«Από τη δεκαετία του ’70 ακούω ότι το Ελληνικό Rock πέθανε. Το άκουγα και μ’ έπιανε μεγάλος φόβος. Ήμουν 18-19 χρονών κι άκουγα ότι πέθανε κι έλεγα τι θα κάνω εγώ τώρα ;»
Ήταν όλοι εκεί. Φίλοι, παλιά μέλη του γκρουπ, συνοδοιπόροι μουσικοί, παλιά πανκιά, νιουγουεβάδες, σεβεντάδες και νεοροκάδες, όμορφα κορίτσια, ένα κοινό διαφόρων ηλικιών. Είναι η μεγάλη οικογένεια των Magic de Spell.
Την ημέρα που γεννήθηκε η Κατερίνα Γώγου, 1 Ιουνίου, προβλήθηκε η ταινία για το αθηναϊκό συγκρότημα που από τα υπόγεια στις γειτονιές της Αθήνας όπου πρόβαρε τα πρώτα τραγούδια πέρασε δια πυρός και σιδήρου και σήμερα ταξιδεύει πρώτη θέση στο Rock’n’Roll.
Θ.Βλαχάκης, Γ. Σκαρλάτος (επάνω), Δ.Καρασταμάτης, Ν.Μαϊντάς, Ηλ. Ασλάνογλου, Ν.Γεωργούλης. Από την ταινία.
Οι ίδιοι είπαν ότι ήταν συμπτωματική η ημερομηνία προβολής και σίγουρα ήταν. Η μυθολογία του Rock’n’Roll όμως τα καταγράφει όλα. Άλλωστε τα μεγάλα πνεύματα, όπως λέμε καμιά φορά, συναντιούνται με ένα μυστήριο τρόπο. Η Γώγου συναντήθηκε με τους Magic de Spell σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της πορείας τους, στο τραγούδι «Εμένα οι Φίλοι μου είναι Μαύρα Πουλιά» που έχει άρωμα διαχρονικότητας.
Εκεί στο σινεμά «Μικρόκοσμος» ήταν και οι δύο Κύπριοι σκηνοθέτες: Βόρις Καραγιάννης και Μιχάλης Λαμπριανίδης που έκαναν μια αξιέπαινη καταγραφή, να μεταφέρουν δηλαδή στην μεγάλη οθόνη την ιστορία ενός συγκροτήματος που εδώ και περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες γράφει ιστορία. Τους Magic de Spell.
Οι σκηνοθέτες της ταινίας: Βόρις Καραγιάννης (μπροστά) και Μιχάλης Λαμπριανίδης
Μετά την προβολή της ταινίας «Διασχίζω τον Κόσμο και Φλέγομαι – Η Ιστορία των Magic de Spell» και το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού που γέμισε το σινεμά στην ελληνική πρεμιέρα, τέσσερα μέλη του γκρουπ ανέβηκαν στην σκηνή για να συνομιλήσουν με το κοινό σε μια συζήτηση που συντόνισε ο υπογράφων, παρουσία των σκηνοθετών.
Ο κόσμος έμεινε μέχρι αργά το βράδυ προσπαθώντας να φωτίσει όλο και περισσότερα μέρη της ιστορίας μέσα από απορίες που γεννήθηκαν βλέποντας στην ταινία. Οι καλύτερες στιγμές της επικοινωνίας μουσικών και κοινού καταγράφηκαν και θα τις διαβάσετε ακολούθως…
H συζήτηση ξεκίνησε…
Σίγουρα οι Magic de Spell δεν αρκούνται στο παρελθόν ! Ας μας το εξηγήσει αυτό ο στυλοβάτης και ψυχή του γκρουπ :
Θοδωρής Βλαχάκης : Οι Magic de Spell δεν αρκούνται στο παρελθόν, αν ήταν έτσι θα είχαμε σταματήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Κάθε φορά που βρισκόμαστε, σκεπτόμαστε να κάνουμε κάτι καινούργιο που έχουμε στο μυαλό μας. Κάτι που θέλουμε να πειραματιστούμε, κάτι διαφορετικό. Αυτό είναι που μας κρατάει.
-Ηλία Ασλάνογλου, έχεις γνωρίσει καλά στην πορεία σου τις δισκογραφικές εταιρίες μέσα από διάφορα πόστα. Πώς ήταν να υπογράφεις συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία (Music Box) το 1982 ;
Ηλίας Ασλάνογλου : Έκπληξη. Ήταν σαν να υπογράφεις με τον Σούπερμαν. Αυτός ήταν για μας ο Μαρτέν Γκεσάρ τότε. Μας εμπιστεύτηκε και υπογράψαμε ένα συμβόλαιο, κάτι που για μένα ήταν όνειρο. Ένα Long Play. Ήταν μια ονειρική κατάσταση. Ήταν από τους λίγους ανθρώπους στη δισκογραφία, ο οποίος μας φέρθηκε ανθρώπινα – γιατί γνωρίσαμε και άλλους πολλούς στην πορεία, τα παιδιά εδώ ακόμη περισσότερους – και μας έδωσε κάποιες ώρες στο στούντιο όπου εμείς κάναμε τη δουλειά μας. Μας εμπιστεύτηκε.
Δεν ήταν τυχαίο που ο Μαρτέν Γκεσάρ και η γυναίκα του Μαρίκα Γκεσάρ μας εμπιστεύτηκαν. Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν το ίδιο και στις δεκαετίες του ’60 και ’70 με πολλά συγκροτήματα και το επανέλαβαν με μια άλλη γενιά.
Ο Μαρτέν Γκεσάρ, διευθυντής της Music Box και η γυναίκα του Μαρίκα τέταρτη κατά σειρά. Επίσης διακρίνονται Ν. Καραγιάννης, Χριστίνα, Άλκης Έξαρχος, Τάμμυ και Πέτρος Μήλας.
-Είχε κάποιους όρους μέσα το συμβόλαιο ;
Γιώργος Σκαρλάτος : Είχε έναν περίεργο όρο που έλεγε να μην υπάρξει στρατεύσιμο μέλος ! Προφανώς η εταιρία ήταν χαροκαμένη από τα συγκροτήματα του ’60 κι έβαλε αυτό τον όρο μέσα…
Η.Α.: Από εμάς δεν είχε πάει κανείς φαντάρος βέβαια!
Γ.Σ.: Το διαπραγματευτήκανε αυτό για πολλές ώρες και τελικά το αφήσανε, όπως και μας άφησαν να φύγουμε μετά το δεύτερο δίσκο (Kiss The Mirror) και να πάμε σε άλλη εταιρία για το τρίτο μας άλμπουμ, το Cpt Blind.
Γιώργος Σκαρλάτος, Ηλίας Ασλάνογλου, Γιώργος Αρχοντάκης (Φωτο : Γ. Αλεξίου)
-Ο Γιώργος Σκαρλάτος ο μουσικός που είναι κάτι πολύ περισσότερο από μπασίστας του γκρουπ και φυσικά συν-ιδρυτικό μέλος, πώς βίωσε ο ίδιος όλη αυτή την πορεία και σε ποιες στιγμές κάνει φόκους σε κάποιες στιγμές που ο ίδιος έζησε πιο έντονα ;
Γ.Σ. : Το μεσημέρι δέχθηκα ένα τηλέφωνο. Ήταν ο Νίκος ο Γεωργούλης (πρώην κιθαρίστας του γκρουπ) με τον οποίο είχα πάρα πολύ καιρό να επικοινωνήσω. Μου είπε ότι βρίσκεται εκτός Αθηνών, αλλά χαίρεται πολύ που είμαστε όλοι μαζί μια παρέα εδώ, αγαπημένη, και θα δούμε την ταινία. Οι Magic de Spell πιστεύω ότι ήταν ένα όχημα για να εκφράσουμε καλλιτεχνικές, κοινωνικές, ψυχολογικές ανησυχίες, όχι μόνο τότε αλλά και για πολλά χρόνια μετά. Το ότι υπάρχει αυτή η καλή σχέση μεταξύ όλων των μελών που πέρασαν από το συγκρότημα είναι πολύ σημαντικό.
-Ποια η δική σου εμπειρία Γιώργο Αρχοντάκη με τους Magic de Spell ;
Γιώργος Αρχοντάκης: Γνωρίστηκα με τα παιδιά το 1991 όταν τους μίξαρα ένα κομμάτι από το live στο Ρόδον. Μετά συνεργαστήκαμε ως ηχολήπτης-παραγωγός σε όλους τους ελληνόφωνους δίσκους, πλην ενός. Όλους τους δίσκους τους, τούς έχω ηχογραφήσει εγώ και παίζω μπάσο σε διάφορα κομμάτια. Θέλω να αφηγηθώ μια ιστορία με τον JJ Burnel (μπασίστας των Stranglers) όταν ηχογραφούσαμε το 1992 το δίσκο Διακοπές στο Sarajevo. Είχε γίνει η επαφή μέσω της Warner να έρθει ο Burnel κάτι που ήταν απίστευτο τότε. Ήρθε λοιπόν στην Ελλάδα και τον πάνε να δει το στούντιο που θα ηχογραφήσουν. Εγώ τότε έλειπα στην Ολλανδία. Το περιεργάζεται λοιπόν ο Burnel, στρίβει και φεύγει. Τρέχουν από πίσω του, ο Θοδωρής, ο Ηλίας και του φωνάζουν : «Περίμενε μια στιγμή!».
Οι Stranglers είχαν γράψει στα πιο διάσημα στούντιο στον κόσμο και ο άνθρωπος έπαθε πλάκα με την ελληνική μουσική βιοτεχνία. «Εγώ δεν γράφω εδώ, φεύγω, κι ότι θέλετε κάντε». Τον έπιασε ο Ηλίας και του είπε : «Κοίταξε, τον εμπιστευόμαστε αυτό τον άνθρωπο που είναι εκεί, θέλουμε να γράψουμε μαζί. Αν είναι δυνατόν να ηχογραφήσουμε εδώ». Τότε ο Burnel λέει : «Οκ, υπό μία προϋπόθεση: η μίξη θα γίνει στη Γαλλία, στη Λιλ».
Ξεκινάμε λοιπόν τη δουλειά, γνωρίζω τον Burnel, περνάμε καταπληκτικά στο στούντιο, άνθρωπος απίστευτος. Πάμε λοιπόν με τα παιδιά στη Γαλλία με τα grandmaster στα χέρια, που είναι βαριά, με αλουμινόχαρτα τυλιγμένες οι ταινίες, και πάμε να μιξάρουμε το δίσκο. Τελειώνει η δουλειά και γυρίζουμε στην Ελλάδα. Παραδίδουμε τα masters, φεύγει ο Burnel στην Αγγλία κι εγώ παίρνω την μηχανή μου και κατεβαίνω διακοπές στην Κρήτη. Μετά από μια βδομάδα πέφτει τηλέφωνο από το συγκρότημα: «Γύρνα πίσω». Όχι μόνο τηλέφωνο σε μένα, αλλά και στον Burnel. «Δεν μας αρέσει ο ήχος της Γαλλίας, θέλουμε να ξαναμιξάρουμε τον δίσκο!». Αυτό για όσους ξέρουν είναι μεγάλη υπόθεση. Γουστάρω πάρα πολύ που τράβηξαν χειρόφρενο, οι Magic de Spell μόνοι τους σε πολυεθνική. Είναι μεγάλη υπόθεση να ξέρεις τι να κάνεις και πότε να το κάνεις.
– Ερώτηση κοινού : Ποια είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά αυτού που ονομάζουμε Ελληνικό Rock;
Ηλίας Ασλάνογλου: Όπως όταν οι Άγγλοι άκουσαν την αμερικανική μουσική -το blues και το rock’n’roll- την χωνέψανε και την παρουσιάσανε κάπως αλλιώς, έτσι κι εμείς έχοντας τα δικά μας βιώματα ακούσαμε κάποιους απ’ έξω και το παρουσιάσαμε με το δικό μας τρόπο. Δηλαδή όταν άκουγα Bowie και δεν ήξερα τι έλεγε και τον τραγουδούσα από πάνω, ένοιωθα ότι αυτά που έλεγε με αφορούσαν αν και δεν τα καταλάβαινα, όμως ακολουθούσα.
Το κοινό συνομιλεί με τους Magic de Spell (Φωτο : Ηλίας Μωραϊτης)
-Ερώτηση κοινού: Με τόσες αγγελίες που βάζετε 40 χρόνια τώρα δεν πέρασαν οντισιόν κάποιες γυναίκες ;
Θ.Β.: Πέρασαν δύο. Αλλά το 1985…
-Ερώτηση κοινού: Γιώργος Μαστορίδης (κιθαρίστας των Spectrum στα 80s, παραγωγός συναυλιών): Θα μπορούσαμε να δούμε τον Ήλια Ασλάνογλου να τραγουδήσει σε κάποιο τραγούδι, σε κάποια παραγωγή ;
Η.Α.: Η απάντηση είναι μία και μοναδική. Ίσως. Θα δείξει. Γι’ αυτό είμαι εδώ, γι΄ αυτά που μας ενώνουν, γι’ αυτά που αγαπήσαμε.
Γιώργος Μαστορίδης (Φωτο : Ηλίας Μωραΐτης)
-Ερώτηση κοινού : Το Ελληνικό Rock ζει ;
Θοδωρής Βλαχάκης: Από τη δεκαετία του ’70 ακούω ότι το Ελληνικό Rock πέθανε. Το άκουγα και μ’ έπιανε μεγάλος φόβος. Ήμουν 18-19 χρονών κι άκουγα ότι πέθανε κι έλεγα τι θα κάνω εγώ τώρα; Τώρα το ακούω και σπάω πλάκα. Ζει και θα ζει. Δεν γίνεται αλλιώς. Απλά έχει σκαμπανεβάσματα. Τα πάνω του και τα κάτω του.
Θα ήθελα να μας πει κάτι ο Άρης Ζαρακάς (πρώην κιθαρίστας των Magic de Spell) που τον είχαμε χάσει πολλά χρόνια στη Γερμανία παίζοντας με γερμανικά γκρουπ..
Ηλίας Ζαρακάς (Φωτο : Ηλίας Μωραΐτης)
Άρης Ζαρακάς: Να ξέρετε ότι στη Γερμανία έπαιζα Kraut Rock. Έχω ξεχάσει τα ελληνικά μου. Γιαβόλ (γέλια). Απαντώ σε οτιδήποτε ! Για το Ελληνικό Rock να πω ότι είναι αποτέλεσμα μίμησης, αλλά δεν το κάναμε καλά. Γενικώς διαφέρει ! (πέφτει πολύ χειροκρότημα). Η καλύτερη περίοδος της ζωής μου ήταν με τους Magic de Spell. Το συγκρότημα τολμούσε όταν χρειάστηκε και δεν είχε κόλλημα. Το ξεχωριστό που είχε ήταν ο Θοδωρής Βλαχάκης.
Δημήτρης Μποτής
-Ερώτηση κοινού : Δημήτρης Μποτής, ο σημερινός κημπορντίστας των Magic de Spell : Πώς πάρθηκε η απόφαση για τον ελληνικό στίχο ;
Θοδωρής Βλαχάκης: Ίσως να ήταν ο JJ Burnel. Καλά δεν τα λέω ; Ήμασταν στο μεταίχμιο αν θα παίξουμε ελληνικό στίχο ή θα συνεχίσουμε να είμαστε αγγλόφωνοι και μας έκανε εντύπωση που ο Burnel είπε ότι θέλει να κάνει παραγωγή σε ένα δίσκο με τη γλώσσα της χώρας του, όπως κάνουν στην Αγγλία οι Stranglers. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μας και νομίζω ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο.
Ηλίας Ασλάνογλου: Είχαμε ήδη γύρει προς τον ελληνικό στίχο γιατί το φίφτυ-φίφτυ δεν παίζει, ή το ένα θα κάνεις ή το άλλο, για να το κάνεις καλά. Είχαμε γύρει στον ελληνικό στίχο. Ήταν και μία πρόκληση. Είχαμε δοκιμάσει τον αγγλικό στίχο και θέλαμε κάτι διαφορετικό. Άλλο στίχο για να μας καταλαβαίνουν.
-Ερώτηση κοινού : Ο Burnel ενδιαφερόταν για το περιεχόμενο του στίχου ;
Η.Α.: Ενδιαφερόταν και ήθελε και μετάφραση για να ξέρει τι λέμε.
Θ.Β.: Το μόνο που δεν κατάλαβε κατά τη γνώμη μου είναι τα 9/8 του ζεϊμπέκικου όταν κάναμε το τραγούδι Ζεϊμπέκικο του Rock. Ρωτούσε, αλλά νομίζω ότι δεν το κατάλαβε ποτέ.
Από το περιοδικό «Μουσικά Θέματα», τεύχος 4 Νοεμβρίου 1982
-Ψάχνοντας παλιά μουσικά περιοδικά της εποχής που ξεκινούσατε σαν συγκρότημα, βρήκα το δημοσίευμα αυτό στο περιοδικό Μουσικά Θέματα (4.11.82) που προαναγγέλλει μια συναυλία που θα συμμετέχετε κι ενώ είστε στο στούντιο ηχογραφώντας τον πρώτο μεγάλο δίσκο. Πώς σας είχε υποδεχθεί ο μουσικός Τύπος σε μια εποχή που είχε μεγάλη βαρύτητα στην πληροφόρηση; Πότε έγινε το γκελ ;
Θ.Β.: Τέλη του 1982 και αρχές ’83 οι δημοσιεύσεις ήταν στο peak. H συναυλία που ανέφερες πρέπει να ήταν ένα 3ήμερο στο Κύτταρο, με διαγωνισμό συγκροτημάτων, που η πρώτη μπάντα κέρδιζε συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία. Περάσαμε τότε στο δεύτερο γύρο, αλλά αποκλειστήκαμε στα τελικά. Κέρδισαν οι Boem στους οποίους έπαιζε ο Άκης Τουρκογιώργης.
Ο Θοδωρής Βλαχάκης συνομιλεί με το κοινό. (Φωτο : Σαββάτιος Μπαμπίλης)
-Τότε ο μουσικός Τύπος δεν ήταν και πολύ φιλικός με το Ελληνικό Rock..
Θ.Β.: Το πρώτο φιλικό περιοδικό με τα ελληνικά γκρουπ ήταν το Μουσικό Εξπρές του Τάσου Ψαλτάκη. Αλλά και αργότερα ήταν ο Ήχος & Hi-Fi που έκανε ανταποκρίσεις από τις συναυλίες, θυμάμαι κάλυπτε τα live μας στην Σοφίτα στην Πλάκα…
Η.Α.: Το Ποπ&Ροκ έπρεπε να χωνέψει πρώτα το πανκ – γιατί το απεχθανόταν εκείνη την εποχή – και μετά ξανοίχτηκε στη νέα μουσική. Και εμείς δεν ήμασταν πολύ φιλικοί μαζί τους, γίναμε μετά. Τότε είχαμε τον Πέτρο Καντιάνη που δούλευε στην Music Box και πρόβαλλε το γκρουπ στον Τύπο. Ασχολιόταν από παλιότερα με τα ελληνικά συγκροτήματα και τα κατάφερνε αρκετά και με μας.
Η συμμετοχή του κοινού συνέβαλε στην επιτυχία της εκδήλωσης. (Φωτο : Ηλίας Μωραϊτης)
-Παίξατε support σε κάποιο ξένο γκρουπ στο κοινό των συναυλιών στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ;
Γ. Σ. : Στις 18 Σεπτεμβρίου 1982 παίξαμε με τους Βρετανούς Fall. Αυτό ήταν στο πλαίσιο ενός 3ημερου φεστιβάλ στο Σπόρτινγκ, όπου την πρώτη μέρα, 17/9 είχαν παίξει οι Αυστραλοί Birthday Party (τραγουδιστής ο Nick Cave) με support τους δικούς μας Metro Decay και στις 19/9 οι New Order με τους δικούς μας Forward Music Quintet. Αυτή ήταν και η πρώτη εμφάνιση με τον Ασλάνογλου με τους Magic de Spell.
Ο Δημήτρης Καρασταμάτης, πρώην κημπορντίστας των Magic de Spell, με το μικρόφωνο
-Ερώτηση κοινού : Παραλειπόμενα στο στούντιο στην ηχογράφηση του πρώτου δίσκου A Body In A Snare
Ηλίας Ασλάνογλου: Θυμάμαι τον παραγωγό της εταιρίας, τον Άκη Πετρίδη που έμπαινε μέσα με την κοπέλα του και μας έλεγε: Παιδιά είστε καλά ; Εγώ φεύγω, αν με χρειαστείτε κάτι πάρτε με τηλέφωνο..
Γιώργος Σκαρλάτος: Αυτός που λες ήταν στο δεύτερο δίσκο. Στον πρώτο δίσκο ήταν ο Γιώργος Μανίκας, («αυτός με το μούσι», πετάγεται ο Ηλίας) που ήρθε μια μέρα και του έκανε εντύπωση το φλάουτο του Θανάση (εν. Θ. Σκαρλάτο) κάτι τον ρώτησε κι έφυγε. Αυτά όσον αφορά τους παραγωγούς της Music Box. Πιο παλιά όμως που πρωτομπήκαμε σε στούντιο, στο Master Sound -τέρμα Πατησίων κοντά στη στάση του ηλεκτρικού – και δεν είχαμε ιδέα, πήγαμε με τα πενιχρά μέσα που διαθέταμε, όπως εγώ με το μπάσο μου που είδατε στην ταινία το οποίο ήταν δανεικό, και ως δια μαγείας υπήρχε εκεί ο ηχολήπτης Νώντας Αντωνόπουλος που έβλεπα πρώτη φορά – και έχω από τότε να τον δω – και μου λέει : Τι είναι αυτό ; Με αυτό θα γράψεις ; Πάρε αυτό…Και μου δίνει ένα Fender Precicion. Ουρανοκατέβατο!
Με τέτοιο έπαιζαν οι Sex Pistols, Stranglers, Clash. Για την φτώχεια μας ήταν κάτι εξωφρενικό. Ήταν απίστευτη συγκυρία που τον πετύχαμε εκεί γιατί ήταν έμπειρος και μας έδωσε κάποιες συμβουλές. Εμείς μπαίναμε πρώτη φορά σε στούντιο και έπρεπε μέσα σε λίγες ώρες να γράψουμε τρία τραγούδια για το 45άρι που κυκλοφόρησε από το Happening.
Ο ηχολήπτης πάσχισε σκληρά – λαϊκά έγραφε ο άνθρωπος – για να έχει ένα χαρακτήρα ροκ. Όλοι όσοι βρέθηκαν στο στούντιο ήρθαν μαζί μας να παίξουν κρουστά, να βοηθήσουν στα φωνητικά, έγινε μια ωραία συνεργασία. Ήταν μια καινούργια εποχή. Το 45άρι ήταν από τα πρώτα εγχειρήματα του νέου ήχου (εν. το e.p. Nightmare με τρία τραγούδια: Sweating All Over, Virgin Freedom και flipside το Poor Johnny’s Lonely Blues).
Η πρώτη ηχογράφηση των Magic de Spell το e.p. “Nightmare” με τρία τραγούδια το 1981
-Πού κάνατε πρόβες τότε για το e.p. ;
Γιώργος Σκαρλάτος: Στο υπόγειο του Σταύρου Ρουμελιώτη στον Αγ. Δημήτριο, που πριν φιλοξενούσε κουνέλια! Και όταν κάναμε το A Body In A Snare είχαμε νοικιάσει ένα χώρο με ακάλυπτο και πολλά σκυλιά, στην οδό Μαγνησίας στα Πατήσια. Στην ουσία ήταν τρεις χώροι. Τον έναν είχαν οι Metro Decay, τον άλλο οι Κάκτος και τον άλλο εμείς. Εκεί προβάραμε τον πρώτο μεγάλο μας δίσκο. Σε ένα άλλο χώρο, ένα υπόγειο τέρμα Πατησίων, κοντά σε μια αφετηρία των τρόλεϊ, κάναμε πρόβες για το δεύτερο δίσκο μας Kiss The Mirror. Έως το 1984 ήταν αυτοί οι χώροι. Τους νοικιάζαμε με το μήνα. Μετά άρχισε η εποχή των στούντιο κι έτσι μπήκαμε κι εμείς σε χώρους καλύτερους και κάναμε πρόβες, σε οργανωμένα studios.
Ηλίας Ασλάνογλου: Τρία συγκροτήματα και δεκάδες σκύλοι στα Πατήσια. Ώσπου βρέθηκε κάποιος κι έριξε φόλα την στιγμή που ο Θανάσης (εν. Σκαρλάτο) έκανε πρόβα μόνος του και βοήθησε τη γριούλα που είχε το οίκημα να βγάλει έξω τα ψόφια σκυλιά…
Η.Α.: Στο πρώτο ή το δεύτερο δίσκο ήταν που γράφαμε το πρωί μετά τη Γλυκερία που έγραφε το βράδυ ;
Θοδωρής Βλαχάκης: Στον δεύτερο γιατί στον πρώτο γράφαμε με τους PLJ Band. Στο A Body In A Snare ήμουν φαντάρος και είχα καταφέρει να πάρω μια μετάθεση στην Αθήνα και παρακολουθούσα κανονικά το στούντιο που είχαμε στη διάθεσή μας από τις 10 το πρωί έως τις 4 το απόγευμα. Την ημέρα που θα ξεκίναγε το μιξάρισμα δεν μπορούσα να την κοπανήσω νωρίς και φθάνω στις 3 στο στούντιο όπου βλέπω τον ηχολήπτη να καθαρίζει την κονσόλα μ’ ένα σκουπάκι για να την σκεπάσει να φύγει. Τον ρωτώ : Τι έγινε με το mix ; Σταματήσατε ; Που είναι οι άλλοι ; Οι άλλοι έχουν φύγει εδώ και ώρα, μου λέει. Τελειώσατε το mix ενός κομματιού ; Όχι τελειώσαμε το mix όλου του δίσκου. Τρελάθηκα. Πώς μπορεί να γίνει αυτό σε τόσες λίγες ώρες ; Τέλος πάντων. Θα μου βάλεις να ακούσω ; Εντάξει πολύ ωραίος είναι, αλλά ξεχάσατε να βάλετε εφέ στη φωνή. Μου λέει : Δεν πειράζει στον άλλο το δίσκο!
-Ποιος ήταν ο δίσκος που έκανε το γκελ και είπατε: να τώρα κάτι συμβαίνει.
Θ.Β.: Για την αγγλόφωνη περίοδο ήταν σίγουρα το A Body In A Snare και για την ελληνόφωνη ήταν σίγουρα το Διακοπές στο Sarajevo. Αυτά τα δύο άλμπουμ ήταν καθοριστικά στην πορεία μας.
-Ερώτηση κοινού : Έχετε παίξει ποτέ στην Αυτοκίνηση;
Η.Α.: Ναι, και μάλιστα το ίδιο βράδυ με τον Δάκη!
-Ερώτηση κοινού : Μετά από τόσα χρόνια και τόσες επιτυχίες θα μπορούσατε να είστε είχατε βγάλει πολλά λεφτά , να είστε συστημικοί, αλλά εσείς παραμείνατε εραστές της τέχνης. Ροκ, σύστημα, κράτος πάνε παρέα ;
Θ.Β.: Το να διατηρείς το καλό στοιχείο του ερασιτέχνη μέσα στη ψυχή σου νομίζω ότι είναι αυτό που σε οδηγεί ακόμη και να βγάλεις λεφτά μερικές φορές. Το να πας στοχευμένα για οτιδήποτε άλλο δεν είναι μέσα στην ιδεολογία μας και στην rock ιδεολογία θα έλεγα.
Η. Α. : Επίλογος από τον Γιάννη:
«Πίνουν το αθάνατο νερό, όσοι αγαπούν τον κόσμο αυτό». Magic de Spell
*Στίχος από το τραγούδι τους Το Ζεϊμπέκικο του Rock
