Συγκινεί μια γυναίκα, η Alisa, που έφυγε από τη βομβαρδισμένη Ουκρανία κρατώντας τον ηλικιωμένο σκύλο της στους ώμους της για 10 μίλια. Στην Guardian, η Alisa, περιγράφει λεπτομερώς το οδυνηρό ταξίδι της.
Η αρχή του ταξιδιού
Στις 23 Φεβρουαρίου, έχασε απροσδόκητα τον πατέρα της και την επόμενη μέρα ξέσπασε ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας.
Η Alisa είπε ότι πολλοί άνθρωποι έφευγαν από το Κίεβο, αλλά εκείνη και ο σύζυγός της επεξεργάζονταν τα έγγραφα της κηδείας «σε όλη την πόλη» για να θάψουν τον πατέρα της.
«Συγκεντρώσαμε σχεδόν όλα τα έγγραφα, παραγγείλαμε ένα εστιατόριο για μνημόσυνο, αλλά επειδή το ληξιαρχείο εκκενώθηκε και δεν μας έδωσε ούτε ένα τελικό έγγραφο, το κρεματόριο αρνήθηκε να δεχθεί κάποιον», είπε.
Η Alisa είναι επίσης προγραμματίστρια Python και εργάζεται σε μια γερμανική εταιρεία που τη βοήθησε να φύγει από τη χώρα για την Πολωνία με την οικογένειά της και δύο μεγάλα σκυλιά, συμπεριλαμβανομένου του ηλικιωμένου γερμανικού ποιμενικού.
Πώς ξεκίνησε το ταξίδι διαφυγής
Οδηγώντας σε ένα Peugeot 307 είπε ότι ήταν δύσκολο να κινηθεί μέσα στο όχημα. «Οδηγήσαμε για 16 ώρες σε ένα χωριό περίπου 140 χλμ από το Κίεβο…Αποφασίσαμε να φύγουμε από το χωριό το πρωί, γιατί ήταν επικίνδυνο, ακόμη και εκεί», είπε η Alisa.
Συνέχισε να λέει ότι υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα κοντά στα σύνορα της Πολωνίας και η ίδια και η οικογένειά της δεν μπορούσαν να μείνουν στο αυτοκίνητο για τις «επόμενες τρεις – ή πέντε – ημέρες», κάτι που τους ώθησε να περπατήσουν τα 10 μίλια στις 4 π.μ. σε μείον επτά βαθμούς.
Ο ηλικιωμένος γερμανικός ποιμενικός, που είναι 12μιση ετών, δυσκολευόταν να περπατήσει και έπεφτε κάθε χιλιόμετρο και δεν μπορούσε να σταθεί ξανά όρθιος. Η Alisa ζήτησε από τους ανθρώπους βοήθεια, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν και της είπαν να αφήσει πίσω τα σκυλιά.
«Αλλά τα σκυλιά μας είναι μέρος της οικογένειάς μας. Ο σκύλος μου έχει βιώσει όλες τις χαρούμενες και λυπηρές στιγμές μαζί μας.»
Προς το τέλος, εξηγεί πόσο δύσκολο της ήταν να φύγει από τη χώρα.
«Στην αρχή έχασα τον μπαμπά μου και τώρα αφήνω τον άντρα μου εκεί. Ο σύζυγός μου είναι ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου, είναι ο καλύτερος φίλος, βοηθός, σύμβουλός μου. Η απεριόριστη αγάπη μας είναι αυτό που μου δίνει δύναμη τώρα».
