Τρία καφενεία σε μια υποβαθμισμένη συνοικία του Ευρωπαϊκού Τομέα της Κωνσταντινούπολης αποτελούν το «ορμητήριο» των μεταναστών, απ’ όπου καταφθάνουν στο λιμάνι της Πάτρας, έχοντας ως τελικό στόχο το ταξίδι τους σε μια από τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης.
Ο «μίτος» είναι στα χέρια των αρχών ασφαλείας, αλλά η εξάρθρωση του κυκλώματος που διακινεί παράνομα (λάθρο) μετανάστες και πρόσφυγες αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση διότι οι «εγκέφαλοι» λαμβάνουν πολλά μέτρα προφύλαξης.
Το κύριο μέτρο τους έχει σχέση με τα χρήματα που αποσπούν από τους μετανάστες τα οποία στη συνέχεια επιμερίζονται για «λαδώματα» και σε μεσάζοντες. Οι συναλλαγές δεν είναι φυσικά τραπεζίτες. Γίνονται με το λεγόμενο σύστημα «Χαβάλα» που διακρίνεται για την πολυπλοκότητά του, προκειμένου να χάνονται τα ίχνη όλων…
Οι Τούρκοι δουλέμποροι, σύμφωνα με τις συνεργαζόμενες υπηρεσίες της Κρατικής Ασφάλειας, της ΕΥΠ και της Λιμενικής Αστυνομίας, κάνουν «δουλειές» στο λιμάνι της Πάτρας τόσο με Σιίτες όσο και με Σουνίτες Αφγανούς, κι ας υπάρχει μεταξύ των τελευταίων θανάσιμο θρησκευτικό μίσος! Ενα μίσος που σχετίζεται και με τα οικονομικά συμφέροντά τους για τον έλεγχο του λιμανιού, γι’ αυτό και τους τελευταίους μήνες «μίλησαν» δύο φορές τα όπλα στην εξωτερική πλευρά του νέου λιμένα της Πάτρας!
Εμπειρος αξιωματικός παραδέχεται ότι «το λιμάνι είναι μοιρασμένο στα δύο» και αποκαλύπτει ότι «είναι αρκετοί οι Αφγανοί που οπλοφορούν, όμως είναι δύσκολη η σύλληψή τους διότι είναι εκπαιδευμένοι στον ανταρτοπόλεμο…».
Πελοπόννησος
