.

Οι συνέργειές με τους κοινωνικούς φορείς, τους συμπολίτες μου, τον Τύπο, τα Επιμελητήρια, τον Δικηγορικό Σύλλογο, τις τοπικές Βιομηχανίες, τις τοπικές επιχειρήσεις, την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, που οδήγησαν σε πλήθος εκδηλώσεων και έργων. Η έκθεση Patras IQ για 6 χρόνια, η χρηματοδότηση από την Περιφέρεια για την περίφραξη του Πανεπιστημίου και την ανακαίνιση όλων των αμφιθεάτρων. Η θέσπιση των βιομηχανικών διδακτορικών και η υποστήριξη βασικής και εφαρμοσμένης έρευνας. Στην αρχή της Πανδημίας, η συντονισμένες ενέργειες με την 6η ΥΠΕ, και τους καθ’ ύλην αρμόδιους στο Ιατρικό Τμήμα, οδήγησε στη δημιουργία Εργαστηρίου Μοριακής Διάγνωσης Λοιμογόνων Παραγόντων, με την υπ’αριθ. 217/9186/12.3.2020 απόφαση της υπ’αριθ. 164/12.3.2020 έκτακτης συνεδρίασης της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Πατρών, και ΦΕΚ ίδρυσης( αρ. φ. 955, 21/03/2020). Το Εργαστήριο ιδρύθηκε για την εξυπηρέτηση των αναγκών μοριακής διάγνωσης λοιμογόνων παραγόντων όπως αυτές προκύπτουν στην 6η Υγειονομική Περιφέρεια (ΥΠΕ), με έμφαση στις νέες ιογενείς εστίες (κορονοϊός SARS-Cov-2, κ.ά).

Οι επιδόσεις μας στην ενοποίηση με τα ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας σε ακαδημαϊκό, διοικητικό και οικονομικό επίπεδο. Η συνεργασία με την Ευρωπαϊκή τράπεζα, που οδήγησε στη δημιουργία νέου κτιρίου του Οικονομικού Τμήματος και ολοκλήρωση του κτιρίου Η/Υ και των κλινικών εργαστηρίων του Ιατρικού Τμήματος. Κυρίως, αναφέρω με ιδιαίτερη συγκίνηση, τις δωρεές της πατρινής κυρίας Ε. Διγενοπούλου, που αφορούν σε PET scan στο Νοσοκομείο και στο «Μαραγκοπούλειο» στο Πανεπιστήμιο. Η ίδρυση της Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, καθώς και η συμβολή μου στην δημιουργία ενιαίας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Πιστεύω ναι. Αλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο. Πάντως το αποτέλεσμα έχει θετικό πρόσημο.

Αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο της Πάτρας. Ισχύει για όλη τη χώρα. Παρ’ όλα αυτά όμως πιστεύω ότι, κατά τη διάρκεια της θητείας μας, η κοινωνία πλησίασε ποικιλότροπα το Πανεπιστήμιο. Βέβαια αυτή είναι σχέση αμοιβαιότητας. Οπως προανέφερα, υπήρξε μεγάλη ανταπόκριση στα δικά μας καλέσματα.

Δεν θέλω να αποφύγω την ερώτηση. Εχω άποψη. Ακολουθώντας την ίδια πρακτική που γνωρίζετε, πρώτα δίνω χρόνο σε μια νέα διοίκηση για να πατήσει γερά στα πόδια της και να αναπτύξει το στρατηγικό της σχέδιο. Αν μου ζητήσουν την γνώμη μου θα την εκφράσω στους ίδιους. Η δημόσια κριτική, πολλές φορές κακόβουλη και μη αντικειμενική, δεν βοηθάει το έργο της Διοίκησης που είναι εκ των πραγμάτων δύσκολο, εκτός και αν πρόκειται για εξόφθαλμες ακρότητες. Εχω 6 χρόνια εμπειρίας επί του θέματος και δεν επιθυμώ να κάνω ποτέ ό,τι έχω υποστεί.

Δεν θέλω να επιστρέψω. Οι κύκλοι κλείνουν και χρειάζεται ανανέωση, ιδιαίτερα στο Πανεπιστήμιο. Ο,τι δεν πρόλαβα, δεν σκέφτηκα ή παραμέλησα είμαι εδώ για να τα επισημάνω στους επόμενους και να βοηθήσω, αν μου ζητηθεί. Όταν αναλάβαμε το 2014, συνεργαστήκαμε με προηγούμενες Πρυτανείες προκειμένου να ολοκληρωθούν έργα που ξεκίνησαν στις θητείες τους. Η διοίκηση έχει συνέχεια.

Δεδομένης της πανδημίας, σκέφτομαι πρωταρχικά, την υποχώρησή της. Η υγεία και η παιδεία, και μιλάω για ότι γνωρίζω καλύτερα, έχουν πληγεί. Η δημόσια υγεία βρίσκεται στα όρια της, έχουν χαθεί τόσοι συνάνθρωποί μας, καθημερινά ζούμε με φόβο, αλλά δυστυχώς υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν αντιλήφθη το κίνδυνο. Η παιδεία περνάει μια από τις δυσκολότερες και μακρύτερες περιπέτειες της σε όλα τα επίπεδα. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι απαραίτητη η συνέργεια και αλληλεπίδραση. Δυστυχώς είναι μεγάλο το διάστημα της ενός έτους εκπαίδευσης και μερικά γνωστικά αντικείμενα παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα. Πιστεύω ότι χρειάζεται πολύ σοβαρή συζήτηση για τη συνέχεια, με δεδομένο το αβέβαιο μέλλον της πανδημίας.

Συνεχίζω να συμμετέχω στην εκπαιδευτική διαδικασία στο Ιατρικό Τμήμα με τους φοιτητές μου και τους συναδέλφους μου. Και βέβαια εξακολουθώ να ασκώ την Ιατρική, από άλλο μετερίζι πια, τόσο στην πόλη μου όσο και στην Αθήνα. Εξακολουθώ να παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τα τεκταινόμενα στο Πανεπιστήμιο και στο Ιατρικό Τμήμα, που πιστεύω υπηρέτησα με αίσθημα ευθύνης, διότι αφορούν άμεσα και την Πόλη μου.