O Δήμαρχος Ερυμάνθου, Θόδωρος Μπαρής, στο μήνυμα του, τονίζει-μεταξύ άλλων-τα εξής:
«Συνήθως στις γιορτές -ακόμα και στις προσωπικές- στεκόμαστε απέναντι από ερωτήματα πνευματικού προορισμού και ενδοσκοπικής απόχρωσης. Αναζητούμε το νόημα, το θρησκευτικό, το ανθρωπολογικό, το συμβολικό νόημα. Δεν θα το κάνω αυτή τη φορά. Ούτε θα σας παροτρύνω να σκεφτούμε κατανυκτικά με την τυπική σημασία των ημερών που έρχονται. Περάσαμε δύσκολη χρονιά, διανύουμε σκληρή εποχή και κουραστήκαμε να σκεπτόμαστε βαθιά, αποκάμαμε να ανησυχούμε.
Φέτος θα θυμηθώ. Εκεί, στις αναμνήσεις και τις παραστάσεις της ζωής μου ως σήμερα, θα αποπειραθώ να ανακουφίσω τα ανθρώπινα και να τα φιλέψω μια στάλα κατανόηση για τα Θεία Πάθη.
Θα το κάνω, με ένα πασχαλιάτικο διήγημα του Παπαδιαμάντη που διάβασα στο αναγνωστικό όταν ήμουν μαθητής: «Στις μυρωδιές της μαστίχας από το τσουρέκι και το βούτυρο στα κουλούρια της μάνας μου που μου γλυκαίνουν ακόμα το θυμητικό μου. Στις λεπτές πινελιές και τις εξαϋλωμένες μορφές στην «Ανάσταση» του Παρθένη, τη σχηματική συμμετρία με τα βυζαντινά χρώματα του Κόντογλου στην «Εις ‘Αδου Κάθοδο». Στις Πασχαλιές και την ευωδιά από τα νυχτολούλουδα και τους άσπρους κρίνους της Μεγάλης Παρασκευής, στο άσπρο κερί της Ανάστασης και το «Δεύτε λάβετε φως». Στα χαχανητά τη στιγμή που τσουγκρίζαμε στο γιορτινό τραπέζι τα κόκκινα αβγά.»
Και που γράφω ακόμα αυτές τις γραμμές νομίζω ότι χαμογελώ αυθόρμητα και μέσα κι έξω μου. Δίνω στον εαυτό μου μια πολύ προσωπική αλλά λαμπρή Ανάσταση, που περνά πρώτα μέσα από την εσωτερική ανάταση. Νομίζω ότι ισχύει για όλους μας και είναι ένας καλός τρόπος να αποδώσουμε τον δοξαστικό χαρακτήρα της Ανάστασης του Χριστού, της νίκης της ζωής πάνω στο θάνατο. Να σκοτώσουμε τον εσωτερικό θάνατό μας και να νικήσουμε!
«Εξ ὕψους κατῆλθες ὁ εὔσπλαγχνος,
ταφὴν κατεδέξω τριήμερον,
ἵνα ἡμᾶς ἐλευθερώσῃς τῶν παθῶν.
Ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάστασις ἡμῶν,
Κύριε, δόξα σοι.»
Καλή Ανάσταση».
