Μπορεί τις ημέρες πέριξ του Δεκαπενταύγουστου πολιτικά να κυριαρχούσε η υπόθεση των υποκλοπών, η Τουρκία, όμως, ήρθε για να υπενθυμίσει στην κυβέρνηση τον εξαιρετικά ύπουλο ρόλο που διαδραματίζει στο Μεταναστευτικό με την ενορχήστρωση ενός παρ’ ολίγον συνοριακού επεισοδίου εκείνες τις ημέρες. Ο λόγος για το γνωστό πλέον περιστατικό με την εγκατάλειψη λίγων δεκάδων μεταναστών σε νησίδα του ποταμού Εβρου και η συνεργασία με ΜΚΟ, προκειμένου να εκδοθεί προσωρινή διαταγή ώστε να παρέμβει η χώρα μας και να τους περισυλλέξει, ενώ αυτοί, με βάση τις γεωγραφικές συντεταγμένες, βρίσκονταν εντός τουρκικής επικράτειας.
Αυτές οι εικόνες και η συνειδητοποίηση του κινδύνου από τον πολλαπλασιασμό αντίστοιχων περιστατικών ήταν που έκαναν τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να ενημερώσει τους συμμετέχοντες στο ΚΥΣΕΑ λίγο μετά τον Δεκαπενταύγουστο για την ανάγκη σύγκλησης του οργάνου και για τη λήψη αποφάσεων για την περαιτέρω θωράκιση της ελληνοτουρκικής συνοριογραμμής.
Και αυτό γιατί στην κυβέρνηση δεν θέλουν επ’ ουδενί λόγω επανάληψη της κατάστασης του Μαρτίου του 2020, αν και η Τουρκία ρεαλιστικά ποτέ δεν έχει σταματήσει να «σπρώχνει» μετανάστες προς την Ελλάδα και με τον πιο επίσημο τρόπο, μέσω της Στρατοχωροφυλακής της, που ουσιαστικά κάνει το «ταξί» για απελπισμένους ανθρώπους ώστε να προσεγγίσουν τα σύνορα.
Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά: όπως είπε προ ημερών ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος, από την 1η Αυγούστου οι ελληνικές αρχές απέτρεψαν την είσοδο περίπου 25.000 ανθρώπων στον Εβρο, ενώ μόνο σε μία ημέρα, πριν από περίπου 10 ημέρες, 1.500 άνθρωποι αποπειράθηκαν να διασχίσουν τη συνοριογραμμή, εκμεταλλευόμενοι και τη χαμηλή στάθμη του ποταμού αυτή τη χρονική περίοδο.
Φράχτης παντού
Στην Αθήνα, άλλωστε, έχουν «λοκάρει» τα βασικά περάσματα των μεταναστών. Κατά βάση πρόκειται για σημεία ανάμεσα σε Μάνδρα και Σουφλί, στα βόρεια κοντά στο Διδυμότειχο και στα νότια στο Τυχερό και τις Φέρες. Στο πρώτο, η συνοριογραμμή είναι εξαιρετικά κοντά με την εθνική οδό, όπου οι μετανάστες ενημερώνονται από τους διακινητές τι ώρα και με τι αυτοκίνητο θα περάσει κάποιο άλλο μέλος του κυκλώματος να τους περισυλλέξει. Αυτό το πρώτο πέρασμα, όπως αναφέρουν αρμόδιες πηγές, είναι εξ αυτού του λόγου και το «δημοφιλέστερο» αυτές τις ημέρες, με τους αρμόδιους αστυνομικούς και συνοριοφύλακες να παρατηρούν αυξημένη κινητικότητα.
Κάπως έτσι, η απόφαση του ΚΥΣΕΑ να επεκτείνει τον φράχτη κατά μήκος της συνοριογραμμής ήταν μονόδρομος. Αρμόδια πηγή αναφέρει στο «ΘΕΜΑ» ότι ο χάρτης θα επεκταθεί και στα 215 χιλιόμετρα της συνοριογραμμής, ενώ σήμερα έχει μήκος λίγο παραπάνω από 40 χιλιόμετρα. Προτεραιότητα θα έχει η επέκταση κατά 80 χιλιόμετρα, κάτι που, όπως εκτιμά υψηλόβαθμη πηγή του υπουργείου Μετανάστευσης, μπορεί να έχει ολοκληρωθεί εντός ενός έτους. Μένει, με βάση τις επιχειρησιακές ανάγκες, να φανεί σε ποια σημεία της συνοριογραμμής θα γίνει η επέκταση τους επόμενους μήνες, καθώς αυτό καθορίζεται και από το ποια είναι τα «δημοφιλή» περάσματα για τους διακινητές. Σύντομα, πάντως, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου θα προκηρύξει έναν συνολικό διαγωνισμό για το έργο, όπως γίνεται και σε άλλα δημόσια έργα, με αρμόδιες πηγές να εκτιμούν ότι η ολοκλήρωσή του θα μπορεί να γίνει σε περίπου τρία χρόνια.
Οσο για τη χρηματοδότηση της επέκτασης, αν χρειαστεί θα επιστρατευτούν μόνον εθνικοί πόροι, καθώς τα χρήματα υπάρχουν. Η χώρα μας, όμως, θα αιτηθεί και ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Βεβαίως, με τα παρόντα δεδομένα η έγκριση ενός τέτοιου ποσού φαντάζει δύσκολη, καθώς η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, αλλά και η αρμόδια επίτροπος Μετανάστευσης Ιλβα Γιόχανσον δεν θέλουν να στηρίξουν την επιλογή ενός φράχτη για πολιτικούς λόγους, ενώ, παράλληλα, στην Κομισιόν εκτιμούν ότι, αν χρηματοδοτηθεί το ελληνικό έργο, τότε θα δημιουργηθεί προηγούμενο, στο οποίο θα μπορούν να πατήσουν και άλλες χώρες για φράχτες πολύ μεγαλύτερης εμβέλειας από τον δικό μας. Πάντως, δεν πρέπει να αποκλειστεί η οικονομική συνδρομή ευρωπαϊκών χωρών, καθώς τα προηγούμενα χρόνια δημιουργήθηκε ένας εθελοντικός μηχανισμός χρηματοδότησης σε διμερή βάση, μέσω του οποίου θα μπορούσαν να συνδράμουν χώρες όπως η Αυστρία, η Ουγγαρία, η Πολωνία ή η Τσεχία, χώρες, δηλαδή, που έχουν σκληρή γραμμή στο θέμα των κλειστών συνόρων.
Πιο άμεσα, δε, δρομολογούνται τόσο η αναβάθμιση όσο και η ενίσχυση της υλικοτεχνικής υποδομής στα σύνορα, π.χ. με νέες θερμικές κάμερες, ενώ, παράλληλα, τρέχει και η διαδικασία για τον διορισμό 250 νέων συνοριοφυλάκων στον Εβρο, για τους οποίους έχει βγει προκήρυξη εδώ και μήνες.
Αν, πάντως, κανείς θέλει να καταλάβει το έργο που «στήνει» η Τουρκία στη συνοριογραμμή, μπορεί να ανατρέξει στο περιστατικό του Δεκαπενταύγουστου με τους μετανάστες στη νησίδα, καθώς εβδομάδες μετά τα όσα έγιναν αποδεικνύεται ότι τα πράγματα μάλλον είναι κάπως διαφορετικά. Αυτό, δε, προκύπτει από τις καταθέσεις που έδωσαν οι ίδιοι οι μετανάστες στις Αρχές κατά τις ημέρες μετά την παραλαβή τους από σημείο εντός ελληνικής επικράτειας, στο οποίο μετακινήθηκαν προφανώς και με τουρκική υποστήριξη.
Αμφιβολίες για τη νησίδα
Βάσει των στοιχείων από τις καταθέσεις που αποκαλύπτει το «ΘΕΜΑ», δεν επιβεβαιώθηκαν τα όσα έλεγαν ΜΚΟ και δημοσιογράφοι που αντλούν πληροφορίες από αυτές για ένα παιδάκι 9 ετών που έχει τσιμπηθεί από σκορπιό, ενώ δεν προέκυψε ότι ανάμεσα στους μετανάστες είναι κάποια έγκυος που κινδύνευε και ήταν σε σοβαρή κατάσταση λόγω της μακράς παραμονής της στη νησίδα. Παράλληλα, σε ρεπορτάζ του βρετανικού Channel 4, οι μετανάστες εμφανίζονται στις 15 Αυγούστου να είναι επί της νησίδας, ενώ με βάση τα επίσημα στοιχεία από τις 14 του μήνα είχαν μετακινηθεί εντός της ελληνικής επικράτειας.
Υπάρχει, βεβαίως, και η υπόθεση του νεκρού παιδιού, της μικρής Μαρίας, που απασχόλησε τη συζήτηση. Επ’ αυτού του θέματος προκύπτουν πλέον σοβαρές αμφιβολίες στις ελληνικές αρχές. Εως αυτή την ώρα, δεν έχει εντοπιστεί η σορός του παιδιού, ενώ και οι γονείς της δεν έχουν προσδιορίσει το ακριβές σημείο όπου ετάφη και δεν έχουν δώσει άδεια εκταφής. Παράλληλα, δεν υπάρχουν επιτόπια στοιχεία που να παραπέμπουν έστω και σε πρόχειρο τάφο, κάτι που είναι μάλλον ασυνήθιστο. Ενα ακόμη στοιχείο, δε, έχει χτυπήσει καμπανάκι: Μαρία λέγεται σίγουρα η μητέρα του παιδιού και, όπως βεβαιώνουν συμπατριώτες των μεταναστών, δεν συνηθίζεται η συνωνυμία μητέρας και κοριτσιού. Μάλιστα, στα ελληνικά αρχεία έγινε έρευνα σε περίπου 7.000 παρόμοιες υποθέσεις και δεν προέκυψε συνωνυμία μητέρας και κόρης. Επίσης, στη φωτογραφία που έχει αναπαραχθεί και στα ΜΜΕ η μικρή Μαρία μοιάζει πάρα πολύ με την αδελφή της, η οποία έχει εντοπιστεί.
Βεβαίως, οι έρευνες είναι σε πλήρη εξέλιξη και η μαρτυρία για τον θάνατο ενός μικρού παιδιού δεν μπορεί να αγνοηθεί. Οι πληροφορίες που ανακύπτουν, όμως, κάνουν τις ελληνικές αρχές εξαιρετικά καχύποπτες, ιδίως αν σκεφτεί κανείς και τον ρόλο που διαδραματίζουν αρκετές ΜΚΟ στην περιοχή. Αρμόδια πηγή υπογραμμίζει, παράλληλα, στο «ΘΕΜΑ» ότι αρκετές ΜΚΟ έχουν ανοιχτούς διαύλους με την αντίπερα όχθη και ενημερώνονται… προνομιακά για την άφιξη μεταναστών στη συνοριογραμμή ή σε νησίδες, με αποτέλεσμα να προσφεύγουν αμέσως στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, το οποίο, χωρίς να εξετάσει στενά τις γεωγραφικές συντεταγμένες ή άλλες λεπτομέρειες, εκδίδει μια προσωρινή διαταγή και ζητά από την Ελλάδα να παρέμβει για τη διάσωσή τους, με την αιτιολογία ότι οι αιτούντες άσυλο δεν έχουν πρόσβαση σε τροφή και κινδυνεύει η ζωή τους.
Μάλιστα στο θέμα αναφέρθηκε και ο πρωθυπουργός την Παρασκευή από βήματος Βουλής, κάνοντας λόγο για ένα νέο κύμα εισβολής που μεθοδεύεται με το πρόσχημα της ανθρωπιστικής κρίσης. Κάλεσε, δε, ιδιαίτερα τον ΣΥΡΙΖΑ να «αυτοσυγκρατηθεί» ως προς την υιοθέτηση των καταγγελιών που προέρχονται από ΜΚΟ, αλλά και τη γείτονα.
Συναγερμός στη θάλασσα
Μια νέα πρακτική, παράλληλα, που καταγράφουν οι ελληνικές αρχές και μπορεί να μη συζητήθηκε εκτενώς στη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, αλλά προξενεί ανησυχία είναι τα δρομολόγια που ενορχηστρώνουν διακινητές με ιστιοφόρα προς τη μεριά της Ιταλίας. Λόγω καιρού ή άλλων συνθηκών, όμως, είναι πιθανό κάποια από αυτά τα σκάφη να εκτραπούν της πορείας τους και να βγουν στα ελληνικά νησιά, όπως έγινε προ ημερών και στα Κύθηρα, με περίπου 250 μετανάστες να αποβιβάζονται σε ένα νησί χωρίς καμία απολύτως υποδομή υποδοχής.
Αρμόδιες πηγές εξηγούν στο «ΘΕΜΑ» ότι το πρόβλημα είναι βασικά της Ιταλίας, η οποία πέρυσι, εκτός από τις ροές που έχει απευθείας από την Αφρική, υποδέχτηκε περίπου 20.000 αιτούντες άσυλο μέσω της ρότας της Μεσογείου. Για την Ελλάδα τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα, καθώς οι αφίξεις στη χώρα μας μέσω αυτού του δρομολογίου είναι στο 20% αυτών της Ιταλίας, περίπου στις 4.000 πέρυσι.
Η επιχειρησιακή δυσκολία για την αποτροπή τέτοιων ταξιδιών, όπως αναφέρει πηγή με γνώση των πραγμάτων, είναι το γεγονός ότι οι λιμενικές αρχές δεν μπορούν να ελέγχουν κάθε ιστιοφόρο που κυκλοφορεί στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο εν γένει, καθώς αυτό και δεν είναι εφικτό από άποψης ανθρώπινου δυναμικού και θα δυναμίτιζε τον τουρισμό. Σε σχέση με προηγούμενα χρόνια, πάντως, οι αφίξεις διά θαλάσσης από αυτή τη ρότα έχουν τριπλασιαστεί, όσο κι αν για τη χώρα μας παραμένουν σε διαχειρίσιμα επίπεδα.
