Στη θλίψη βυθίστηκε η οικογένεια της υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως. Την Κυριακή (26.12.2021) έφυγε από τη ζωή ο πατέρας της, Κωνσταντίνος.
Ο Κωνσταντίνος Κεραμεύς ήταν διακεκριμένος νομικός, καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αφήνει πίσω του τη σύζυγό του Μαριλένα Σαρρή-Κεραμέως (δικηγόρο), το γιo του Δημήτρη Κεραμέως (δικηγόρο), την κόρη του και υπουργό Παιδείας (και επίσης δικηγόρο) Νίκη Κεραμέως και πέντε εγγόνια.
Ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Κεραμεύς
Ο Κωνσταντίνος Κεραμεύς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 21/4/1937. Πήρε πτυχίο νομικής από τη Νομική Σχολή του ΑΠΘ (1960) και διδακτορικό δίπλωμα από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1962).
Ήταν ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Δικονομίας της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Νομικής Σχολής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Στα 40 και πλέον χρόνια της ακαδημαϊκής του πορείας, συνέδεσε τη δραστηριότητά του με την διδακτική, επιστημονική και ερευνητική προσφορά, ιδίως στον κλάδο του αστικού δικονομικού δικαίου, συγκριτικού δικαίου και διεθνούς δικονομικού δικαίου, έχοντας διδάξει σε πολλές νομικές σχολές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Διετέλεσε βοηθός στην έδρα αστικού δικαίου του ΑΠΘ και εν συνεχεία εντεταλμένος υφηγητής (1967), τακτικός καθηγητής της έδρας της Πολιτικής Δικονομίας στο ΑΠΘ (1971) και ακολούθως τακτικός καθηγητής Πολιτικής Δικονομίας του ΕΚΠΑ (1982). Δίδαξε πολιτική δικονομία, συγκριτικό δίκαιο και διεθνές δικονομικό δίκαιο σε πολλά ξένα πανεπιστήμια (ιδίως Βερολίνο, Αμβούργο, Paris II, Tulane, Louisiana State University, Ohio State University, Ghent) και έδωσε διαλέξεις σε πάνω από 90 ευρωπαϊκά, αμερικανικά και ιαπωνικά πανεπιστήμια.
Το επιστημονικό και ερευνητικό του έργο περιλαμβάνει ελληνόγλωσσα και ξενόγλωσσα εγχειρίδια, μονογραφίες, συστηματικά έργα και κατ’ άρθρο ερμηνείες.
Αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ νομικής των Πανεπιστημίων του Αμβούργου (1993), Paris ΙΙ Pantheon-Assas (2000), Λιέγης (2003) και Βιέννης (2003). Διατέλεσε, επίσης, πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Συγκριτικού Δικαίου (1998-2006), διευθυντής του Ελληνικού Ινστιτούτου Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου (1990-2007), πρόεδρος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (1992-1995), πρόεδρος της Academic Cooperation Association (1996-2002), τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας (από το 1994), μέλος της Διεθνούς Ένωσης Νομικής Επιστήμης (από το 1993) και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Δικονομικού Δικαίου (από το 1995), πρόεδρος της Ελληνικής Ενώσεως για τη Διαιτησία κ.αλ. Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διπλωματικές διασκέψεις και συνόδους, συμπεριλαμβανομένων της Σύμβασης του Λουγκάνο και των διαπραγματεύσεων για την προσχώρηση της Ελλάδας στη Σύμβαση των Βρυξελλών, καθώς και σε επιτροπές εναρμόνισης του δικαίου των συμβάσεων, των αδικοπραξιών και της πολιτικής δικονομίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παράλληλα με την ακαδημαϊκή του πορεία, συμμετείχε ως διαιτητής σε διεθνείς διαιτησίες και άσκησε δικηγορία ενώπιον του Αρείου Πάγου και ως επικεφαλής νομικός σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας.
