Γράφει η Σοφία Καυκοπούλου
Sophie’s matter
Συνάδει η βία στην σχέση με τη ασφάλεια; Πολλές σκέψεις περνούν από το μυαλό μας, με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στην πολύκροτη υπόθεση του εγκλήματος στα Γλυκά Νερά, με θύμα την 20χρονη Καρολάιν Κράουτς, μητέρα ενός βρέφους μόλις 11 μηνών.
Θύτης, ο σύζυγος. Ο 32χρονος πιλότος ελικοπτέρων που για σχεδόν 40 ημέρες με κροκοδείλια δάκρυα, προσπαθούσε να πείσει την κοινή γνώμη – και ιδίως τις αστυνομικές αρχές- ότι είναι κι εκείνος μια τραγική φιγούρα, ανάμεσα στους γονείς, τους συγγενείς και φίλους, που πενθούσαν την αδικοχαμένη κοπέλλα.
Βέβαια, τα δάκρυα του δεν τα είδαμε ακριβώς, ένεκεν της σκληρής εκπαίδευσής του και του αγέρωχου, αξιοπρεπούς χαρακτήρα του…
Η σκέψη για τη βία και την ασφάλεια ωστόσο, μας τυραννά από χθες. Σχετίζονται αυτές οι δύο έννοιες; Ή μάλλον αυτά τα βιώματα; Γιατί αν βιώνεις την βία, είτε ψυχολογική, είτε σωματική , μπορείς ταυτόχρονα να αισθάνεσαι ασφαλής;
Δυστυχώς, κάποιες φορές δε θέλουμε να δούμε την αλήθεια. Είναι τόσο σκληρή για να την αντέξουμε, ώστε στρέφουμε το βλέμμα σε ό, τι μπορεί να μας παρηγορήσει, για να ξεχάσουμε ότι αυτό που ζούμε είναι μια ψευδαίσθηση ευτυχίας, που ονομάζουμε ασφάλεια.
Στρεφόμαστε στη δουλειά μας, στο παιδί μας, σε κάποιο χόμπυ, σε οτιδήποτε για να μην τρελλαθούμε. Αλλά για πόσο;
Μήπως τελικά η πραγματικότητα που αποφεύγουμε, γιγαντώνεται και έρχεται κατά πάνω μας;
Αν κλείσουμε τα μάτια δε θα γλυτώσουμε από αυτήν. Μόνο αν τη δούμε κατάματα και την πολεμήσουμε θα βρούμε τον εαυτό μας και την αληθινή ασφάλεια που έχουμε ανάγκη.