Σε μία από τις εκθέσεις του Ρόμπερτ Μακέιμπ, μια γυναίκα τον πλησίασε με δάκρυα στα μάτια. Της είχε προκαλέσει μεγάλη συγκίνηση μια λήψη του Αμερικανού που απεικόνιζε τον Μυστρά της δεκαετίας του ’60, με μια συστάδα δένδρων μπροστά από τον λόφο με τα μεσαιωνικά μνημεία. Ηταν το μέρος που έκανε μικρή τους περιπάτους της, του είπε. Επειτα από χρόνια, τα δένδρα εξαφανίστηκαν, το δρομάκι φάρδυνε και ασφαλτοστρώθηκε, ξεφύτρωσε ένα βενζινάδικο και μια σειρά από μαγαζιά. Το παρελθόν επιβίωνε μονάχα στη φωτογραφία, σαν οφθαλμαπάτη. Το ίδιο συναίσθημα έχει κανείς όταν κοιτάζει τα φιλμ που τράβηξε ο Μακέιμπ, ως νεαρός φοιτητής, τη δεκαετία του ’50, στη Μύκονο. Τόπος απολύτως παρθένος, άνθρωποι του μόχθου που ήξεραν να ζουν με τα ελάχιστα, με την ευλογία της ταπεινότητας. Αν συγκρίνει κανείς το τότε με το σήμερα, δυσκολεύεται να πιστέψει ότι πρόκειται για το ίδιο νησί.
Αυτές τις ημέρες παρουσιάζεται στο Κάστρο της Χώρας και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκόνου η έκθεση του Μακέιμπ με τίτλο «Το νησί που μάγεψε τον κόσμο. Η Μύκονος της δεκαετίας του ’50». Τελεί υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας και την οργανώνει η Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Περιβάλλοντος, Παιδείας και Ανάπτυξης Μυκόνου (ΚΔΕΠΠΑΜ) σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων και σε επιμέλεια της Σοφίας Χηνιάδου-Καμπάνη. Οι φωτογραφίες αυτές έχουν περιληφθεί στο βιβλίο των εκδόσεων Πατάκη «McCabe Μύκονος: Πορτρέτο μιας εποχής που χάθηκε». Πλάι στην Παραπορτιανή, στην πιο εμβληματική θέση του οικισμού, η υπαίθρια έκθεση έρχεται να δείξει στους επισκέπτες αλλά και στους νεότερους Μυκονιάτες πώς ήταν η ζωή στις Κυκλάδες τότε που η επιβίωση εξαρτιόταν από τη γη και τη θάλασσα.
Γεννημένος στο Σικάγο και μεγαλωμένος στη Νέα Υόρκη, κατέφθασε στην Ελλάδα το 1954, σε μια εποχή που δεν υπήρχε καθόλου τουρισμός. Επέστρεψε το 1955 ταξιδεύοντας στο Αιγαίο και φωτογραφίζοντας με μια Rolleiflex, ενώ το 1957 τράβηξε σειρά έγχρωμων φωτογραφιών στις Κυκλάδες για λογαριασμό του National Geographic Society. Εκτοτε, συνεχίζει να φωτογραφίζει την ομορφιά και την ιστορία της χώρας, παρουσιάζοντας το έργο του σε πολυάριθμες εκθέσεις και εκδόσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Εκείνες οι πρώτες του απόπειρες να απαθανατίσει τη χώρα μας είναι μια ανθολογία της εποχής που παρήλθε. Και καθώς ο Μακέιμπ αγάπησε την Ελλάδα σαν πατρίδα του, παντρεύτηκε Ελληνίδα (την αείμνηστη Ντίνα Φιλιππαίου) και ζει μεταξύ Πλάκας, Πάτμου και ΗΠΑ, η απώλεια της αθωότητας στοίχισε και στον ίδιο.
Στις συζητήσεις μαζί του φουντώνει πάντα η νοσταλγία για τη φιλοξενία και τα ανέγγιχτα τοπία. Βίωσε τον μετασχηματισμό της χώρας ως μια αναγκαιότητα, αλλά συχνά και ως τραύμα: κάτι που χάθηκε και δεν πρόκειται να ξαναρθεί. Η έκθεση στο Κάστρο θα διαρκέσει έως τα τέλη Οκτωβρίου και στο Μουσείο έως τον Δεκέμβριο.
