«Είμαι ο Χριστόδουλός σας…» είχε πει και τούτη η κουβέντα χαράχτηκε στην μνήμη και στην ψυχή μας…. Ήταν, είναι και θα είναι «ο Χριστόδουλος μας»
14 χρόνια χωρίς τον Αρχιεπίσκοπο της καρδιάς μας.
Τον άνθρωπο που έβαλε τη δική του σφραγίδα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και άφησε σπουδαία παρακαταθήκη λόγων και έργων και κληρονομιά βαριά για τους κληρικούς των επόμενων γενεών.
Η προσωπικότητα του ΕΘΝΑΡΧΗ !
Ηγέτης χαρισματικός που ήξερε και αγαπούσε να λειτουργεί, να συνομιλεί με ηγέτες από όλο τον κόσμο αλλά και με τον απλό παπά του χωριού.
Μεγάλη ευλογία που συνδέθηκα στενά μαζι Του.
Ήρθε σπίτι μου -στο πατρικό μου- μου εγκαινίασε τα πολιτικα μου γραφεία των Πατρών και των Αθηνών .
Στάθηκα και εγώ δίπλα του και μπήκα στη φωτιά .
Έγραψαν ιστορία οι τηλεμαχίες στον Ant1 με τον πρωην Ζακύνθου … και η δημόσια -οn camera – απάντηση -επίθεση του τότε Αρχιεπισκόπου στο ζήτημα της παραίτησης του απο το θρόνο …
Ο Χριστόδουλος δέχθηκε ανηλεή πόλεμο από το Σημίτη και το δήθεν «προοδευτικό» σάπιο κατεστημένο
& από τους ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ πολιτικούς & ιεραρχες ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ .
Δεν παραιτείτο, όταν είχε δίκαιο. Το υπερασπιζόταν με όλες τις δυνάμεις του. Αντίθετα πίστευε, ότι ο πνευματικός ηγέτης προμαχεί, υπερασπίζεται, θυσιάζεται για τις αρχές του.
Αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος από το έθνος και κυρίως απο τα νειατα της Ελλαδος γιατί δεχόταν τις ποικίλες προκλήσεις ως ευκαιρίες να διακηρύξει την αλήθεια του Ευαγγελίου και να δείξει έμπρακτα και θυσιαστικα την αγάπη του ως καλός ποιμην που και την ψυχή του δίνει .
Δεν φοβήθηκε ποτέ τις επιθέσεις που δέχθηκε απο ένα βρόμικο και διεφθαρμένο σύστημα που εργαζόταν μεθοδικά ακατάπαυστα να τον απαξιώνει, να τον εκθέτει, να τον κατακρίνει, να τον χλευάζει, να τον μειώνει.
Εμένα με πολεμούν επειδή θέλουν να διαλύσουν την Εκκλησία έλεγε κατά τον λόγο της αγίας Γραφής «πατάξω τον ποιμένα και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης» (Ματθαίου κστ 31).
Και ακριβώς έτσι συμβαίνει χάσαμε τον ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΗ μας και μπήκαν οι προβατοσχημοι λύκοι και μας ξεσκίζουν …
Η απουσία του είναι εκκωφαντική γιατι ΕΚΕΙΝΟΣ έδινε καθημερινά μάχες εναντίον των ισχυρών αντιχριστιανικών και ανθελληνικών κέντρων με γενναιότητα, αξιοπρέπεια και με όλες τις δυνάμεις του.
Ενθουσιαζόταν από τα μεγάλα οράματα για την Εκκλησία, για την κοινωνία, για την Πατρίδα, για την οικογένεια, για την παιδεία. Αντλούσε από την πνευματικότητα της παραδόσεώς μας και της ιστορίας μας, εκκλησιαστικής και εθνικής πρότυπα και αγωνιζόταν να τα προβάλλει ενώπιον των απανταχού Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών .
Μας το είχε πει ως άλλος προφήτης και να που αυτή την εποχή είναι ανατριχιαστικά επίκαιρος ο λόγος του: “Θα έρθει μια μέρα – έλεγε -που δεν θα είμαστε καθόλου ελεύθεροι. Θα λέμε πως είμαστε ελεύθεροι, η ατομική ελευθερία δεν θα έχει καμία αξία”
Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες με κάθε αφορμή διαλαλούν
“Αν ζούσε ο Χριστόδουλος δεν θα γίνονταν αυτά;”…
