Οι έξι υποψήφιες χώρες που έχουν μπει στην τελική ευθεία για την διεκδίκηση του προγράμματος ναυπήγησης των νέων φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού εμφανίζουν όλο και περισσότερα δελεαστικά στοιχεία, όσο πλησιάζει ο τελικός χρόνος επιλογής του πλοίου από την ελληνική κυβέρνηση και το Πολεμικό Ναυτικό.
Βεβαίως και όλο αυτό αποτελεί έναν «ευχάριστο πονοκέφαλο» για το Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο βλέπει με τα διαθέσιμα χρήματα να προσφέρονται τα μέγιστα. Ωστόσο, αυτό που έχει εξίσου μεγάλη σημασία είναι τα προσφερόμενα πλοία για την κάλυψη των τρεχουσών αναγκών του ΠΝ, τα αποκαλούμενα και ως «ενδιάμεση λύση».
Πρόκειται για πλοία τα οποία θα κληθούν να καλύψουν την απόσυρση τουλάχιστον μίας φρεγάτας “S” αλλά και την μία φρεγάτα ΜΕΚΟ, που θα αποσύρεται κάθε φορά για να υποστεί το εκτεταμένο πρόγραμμα αναβάθμισης.
Το σλόγκαν που επικρατεί αυτή τη στιγμή ως σκέψη είναι να είναι πλοία πραγματικά «ενδιάμεσης λύσης» και όχι «ενδιάμεσου προβλήματος».
Η τελική απόφαση θα είναι συνάρτηση 5 στοιχείων:
1. Κόστος: Τι χρήματα θα χρειαστεί να δαπανήσει το Πολεμικό Ναυτικό ώστε να μπορέσει άμεσα να τα εντάξει στον Στόλο και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
2. Επάνδρωση: Τι ανάγκες θα προκύψουν ώστε να υπάρχει το ανθρώπινο δυναμικό που απαιτείται για να φέρουν σε πέρας τις αποστολές τους. Αν και στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό είναι λίγο διαφορετικό, αφού όλες οι επιχειρήσεις εξαντλούνται στο Αιγαίο, την κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο και η διάρκειά τους σπάνια υπερβαίνει τον ένα μήνα, ενώ βρίσκονται κοντά υποδομές για ανεφοδιασμό κτλ. Συνεπώς η επάνδρωση είναι τελείως διαφορετική από τις αντίστοιχες ενός πλοίου που για τις ανάγκες της χώρας του φεύγει σε 6μηνες και 7μηνες αποστολές, χιλιάδες ναυτικά μίλια μακριά.
3. Ηλικία: Αυτή τη στιγμή το ΠΝ πασχίζει να αποσύρει πλοία, τις “S”, ηλικίας άνω των 40 ετών. Συνεπώς, τα πλοία ενδιάμεσης λύσης θέλουν να είναι τουλάχιστον μία δεκαετία νεότερα και σίγουρα να έχουν υποστεί τουλάχιστον ένα πρόγραμμα αναβάθμισης. Με απλά λόγια, θέλουν να προσφέρουν λύσεις που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν.
4. Κατάσταση: Θεωρείται βέβαιο ότι όποιο πλοίο κι αν επιλεγεί θα χρειαστεί να υποστεί ένα πρόγραμμα συντήρησης. «Τίποτα δεν είναι τσάμπα» λένε στο Ναυτικό και το ξέρουν.
5. Οπλικά: Σχεδόν καμία πρόταση δεν περιλαμβάνει οπλικά συστήματα. Με εξαίρεση τα γαλλικά Cassard, όλες οι άλλες προσφορές είναι χωρίς οπλικά συστήματα, κάτι που ανεβάζει το κόστος απόκτησης.
