Γράφει σήμερα ο Κωνσταντίνος Μάγνης στο άρθρο του στην Πελοπόννησο με αφορμή το ότι ο Δήμαρχος Κώστας Πελετίδης κήρυξε ανεπιθύμητο τον Πρέσβη των ΗΠΑ κ. Πάϊατ ο οποίος έρχεται στην πόλη προσκεκλημένος σε συνέδριο της εφημερίδας:
Ο Κόκκινος Αστερίξ
Ο Δήμαρχος επανέλαβε ότι ο αμερικανός πρεσβευτής είναι ανεπιθύμητος στην πόλη. Ο ίδιος και το κόμμα του ανάρτησαν τα σχετικά πανό σε περίοπτη θέση και έκοψαν την καλημέρα στο αναπτυξιακό συνέδριο της «Πελοποννήσου». Μεταξύ μας, όλοι αναζητάμε μια καλή δικαιολογία για να αποφύγουμε ορισμένες υποχρεώσεις. Τα συνέδρια έχουν ομιλίες και απαιτούν να στυλωθείς κάμποση ώρα σε ένα κάθισμα.
Μια κατηγορία Α δημοτών, θεωρεί ότι αυτή η στάση είναι παλιμπαιδίζουσα, φαρισαϊκή, παρωχημένη και εν τέλει γραφική.
Μια κατηγορία Β, συμφωνεί ότι αυτές οι συμπεριφορές είναι λιγάκι της ναφθαλίνης, άλλωστε ο κόσμος έχει αλλάξει, οι αμερικανοί δεν έχουν τον ρόλο που είχαν και εν πάση περιπτώσει άλλοι κάνουν πολύ χειρότερα, και δεν τους λέμε κουβέντα. Αναγνωρίζουν όμως το δικαίωμα στον δήμαρχο να είναι συνεπής με την ιδεολογική του στάση και μάλιστα εκτιμούν τη συνέπεια αυτή, όπως εκτιμάμε τον πιστό χριστιανό που νηστεύει όχι μόνο τη Σαρρακοστή, αλλά και το Δεκαπενταύγουστο, τα Χριστούγεννα, τις Τετάρτες και τις Παρασκευές.
Μια κατηγορία πατρινών Γ, σκοτίστηκε και για τις ΗΠΑ και για όλα, απλά κάνει χάζι τον Αστεριξ-ισμό του δημάρχου και γουστάρει που χαλάει σούπες και μπαίνει στο μάτι των κεντρικών και τοπικών ελίτ. Και μια κατηγορία πατρινών Δ θεωρεί ότι οι αμερικάνοι είναι φονιάδες των λαών και πολύ σωστά δεν θέλουμε τον πρέσβη τους στα μέρη μας, και πολύ καλά έκανε ο Λευκορώσος πρόεδρος και κατέβασε το αεροπλάνο με εκείνο το παλιόπαιδο, που τολμάει να είναι αντιφρονούντας.
Οπως αντιλαμβάνεστε, του δημάρχου μια χαρά του κάνουν οι ομάδες Β, Γ και Δ, και δεν πάει να λέει η ομάδα Α ό,τι θέλει. Καλό είναι το 40% του α’ γύρου, λίγο ακόμα και με τον νέο νόμο, που ορίζει ως όριο το 43%, θα μπορέσουμε να βγάλουμε δήμαρχο από την πρώτη Κυριακή, να μην τραβιόμαστε.
Είναι γνωστό και έχει υπεραναλυθεί, ότι ο Κ. Πελετίδης εκμεταλλεύθηκε ένα σωρό ούριους ανέμους στις εκλογές του 2014 και του 2019, και νίκησε πανηγυρικά κόντρα σε ένα θεωρητικό προφανές, ότι δηλαδή πρεσβεύει μια ιδεολογία απολύτως ασύμβατη με το πνεύμα της εποχής. Αυτό ήταν ακριβώς που τον ευεργέτησε- πέρα από τη συμπαθή, κατά τα λοιπά, ιδιοσυγκρασία του- σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Οτι συνέπεσαν σε μια εποχή που ο κόσμος αναζήτησε ακριβώς μια μη συμβατή υποψηφιότητα, σε αντιδιαστολή με ένα αυτοδιοικητικό προσωπικό που είτε εξέφραζε έναν ενοχοποιημένο πολιτικό κόσμο, είτε ήταν ενοχοποιημένο το ίδιο και μη αστραφτερό. Μια μεγάλη, πολύ μεγάλη, κατηγορία πολιτών, έχει αποσυνδέσει την πολιτική φιλοσοφία και τις κατευθύνσεις των αυτοδιοικητικών αρχών από τη σημερινή κατάσταση και τις προοπτικές της κοινωνίας. Πιστεύει πως ένας δήμαρχος μπορεί να βελτιώσει τη ζωή σου ασφαλτροστρώνοντας και καθιερώνοντας παιδικές κατασκηνώσεις και αυτά αρκούν. Τα άλλα τα περιμένουμε από τις κυβερνήσεις, το κράτος ή από τον κανένα. Καθόμαστε στο χαράκωμά μας περίκλειστοι και μεμψιμοιρούμε.
Σε μια άλλη πόλη, αν ένας δήμαρχος κήρυσσε έναν πρέσβη ανεπιθύμητο, η κοινωνία θα τον ρωτούσε: Τι είναι αυτά που λες και κάνεις; Είναι εικόνα πόλης αυτή που δίνεις; Αλλά στα μέρη μας αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Θα πάμε στις δουλειές μας, έχοντας νωρίτερα χασκογελάσει με τα πανό και τις δηλώσεις και τις κινητοποιήσεις. Ο Αστερίξ ήταν μια χαρά κόμικ. Αλλο αν είναι κόμικ μερικές φορές και αυτός που τον ξεφυλλίζει.
