Η Ενωμένη Αντιπολίτευση στο Δήμο της Πάτρας θέλει να παίξει το παιγνίδι της τυφλόμυγας με τον Πατραϊκό λαό. Προσπαθεί να του βάλει στα μάτια μαντήλι για να μην βλέπει. Συναντά όμως μεγάλη δυσκολία, παρά και τις φιλότιμες προσπάθειες των πολύχρωμων πρόθυμων καταγέλαστων παπαγάλων στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Πώς να τα κρύψεις τόσα έργα, όταν περιδιαβαίνοντας ο καθένας από άκρη σε άκρη την πόλη πέφτει αναγκαστικά επάνω τους; Πώς να αποσιωπήσεις την κοινωνική πολιτική της δημοτικής αρχής, από τους ασθενέστερους οικονομικά συμπολίτες μας, όταν την εισπράττουν με ανακούφιση και αφορά στα παιδιά τους και στην αξιοπρεπή διαβίωσή τους;
Ούτε και ο Χουντίνι θαρρώ δεν θα μπορούσε να επινοήσει μιας τέτοιας κλίμακας οφθαλμαπάτη, για να εξαφανίσει από τα μάτια του κόσμου τόσα έργα και από το μυαλό και την ψυχή του το συγκινητικό ενδιαφέρον, τη φροντίδα και την αγάπη της δημοτικής αρχής στα παιδιά, τους συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες και στους οικονομικά ασθενέστερους.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η Ενωμένη Αντιπολίτευση έχει υποχρεωθεί στην επίδοση μιας διαρκούς απεγνωσμένης προσπάθειας να κάνει το άσπρο μαύρο, χρησιμοποιώντας μεταλλασσόμενα αφηγήματα, που το επόμενο αναιρεί το προηγούμενο και όλα μαζί υπονομεύουν την αξιοπιστία και τη σοβαρότητά της, καθώς το οφθαλμοφανές ψέμα είναι το βασικό συστατικό τους στοιχείο.
Οι μεταλλάξεις του αφηγήματος για τα πολλά έργα υποδομών, που υλοποιεί η Δημοτική Αρχή, είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα, που αποκαλύπτει με τον πιο γλαφυρό τρόπο το αδιέξοδο της προπαγάνδας της αντιπολίτευσης και την παλινωδία της.
Στην προηγούμενη δημοτική περίοδο 2014-19 η αντιπολίτευση ισχυριζόταν με σοβαροφάνεια ότι δεν γίνονται έργα και ότι η Δημοτική Αρχή δεν απορροφά κονδύλια. Μετά την ολοφάνερη αδυναμία της να πείσει τον κόσμο, ο οποίος έβλεπε τα έργα με τα ίδια του τα μάτια, άλλαξε το τροπάριο και για λίγο ψέλλισε σαν τα μικρά παιδιά που ερίζουν, ότι τα έργα που υλοποιούσε η Δημοτική Αρχή τα είχε σκεφτεί η αντιπολίτευση!
Αυτός όμως ο ισχυρισμός της, αν είναι αληθινός και πράγματι είχε σκεφτεί κάποια από τα έργα που υλοποίησε η Δημοτική Αρχή της Λαϊκής Συσπείρωσης, εμπεριέχει την παραδοχή της, ότι δεν ήταν ικανή να τα υλοποιήσει και με άλλα λόγια ήταν «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο».
Επιπρόσθετα, μεγάλη σημασία έχει ο χαρακτήρας των έργων που υλοποιούνται και τι εξυπηρετούν. Έχει τεράστια σημασία, για παράδειγμα, ο χαρακτήρας που θα έχει η ανάπλαση του Παραλιακού Μετώπου ή ποιες θα είναι οι προτεραιότητες μιας σύγχρονης Μαρίνας.
Πέραν τούτων, είναι και προκλητικό, αυτοί που δεν έκαναν τίποτα ή αυτοί που τα έκαναν με τον τρόπο που όλοι ξέρουμε, την περίοδο των παχιών αγελάδων, να κουνάνε το δάκτυλο στο Δήμαρχο Κώστα Πελετίδη και στη Δημοτική Αρχή των έργων, σε αυτούς που με σεβασμό και στο τελευταίο ευρώ οδηγούν με σταθερά βήματα την πόλη μας στο μέλλον, με επίκεντρο το συμφέρον των λαϊκών οικογενειών, των παιδιών και των εργαζομένων.
Είναι αυτοί που με το δημόσιο χρήμα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας έφτιαξαν ιδιωτικά νεοκλασικά κτίρια και δεν έφτιαξαν τα δημοτικά, το Θέατρο Απόλλων, το Παλιό Δημοτικό Νοσοκομείο, το Αρσάκειο, τον ΑΣΟ κ.α.
Είναι αυτοί που παρέδωσαν τα κλειδιά των Παράκτιων Μεσογειακών Αγώνων στα μεγάλα διεθνή αθλητικά κατασκευαστικά funds για να υπερδιπλασιάσουν τον προϋπολογισμό τους, αφήνοντας πίσω μόνο την άμμο και έχουν το θράσος να ζητούν και τα ρέστα.
Είναι αυτοί που έφτιαξαν το Εργοστάσιο Τέχνης της μιας χρήσης, που το άφησαν να λεηλατηθεί και να φτάσει στα πρόθυρα της κατάρρευσης, για να έρθει αυτή η Δημοτική Αρχή να δρομολογήσει την ανακατασκευή του.
Είναι αυτοί που έφτιαξαν το δίκτυο ύδρευσης στο Ανατολικό και στο Νότιο Διαμέρισμα που αποδείχτηκε σουρωτήρι, που πήραν δάνειο για να κάνουν προεκλογικά ασφαλτοστρώσεις άρπα κόλα και το άφησαν προίκα στην επόμενη δημοτική αρχή, που επίσης δεν πλήρωσε ευρώ και ξεχρεώνει ο Κώστας Πελετίδης, μαζί με άλλα χρέη που άφησαν οι προηγούμενοι, ύψους συνολικά 35 εκ. ευρώ.
Ας δούμε όμως ενδεικτικά και μερικά κρατικά έργα της πόλης και της ευρύτερης περιοχής, που καρκινοβατούν αδικαιολόγητα, για τα οποία δεν βγάζουν άχνα, γιατί ακριβώς έχουν την ευθύνη τα κόμματά τους. Το τμήμα της Ολυμπίας οδού Πάτρα – Πύργος της καρμανιόλας, που έχει ποτιστεί με το αίμα δεκάδων αθώων θυμάτων, το ιστορικό Γήπεδο Ποδοσφαίρου των Προσφυγικών που το κράτος δεν έφτιαξε ποτέ και έφτιαξε η ΕΠΣΑ με την καθοριστική συμβολή του Δήμου, το Αθλητικό Κέντρο Αγυιάς στο παλιό κολυμβητήριο που είναι η ντροπή της πόλης, τα βοηθητικά κλειστά γήπεδα του Τόφαλος κ.α.
Όλα τα δημοτικά έργα, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που με νύχια και με δόντια έβαζαν τα κόμματά τους, ενίοτε δε και οι ίδιοι, «σώθηκαν» και άλλα είναι σε εξέλιξη, άλλα έχουν δημοπρατηθεί και άλλα δημοπρατούνται άμεσα, εντός των προθεσμιών, χάρη στους εργαζόμενους του Δήμου μας, τους οποίους έμμεσα -πλην σαφώς- απαξιώνουν και συκοφαντούν στοχευμένα, για να στρώσουν χαλί στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών.
Στις 8 Οκτώβρη, ο Πατραϊκός λαός θα κληθεί να αποφασίσει αν η πόλη θα συνεχίσει με αισιοδοξία την πορεία της προς το μέλλον ή θα πισωγυρίσει και τα μηνύματα από άκρη σε άκρη δείχνουν τις προθέσεις του και την αγωνιστική του διάθεση, που κορυφώνεται για τη μεγάλη λαϊκή νίκη.
Υ.Γ. Όταν γραφόταν αυτό το κείμενο δεν είχε σκάσει ακόμα η νέα μετάλλαξη του αφηγήματος «γίνονται μεν έργα, αλλά δεν είναι οραματικά»!
Άρες μάρες κουκουνάρες!!!
