Ήταν εκείνο το πρωινό της Τρίτης, 16 Ιανουαρίου 2018, όταν η Ελλάδα πληροφορήθηκε ότι ο παλαιότερος ιστορικός εκδότης της χώρας, ο Χρήστος Ι. Χριστόπουλος, πέρασε στην αιωνιότητα.
Για τους ανθρώπους της εφημερ΄διας “Γνώμη” εκείνη η μέρα ήταν η πιο σκληρή.
Η συναίσθηση της απώλειας του ανθρώπου που είχε συνδέσει ολόκληρη τη ζωή του με τη «Γ», αποτελώντας τον δάσκαλο και τον πατέρα όλων, ήταν κάτι παραπάνω από οδυνηρή. Όπως και η κατανόηση της σκληρής αλήθειας, ότι υπάρχουν στιγμές όπου ακόμα και η δημοσιογραφία «σωπαίνει». Τι να πει και τι να γράψει άραγε κανείς, μπροστά στο μέγεθος μίας τέτοιας απώλειας, όχι μόνο για μία εφημερίδα, αλλά για το σύνολο του Τύπου και ειδικά του Περιφερειακού, τον οποίο ο αείμνηστος εκδότης τίμησε και ανέδειξε με κάθε τρόπο;
Δεν ξεχνιούνται εκείνες οι στιγμές… Και ας πέρασαν ήδη τέσσερα χρόνια. Και ας περάσουν και δεκατέσσερα ή είκοσι τέσσερα!
Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που το «ίχνος» τους παραμένει ανεξίτηλο.
Και ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Χρήστος Χριστόπουλος.
Ο άνθρωπος που σε πολύ δύσκολους καιρούς, εν μέσω δικτατορίας, δημιούργησε την εβδομαδιαία «Γνώμη» ως μία φωνή δημοκρατίας και ενημερωτικού πλουραλισμού.
Ο άνθρωπος που γνώρισε απειλές και διώξεις για τα δημοκρατικά του φρονήματα και απέκρουσε πολλές «σειρήνες» για να παραμείνει πιστός στη δημοσιογραφική δεοντολογία και την υπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.
Ο άνθρωπος που δεν άντεχε τα «σκοτάδια» και τους «διαδρόμους», αλλά που είχε καρδιά μικρού παιδιού και αγαπούσε άδολα τους ανθρώπους.
Ένας μεγάλος δάσκαλος της ενημέρωσης, του Τύπου, αλλά και της ίδιας της ζωής.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια που ο Χρήστος Χριστόπουλος έφυγε από τη ζωή.
Όμως παραμένει πάντα εδώ, κοντά μας.
Καθοδηγεί τα βήματά μας στην πολύ δύσκολη και απαιτητική εργασία καθημερινής ενημέρωσης του πολίτη και μας χαμογελάει διάπλατα, βλέποντας ότι η «Γ» συνεχίζει την επιτυχημένη της διαδρομή, παραμένοντας «άπαρτο κάστρο» για τη δημοκρατία και την υπεράσπιση των συμφερόντων της κοινωνίας.
Ο «κύριος Χρήστος» ως φυσική παρουσία έφυγε από κοντά μας στα 76 του, έχοντας διακονήσει την ενημέρωση του πολίτη επί μισό περίπου αιώνα. Όπως και ο ίδιος έλεγε όμως, «οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, η εφημερίδα και η δημοσιογραφία μένουν». Και έτσι είναι…
