Η νέα σειρά «Σιωπηλός Δρόμος» στο MEGA είναι ένα αστυνομικό θρίλερ αρκετά εθιστικό και σκοτεινό, που αφηγείται μια ιστορία απαγωγής. Ενα σχολικό λεωφορείο, το οποίο μεταφέρει εννέα μαθητές Δημοτικού μαζί με τον οδηγό και τη συνοδηγό, εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Ο απαγωγέας είναι ο Νικόλας. Και από ’κει ξεκινάει μια ιστορία με ανατροπές, ήρωες που έχουν εξαρτήσεις από ναρκωτικά, απιστίες, μυστικά και ψέματα. Με το πρώτο επεισόδιο έγινε πρώτο trend της μέρας στο Twitter και ο Νικόλας Παπαγιάννης κέρδισε κάτι που αληθινά του άξιζε: την προσοχή του μεγάλου κοινού.
Ομως δεν είναι νέος ηθοποιός. Εχει πίσω του μια δυνατή καριέρα στο θέατρο, την αποδοχή του χώρου του και των κριτικών. Εχει κερδίσει υποψηφιότητα για το Βραβείο Χορν και έχει αναμετρηθεί με δύσκολους ρόλους βγαίνοντας νικητής. Και για να ολοκληρωθεί η συνταγή, ήρθε τώρα ένα δυνατό σίριαλ που του έδωσε ώθηση προς ένα μεγαλύτερο σύμπαν.
Μπαίνει στο στούντιο. Είναι πολύ ψηλός, λεπτός και χαμογελαστός. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που διαθέτουν μια… ηλεκτρική ενέργεια και είναι ένας από αυτούς. Μας χαιρετάει όλους έναν προς έναν. Εκπέμπει μια συστολή, κόντρα ρόλος σ’ αυτόν που ερμηνεύει στον «Σιωπηλό Δρόμο». Δηλαδή έναν άνθρωπο σκληρό, ψυχρό, αδίστακτο, που έκανε πολλούς να αναρωτηθούν αν είναι έτσι και στην προσωπική του ζωή.
Οταν μιλάει σε κοιτάζει στα μάτια, κάτι που υποδηλώνει -όπως λένε οι ψυχολόγοι- ειλικρίνεια. Είναι ένα ευγενικό παιδί, θετικό και ταυτόχρονα πολύ ώριμο. Μέσα στην καραντίνα, εκτός από την επιτυχία της σειράς που τάραξε τα νερά για τα καλά, άλλαξε και η ζωή του ολόκληρη, αφού γεννήθηκε ο γιος του, που πλέον είναι εφτά μηνών: «Η γέννηση του μικρού πήρε όλο αυτό το σκοτεινό παρόν που ζούμε. Επαψα να κάνω αρνητικές σκέψεις. Και πρακτικά άλλαξαν και τα ωράριά μου. Ξυπνάω από τις 6 το πρωί».
Ο Νικόλας είναι παντρεμένος τρία χρόνια με την ηθοποιό Δανάη Σκιάδη. Καθαρόαιμο θεατρικό ζευγάρι με την κυριολεκτική έννοια του όρου, αφού η σχέση τους ξεκίνησε στη σκηνή όταν έπαιξαν μαζί στο Εθνικό Θέατρο στο έργο με τον τίτλο που αποδείχτηκε προφητικό για εκείνους: «Πρόβα νυφικού». Ερωτεύτηκαν και από τότε ζουν μαζί στο κέντρο της Αθήνας, στην καρδιά της πόλης.
Η ιστορία μου
«Η ζωή μου ξεκινάει σε μια καταπράσινη γειτονιά του Βύρωνα. Μεγάλωσα σε μια πολυπληθή οικογένεια, είμαι το τέταρτο από τα έξι παιδιά των γονιών μου. Ναι! Οντως, δεν αστειεύτηκαν και τους ευγνωμονώ γι’ αυτό. Σχολείο πήγα μόνο Δημοτικό εκεί. Μετά βρέθηκα στο Μουσικό Σχολείο της Παλλήνης. Θεωρώ όμως τον εαυτό μου παιδί του κέντρου, μια και όλες μου οι ασχολίες βρίσκονταν εκεί, φροντιστήρια, ωδείο κ.τ.λ., ενώ εκεί έγιναν και όλες οι παιδικές και εφηβικές βόλτες με τους φίλους μου. Εχω κάνει πολλά χρόνια σπουδές κλασικής μουσικής, πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στο Ωδείο Αθηνών. Αποφοίτησα από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και ελπίζω ότι ίσως, κάποια στιγμή, βρω τον χρόνο να δώσω κάποια μαθήματα που χρωστάω στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών».
Γιατί έγινα ηθοποιός
Ο Νικόλας είναι γιος του ηθοποιού Δημήτρη Παπαγιάννη, γνωστού από τις ταινίες του στη Finos Film («Τζένη Τζένη», «Κόμισα της Κέρκυρας») και την τηλεόραση της δεκαετίας του ’80. Αλλά είναι και βετεράνος του Εθνικού Θεάτρου. Δεν φοβήθηκε τη σύγκριση; «Η απόφαση να ακολουθήσω το επάγγελμα του ηθοποιού ζούσε μέσα μου αλλά αποκαλύφθηκε μετά το σχολείο. Ο πρώτος με τον οποίο μοιράστηκα την πρόθεσή μου αυτή ήταν ο πατέρας μου, που ουσιαστικά ήταν και ο πρώτος μου δάσκαλος. Ετσι, σιγά-σιγά και χωρίς να το καταλάβουμε δημιουργήθηκε μεταξύ μας μια σχέση ηθοποιών με βαθύ αλληλοσεβασμό και αλληλοεκτίμηση».
Ο «Σιωπηλός Δρόμος»
«Η συνεργασία αυτή ήρθε ξαφνικά, κάποιο βράδυ, αργά. Με πήραν τηλέφωνο, μου έστειλαν τα σενάρια, μαγεύτηκα. Είναι τύχη να βρεθούν στον δρόμο σου τόσο αξιόλογοι και ταλαντούχοι συνεργάτες. Ο Βαρδής Μαρινάκης, οι σεναριογράφοι Μελίνα Τσαμπάνη και Πέτρος Καλκόβαλης, ο διευθυντής φωτογραφίας Ραμόν Μαλαπέτσας, όλοι οι άνθρωποι γύρω από την παραγωγή και φυσικά η εταιρεία παραγωγής, η Φιλμική».
Ο μεγάλος Μαξ φον Σίντοφ
Πολλοί Ελληνες ηθοποιοί το επιδιώκουν, ελάχιστοι όμως τα καταφέρνουν να συνεργαστούν με ηθοποιούς-μύθους για όλο τον πλανήτη. Ο Νικόλας τα κατάφερε. Επαιξε στο κύκνειο άσμα του Μαξ φον Σίντοφ «Echoes of the Past». Ενός ηθοποιού που προτάθηκε δύο φορές για βραβείο Οσκαρ, πρωταγωνίστησε στον «Εξορκιστή» και την «Εβδομη Σφραγίδα» του Μπέργκμαν και ανέδειξε μοναδικά ρόλους στο «Game of Thrones» και το «Star Wars». Ο Νικόλας στην ταινία αυτή δεν έχει μια απλή συμμετοχή, αλλά πρωταγωνιστικό ρόλο.
Για την ακρίβεια, υποδύεται τον πατέρα του σε ένα μεταφυσικό ταξίδι που κάνει ο ήρωας στον χρόνο. «Το “Echoes of the Past” είναι μια κινηματογραφική παραγωγή πολύ μακριά από τα ελληνικά δεδομένα σε κάθε επίπεδο. Θα αναφέρω ενδεικτικά τον Ρίτσαρντ Τσάμπερλεν και φυσικά τον Μαξ φον Σίντοφ. Ηταν για μένα μια σπουδαία εμπειρία. Είχα μια απόλυτα δημιουργική σχέση με τον σκηνοθέτη Νικόλα Δημητρόπουλο και συνθήκες εργασίας πρωτόγνωρες και ζηλευτές. Εχω δει πλάνα και σου λέω με σιγουριά ότι το κύκνειο άσμα του Μαξ φον Σίντοφ θα σε μαγέψει.
Γιατί αυτό ήταν ο Μαξ, ένας μάγος της Εβδομης Τέχνης». Στην ίδια ταινία παίζει και η σύζυγός του Δανάη – και αυτή είναι η δεύτερη φορά που οι δυο τους δουλεύουν μαζί. Στην πρώτη συνεργασία τους γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν, στη δεύτερη γεννήθηκε το παιδί τους, σκέφτομαι. Περίεργες, αλλά ευτυχείς συμπτώσεις. Το αρνητικό; Η ταινία ολοκληρώθηκε φέτος, μέσα σε μια χρονιά όπου το σινεμά βρίσκεται σε κώμα. Πώς ήταν παρ’ όλα αυτά η εμπειρία; «Η διαφορά μεταξύ Ελλήνων και ξένων ηθοποιών είναι κυρίως η γλώσσα και η κουλτούρα. Από ποιο συλλογικό ασυνείδητο προέρχεσαι. Πιστεύω απόλυτα στις αρετές του Ελληνα ηθοποιού και αν νιώθω ότι μπορεί κάπου να υστερούμε κινηματογραφικά και τηλεοπτικά, όχι θεατρικά, είναι στο κομμάτι της τεχνικής η οποία είναι θέμα σπουδής».
Οι σχέσεις, η αγάπη & ο φόβος
«Το χαμόγελο των ανθρώπων και η ευγένεια μπορούν να μου δώσουν φτερά. Η αγένεια με απογοητεύει, αλλά πάλι καλά, δεν κρατάει πολύ γιατί κάποιος θα σου χαμογελάσει παρακάτω. Επίσης θεωρώ ότι οι σχέσεις αλλάζουν, δεν κρατάω κακίες, καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί να αρέσεις σε όλους, θα ήταν και βαρετό, και επιδιώκω την αλλαγή. Το αμετάβλητο είναι καταδικαστικό και δεν το θέλω στη ζωή μου. Αγαπώ τους ανθρώπους κι αυτό με φοβίζει. Γιατί ό,τι αγαπάς το φοβάσαι».
Εγώ και ο χρόνος
«Εχω την εντύπωση πως ο χρόνος μάς πλάθει ανάλογα με την ανάγκη και την ικανότητα του καθενός μας. Μέσα στον χρόνο οι φιλοδοξίες μου φυσικά και άλλαξαν, χωρίς όμως να χάσουν κάτι από εκείνη την ορμή προς το καλύτερο. Η μεγαλύτερη φιλοδοξία μου αφορά πλέον στη ζωή αυτή καθαυτή. Δεν με αγχώνει ο χρόνος. Αντιθέτως μου αρέσει που μεγαλώνω, το θεωρώ επιτυχία. Η μεγαλύτερη προτεραιότητα αυτή τη στιγμή στη ζωή μου είναι η αγάπη και η φροντίδα των δικών μου ανθρώπων. Ο καλλιτέχνης μέσα μου τροφοδοτείται από τις καλές σχέσεις με τον εαυτό μου και τους ανθρώπους γύρω μου».
Ο Νικόλας και οι άλλοι
Εχει ανέβει στη σκηνή με τους σπουδαιότερους Ελληνες σκηνοθέτες: Χουβαρδά, Μοσχόπουλο, Μπρούσκου, Ευαγγελάτο, Βογιατζή. Υπάρχει άραγε κάποιος με τον οποίο θα ήθελε να συνεργαστεί και το έχει απωθημένο; «Με ψυχραιμία μπορώ να πω πλέον ότι σπουδαίους μέσα μου τους έκανε η συνεργασία μας και όχι η φήμη τους. Οσες συναντήσεις είχα στο θέατρο, με λίγες εξαιρέσεις, προέκυψαν, δεν τις προκάλεσα.
Δεν ονειρεύομαι τον επόμενο σκηνοθέτη, αλλά την επόμενη ωραία και δημιουργική συνεργασία. Είναι τύχη να βρίσκονται στον δρόμο σου άνθρωποι φωτισμένοι και γνώστες. Και φυσικά, κυρίως καλοί συνεργάτες. Το θέατρο, όπως έλεγε κι ο Μαγιακόφσκι, είναι ο μεγεθυντικός φακός της ζωής. Μου μετέδωσαν το μεράκι και την ανάγκη να ερμηνεύω τη ζωή και τους ανθρώπους, και γιατί όχι, να κάνω και λάθος».
