Ο Ζεράρ Ντεπαρτιέ θεωρείται από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς και σταρ του γαλλικού κινηματογράφου.
Το πολύπλευρο ταλέντο του καθιστά τον Ζεράρ Ντεπαρτιέ ικανό να ερμηνεύει με την ίδια άνεση μία μεγάλη γκάμα ρόλων ενώ η πληθωρική περσόνα του ξεχωρίζει στο πανί και έχει εκατομμύρια θαυμαστές σε όλον τον κόσμο.
Πολυτάλαντος αλλά αυτοκαταστροφικός και αχόρταγος συνάμα, με εκρηκτικό χαρακτήρα, ακόρεστο πάθος για τις απολαύσεις της ζωής και μια ολέθρια σχέση με τις γυναίκες σύντομα θα βρεθεί στις συμπληγάδες του #MeToo.
Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ γεννήθηκε στο Σατορού της κεντρικής Γαλλίας στις 27 Δεκεμβρίου 1948.
Γιος περιπλανώμενων εργατών, δεν πήρε ιδιαίτερη παιδεία και στα 15 του χρόνια πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει ηθοποιός.
Έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη στη μικρού μήκους ταινία «Le Beatnik et le minet» (1967) και η πορεία προς την επιτυχία έχει μόλις αρχίσει.
Τράβηξε την προσοχή των κινηματογραφικών κύκλων με την ερμηνεία του ως νεαρού κακοποιού στην ταινία του Μπερτράν Μπλιέ «Ο χορός των διεφθαρμένων» («Les Valseuses», 1973).
Στη συνέχεια εμφανίστηκε σε πλήθος σημαντικών ταινιών: «1900» (1976) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, «Η τελευταία γυναίκα» («La Derniere Femme», 1976) του Μάρκο Φερέρι, «Το τελευταίο μετρά» («Le Dernier Metro», 1980) του Φρανσουά Τριφό, «Το αγόρι που αγαπούσαν τα κορίτσια» («Lulu», 1980) του Μορίς Πιαλά, «Υπόθεση Δαντών» («Danton», 1982) του Αντρέι Βάιντα, «Ζαν ντε Φλορέτ» («Jean de Florette», 1987) του Κλοντ Μπερί, «Κάτω από τον ήλιο του σατανά» («Sous le Soleil de Satan», 1987) του Μορίς Πιαλά και «Σιρανό ντε Μπερζεράκ» («Cyrano de Bergerac», 1990) του Ζαν-Κλοντ Ραπενό.
Για τον ρόλο του Σιρανό βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
Οι ερμηνείες του στις ταινίες «Συνταγματάρχης Σαμπέρ» («Le Colonel Chabert», 1994) και «Ζωή σαν τριαντάφυλλο» («La Môme», 2007), στην οποία υποδύθηκε τον ιμπρεσάριο του νυχτερινού κέντρου που ανακάλυψε την Εντίθ Πιάφ, έτυχαν καλής υποδοχής.
Αργότερα εμφανίστηκε ως αρχηγός συμμορίας στην γκανγκστερική ταινία «Υπ’ αριθμόν 1 δημόσιος κίνδυνος» («L’ Instinct de mort», 2008), ως Οβελίξ στην ταινία «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες» («Asterix aux Jeux Olympique», 2008) ως αστυνομικός ντετέκτιβ στο θρίλερ του Κλοντ Σαμπρόλ «Ύποπτος για φόνο» («Bellamy», 2009) και ως συνδικαλιστής στην κωμωδία του Φρανσουά Οζόν «Potiche» (2010).
Ο Ντεπαρντιέ πρωταγωνίστησε επίσης και σε αμερικανικές παραγωγές, όπως στη ρομαντική κωμωδία του Πίτερ Γουίρ «Πράσινη Κάρτα» («Green Card», 1990), στην κομεντί του Στιβ Μάινερ «Διακοπές με τον μπαμπά μου» («My Father the Hero», 1994), στην κωμική ταινία δράσης του Μπραντ Μίρμαν «Η Σπείρα» («Crime Spree», 2003) και στην περιπέτεια του Ανγκ Λι «Η ζωή του Πι» («Life of Pi», 2012).
Από το 2016 έως το 2018 πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική σειρά του Netflix «Marseille», ένα γαλλόφωνο δράμα για τη διαφθορά και την πολιτική.
Συνοπτικά, από τις ερμηνείες του σε πάνω από 200 ταινίες, θα αποκομίσει το αργυρό βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, για τον ρόλο του στο αστυνομικό δράμα «Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών», θα προταθεί για το Όσκαρ για το φιλμ «Σιρανό Ντε Μπερζεράκ», αλλά θα κατακτήσει το βραβείο Σεζάρ και το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού στις Κάννες.
Κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για την «Πράσινη Κάρτα», ενώ το 1996 θα στεφθεί Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής και το 1997 θα λάβει το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία για την προσφορά του στο σινεμά.
Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ ξεκίνησε την καριέρα του ηθοποιός αλλά θα γίνει σκηνοθέτης και παραγωγός, θα εξελιχθεί σε επιχειρηματία, ιδιοκτήτη αμπελώνων και συγγραφέα έξι βιβλίων.
Το rent boy που είχε πέραση στους ομοφυλόφιλους
Ο Γάλλος ηθοποιός δούλευε ως rent boy, ήδη από τα 10 του χρόνια, δείχνοντας τουλάχιστον 15 και έχοντας ανακαλύψει από νωρίς πως είχε πέραση στους άντρες, όπως έχει αποκαλύψει στην αυτοβιογραφία του.
«Ήξερα από πολύ μικρός πως να ευχαριστώ τους ομοφυλόφιλους και κάθε φορά που κάποιος με πλησίαζε ζητώντας σεξ, εγώ ζητούσα για αντάλλαγμα χρήματα», γράφει, προσθέτοντας πως συχνά λήστευε τους «πελάτες» του:
«Τους έκλεβα. Τους χτυπούσα και έφευγα με όλα τα λεφτά τους».
Αυτή, όμως, δεν είναι η μόνη αποκάλυψη που κάνει ο Ντεπαρντιέ στην αυτοβιογραφία του με τίτλο (Ca c’est fait comme ca).
Έχει δηλώσει πως συχνά βοηθούσε στο να ξεθάψουν πρόσφατα πεθαμένους από το νεκροταφείο προκειμένου να κλέψει χρυσαφικά και παπούτσια και πως στα 16 του χρόνια μπήκε για τρεις εβδομάδες στη φυλακή για την κλοπή ενός αυτοκινήτου.
Και Μάης του ’68 ήταν για τον τότε 23χρονο Ντεπαρντιέ ένας τρόπος για εύκολο χρήμα, αφού έχει αποκαλύψει έκλεβε τα πορτοφόλια και τα ρολόγια όσων έμεναν και κοιμόντουσαν στους δρόμους μετά τις διαδηλώσεις εναντίον της αστυνομίας.
Ο Ντεπαρτιέ, ο οποίος έγινε γνωστός στη Βρετανία για τον ρόλο του στη ρομαντική κωμωδία Green Card του 1990 μαζί με τον Andie MacDowell, αποκαλύπτει ότι ήταν μικρός συνηθισμένος να ακούει τη μητέρα του να του λέει για τις προσπάθειές της να τον αποβάλει χρησιμοποιώντας βελόνες πλεξίματος.
Η οικογένειά του ήταν τόσο φτωχή που ως παιδί βοηθούσε να γεννηθούν τα αδέρφια του καθώς οι γονείς του δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά μια μαία.
O Ντεπαρντιέ αναφέρεται στην αυτοβιογραφία του και στον τραγικό θάνατο του γιου του, Γκιγιόμ, ο οποίος πέθανε από πνευμονία σε ηλικία 37 ετών (αφού είχε αναγκαστεί να κόψει το πόδι του μετά από ένα ατύχημα με τη μηχανή του) αλλά και στην ανικανότητά του να υπάρξει μέσα στα χρόνια ένας πατέρας για τα συνολικά τέσσερα – από δύο διαφορετικούς γάμους – παιδιά του.
Ο Γάλλος ηθοποιός απάντησε στα παιδιά του όταν αυτά του είπαν πως δεν θέλουν να έχουν την παραμικρή σχέση μαζί του: «Τι θέλετε; Αλλάξτε το όνομά σας, για το όνομα του θεού, αν σας ενοχλεί τόσο».
Ακόμα ρίχνει το φταίξιμο στο ότι δεν κατάφερε ποτέ να πει στα παιδιά του πως τα αγαπάει στον δικό του πατέρα:
«Δεν βρήκα ποτέ τις σωστές λέξεις. Ξέρω πως να λέω τα λόγια των άλλων, αλλά όταν αφορούν τη ζωή μου, είμαι ο γιος του Ντεντέ».
Με ένα ποτήρι μόνιμα στο χέρι
Η αγάπη του για το ποτό ήταν γνωστή τοις πάσι. Ο Ντεπαρντιέ, πότης και καλοφαγάς, είναι πολύ γνωστός για τη φασαριόζικη συμπεριφορά του. Έχει συντρίψει το σκούτερ του όταν ήταν μεθυσμένος, επιτέθηκε σε φωτογράφους και εξόργισε τους συνεπιβάτες του αεροσκάφους ουρώντας στο διάδρομο.
Ο ηθοποιός έχει καυχηθεί ότι έπινε 14 μπουκάλια την ημέρα, ξεκινώντας με σαμπάνια το πρωί και τελειώνοντας με ουίσκι το βράδυ. Ισχυρίζεται ότι το ποτό του δεν είναι σημάδι ότι είναι αλκοολικός, αλλά ένας άνθρωπος κυνηγημένος από φοβίες:
«Έχω εμμονή με το θόρυβο που κάνει το σώμα μου, το χτύπο της καρδιάς μου, το γουργουρητό των εντέρων μου, τον ήχο των κλειδώσεών μου. Είναι πια μια φοβία σε τέτοιο σημείο ώστε όταν είμαι μόνος μου στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου πρέπει να πιω για να μην ακούω, για να μην τρελαθώ. Δεν μπορώ να κοιμηθώ αν δεν είμαι τελείως μεθυσμένος».
Ο θρύλος του γαλλικού σινεμά υπήρξε πολύ φίλος με τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Το 2013 ο Πούτιν χορήγησε στον Ντεπαρντιέ την ρωσική υπηκοότητα προκαλώντας κατακραυγή στη Γαλλία δεδομένου ότι ο ηθοποιός κατηγορείται ότι εγκατέλειψε την πατρίδα του για να αποφύγει να φορολογηθεί με έναν νέο φόρο για τους εκατομμυριούχους.
Ο ηθοποιός παρέλαβε το νέο διαβατήριό του από τον ίδιο τον Πούτιν στην εξοχική κατοικία του Ρώσου προέδρου στη Μαύρη Θάλασσα.
Έχει αναφέρει για τη γνωριμία τους το 2008, όπου ένιωσε άμεσα την επαφή που είχαν μεταξύ τους:
«Θα μπορούσαμε και οι δύο να είχαμε γίνει εγκληματίες. Νομίζω πως αυτό που άρεσε στον Πούτιν ήταν η πλευρά του χούλιγκαν που κρύβω μέσα μου… το γεγονός πως υπήρξαν φορές που είχα πέσει στο δρόμο από το μεθύσι. Ακριβώς όπως συνέβη σε μένα, κανείς δεν θα τον είχε πιστέψει όταν ήταν 15 ετών. Του γράφω συνεχώς.
Είναι πολύ εύκολο. Λέω αυτά που θέλω να του πω, ένας τύπος τα μεταφράζει στα ρώσικα και έτσι φτάνουν στο γραφείο του. Του στέλνω γράμματα και του λέω τα πάντα. Είναι σαν ένα φιλαράκι. Τον διασκεδάζω και αυτός μου απαντάει».
Βέβαια οι δυο τους ψυχράθηκαν μετά τις επικριτικές δηλώσεις του Γάλλου ηθοποιού για τις “τρελές, απαράδεκτες ακρότητες” του Ρώσου προέδρου στην Ουκρανία.
Οι καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση
Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ είναι αντιμέτωπος με δύο νέες κατηγορίες για σεξουαλικές επιθέσεις και θα τεθεί υπό κράτηση.
Ο 75χρονος ηθοποιός, ο οποίος βρίσκεται ήδη υπό έρευνα για πολλά παρόμοια εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού, φέρεται να έχει παρενοχλήσει το προσωπικό παραγωγής στα πλατό δύο ταινιών.
Η μία ήταν η ταινία «Les Volets Verts» που κυκλοφόρησε το 2022 και η άλλη ήταν η ταινία «Le Magician et les Siamois» που κυκλοφόρησε το 2015.
Η ταινία, «Les Volets Verts» βασισμένη στην ιστορία του Τζορτζ Σιμενόν, για έναν σταρ του θεάτρου για ένα «ιερό τέρας» που κινδυνεύει να υποστεί καρδιακή προσβολή ενώ πίνει πολύ και κυνηγά πιθανές σεξουαλικές σχέσεις.
Ο Ντεπαρντιέ, ο οποίος τακτικά αποκαλείται ως «ιερό τέρας» εκτός οθόνης, αρνείται σθεναρά όλες τις κατηγορίες εναντίον του.
Η πρώτη καταγγέλλουσα δήλωσε ότι δέχθηκε επίθεση τον Σεπτέμβριο του 2021, όταν ο ηθοποιός την άγγιξε και προχώρησε σε άσεμνες χειρονομίες. Πρόκειται για μια γυναίκα, 53 ετών, η οποία κατονομάζεται ως Αμελί. Ένας μάρτυρας κατάφερε να τον απομακρύνει από τη γυναίκα, όπως υποστηρίζεται.
Η δεύτερη καταγγέλλουσα αναφέρει ότι δέχθηκε επίθεση τον Μάρτιο του 2014 κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας μικρού μήκους «Le Magician et les Siamois», στο Doué-la-Fontaine, κοντά στη Νάντη, στη δυτική Γαλλία.
Το συνεργείο συναντήθηκε επίσης στο σπίτι του Ντεπαρντιέ στο Παρίσι, όπου η 24χρονη βοηθός παραγωγής φέρεται να κακοποιήθηκε, ενώ ο ηθοποιός έκανε και πάλι άσεμνα σχόλια.
Η δικηγόρος της Αμελί, Carine Durrieu-Diebolt, δήλωσε ότι τα στοιχεία υποδεικνύουν «σεξουαλική επίθεση, παρενόχληση και κακοποίηση». Η δικηγόρος εκπροσωπεί επίσης την 28χρονη Σαρλότ Αρνούλ, η οποία ισχυρίζεται ότι βιάστηκε και κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον γάλλο ηθοποιό.
Υπάρχουν πλάνα από κάμερα ασφαλείας που αποδεικνύουν όσα έγιναν στην έπαυλή του στο Παρίσι τον Αύγουστο του 2018, αλλά ο ίδιος επιμένει ότι ήταν συναινετικό.
Σύμφωνα με το Mediapart, μια άλλη γυναίκα, ηλικίας 33 ετών, κατηγόρησε τον Ντεπαρντιέ ότι άγγιξε δύο φορές «το στήθος και τους γλουτούς της» στο ίδιο σετ τον Αύγουστο του 2021.
Τον περασμένο Οκτώβριο, ο ίδιος έσπασε τη σιωπή του για τους ισχυρισμούς ότι είναι κατά συρροή σεξουαλικός κακοποιητής λέγοντας: «Δεν είμαι ούτε βιαστής ούτε αρπακτικό».
Κατηγορώντας τους εχθρούς ότι τον υπέβαλαν σε «λιντσάρισμα» στα ΜΜΕ, εξέφρασε την οργή του σε ανοιχτή επιστολή του προς τον γαλλικό Τύπο.
Το 2023, ξεκίνησε μια ποινική έρευνα για την ύποπτη αυτοκτονία της Γαλλίδας ηθοποιού, Εμανουέλ Ντεμπεβέρ που είχε κατηγορήσει τον Ντεπαρντιέ για σεξουαλική βία.
Ήταν η γυναίκα που είχε κατηγορήσει το 2019 τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ για σεξουαλική επίθεση στα γυρίσματα μιας ταινίας του 1982.
Μετά από έρευνα, η 60χρονη εντοπίστηκε νεκρή μέσα στον Σηκουάνα στις 7 Δεκεμβρίου, με τον θάνατό της να αποδίδεται σε αυτοκτονία, μετά από πτώση από γέφυρα και να ερευνάται ο συσχετισμός του με την καταγγελία για σεξουαλική επίθεση που είχε κάνει η ίδια κατά του Ζεράρ Ντεπαρντιέ.
Πέθανε στις 7 Δεκεμβρίου 2023 – ακριβώς την ημέρα που μεταδόθηκε σε όλη τη Γαλλία ένα νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Gérard Depardieu: The Fall of the Ogre».
Τον Δεκέμβριο, η Γαλλίδα ηθοποιός η Ελέν Νταράς κατήγγειλε τον γάλλο ηθοποιό για σεξουαλική επίθεση κατά την διάρκεια γυρίσματος το 2007, λέγοντας ότι της συμπεριφέρθηκε σαν «κομμάτι κρέας».
Αυτή η μήνυση στάλθηκε στο αρχείο από την εισαγγελία του Παρισιού λόγω παραγραφής.
Στην Ισπανία, μήνυση έχει κατατεθεί κατά του Ζεράρ Ντεπαρντιέ από την δημοσιογράφο και συγγραφέα Ρουθ Μπάσα, που τον κατηγορεί ότι την βίασε το 1995.
«Ποτέ μα ποτέ δεν έχω κακοποιήσει γυναίκα», έχει δηλώσει ο 75χρονος Ζεράρ Ντεπαρντιέ σε ανοικτή επιστολή που δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο 2023 στην Le Figaro αναφερόμενος στις κατηγορίες της Σαρλότ Αρνού
Τον ίδιο μήνα, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν πυροδότησε οργή υπερασπιζόμενος τον Ντεπαρντιέ.
Ο Μακρόν εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή συνομιλίας καταγγέλοντας αυτό το «ανθρωποκυνηγητό» εναντίον του ηθοποιού χαρακτηρίζοντάς τον «τεράστιο ηθοποιό», ο οποίος κάνει «υπερήφανη τη Γαλλία».
