Σήμερα, σχεδόν 20 ημέρες μετά τα καιρικά φαινόμενα που έπληξαν όσο ποτέ άλλοτε πολλές περιοχές της χώρας, στο χωριό δεν κυκλοφορεί σχεδόν κάνεις. Η εικόνα με τα γκρεμισμένα σπίτια, τους δρόμους που μοιάζουν σα να “βομβαρδίστηκαν” και τα μουχλιασμένα έπιπλα των μονοκατοικιών που πλέον βρίσκονται στην άσφαλτο, είναι το λιγότερο αποκαρδιωτική. Η μυρωδιά από τα νεκρά ζώα, τα φερτά υλικά και ό,τι άλλο παρέσυρε ο χείμαρρος που έπνιξε το χωριό, είναι ανυπόφορη και κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική και συνάμα επικίνδυνη.
Στα δάχτυλα του ενός χεριού μετριούνται οι κάτοικοι που περπατούν στους δρόμους του χωριού και αυτοί γύρισαν προκειμένου να μαζέψουν όσα πράγματα μπορούν, να τα φορτώσουν στα αυτοκίνητα και να φύγουν ξανά για ένα στεγνό μέρος στο οποίο μπορούν να φιλοξενηθούν. Άλλοι σε συγγενείς, άλλοι σε σπίτια φίλων, σε κάποια δομή ή σε ξενοδοχεία, ενώ κάποιοι έχουν ξεκινήσει ήδη να σκέφτονται το ενδεχόμενο να κάνουν μία νέα αρχή, με τις ελάχιστες δυνάμεις που τους έχουν απομείνει. “Δεν υπάρχει πλέον ζωή στο χωριό, τελειώσαμε”, είναι τα λόγια που λέει με φωνή που σπάει, μια ηλικιωμένη κυρία που χρειάστηκε να φύγει με βάρκα το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου όταν το νερό κάλυψε το χωριό. “Δεν μπορέσαμε να σώσουμε τίποτα”, συμπληρώνει.
Το Κεραμίδι έχει υψόμετρο 62 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας και είναι χτισμένο στη συμβολή των ποταμών Ενιπέα και Πηνειού. Βόρεια συνορεύει με την κωμόπολη της Φαρκαδόνας, νότια συνορεύει με τον οικισμό Βλοχός, ο οποίος επίσης θάφτηκε στα λασπόνερα. Δυτικά με τους οικισμούς Κόρδα και Μαραθέα οι οποίοι βρίσκονται στην αντίπερα όχθη του ποταμού Πηνειού και υπέστησαν τεράστιες καταστροφές από την κακοκαιρία Daniel.
Σημείο αναφοράς του χωριού αποτελεί, ή πιο ορθά αποτελούσε, ο Ιερός Ναός του Αγίου Χαραλάμπους, ο οποίος δεν γλίτωσε από τα ορμητικά νερά που “κατάπιαν” το Κεραμίδι. Στις εικόνες του protothema.gr φαίνεται ξεκάθαρα η καταστροφή που υπέστη, όταν ο χείμαρρος έσπασε τα τζάμια και μπήκε στον εσωτερικό χώρο. Από την δύναμη του νερού δεν γλίτωσε τίποτα. Όλα τα έπιπλα που βρίσκονταν στον εσωτερικό χώρο παρασύρθηκαν και η εκκλησία βούλιαξε με τα λασπόνερα που έφτασαν έως την οροφή. Στο προαύλιο του ναού υπάρχουν μόνο σπασμένα παγκάκια, αλλά και μια ολόκληρη στέγη κάποιου σπιτιού που “προσγειώθηκε” στον πράσινο χώρο που καλύφθηκε από τις λάσπες.
Στους δρόμους του χωριού, αντί για κατοίκους, αυτό που συναντά σήμερα κάποιος είναι μόνο νέκρα ψάρια, μερικά αδέσποτα σκυλιά που αναζητούν τροφή, οχήματα που καταστράφηκαν από τα νερά και, βεβαίως, τόνους από έπιπλα και προσωπικά αντικείμενα κατοίκων, τα οποία βούλιαξαν στις λάσπες. Οι κάτοικοι, κάποιοι από τους οποίους γύρισαν μετά τις πλημμύρες για να δουν το μέγεθος τις καταστροφής, μόλις ξανά έφυγαν άφησαν ανοιχτές τις πόρτες και με τα κλειδιά επάνω. Άλλωστε, δεν απέμεινε τίποτα για να πάρει κανείς από το σπίτι τους και θα μπορούσε εύκολα, αν τυχόν ήθελε κάποιος, να μπει από τα σπασμένα παράθυρα.
Η καταστροφή στο χωριό, που πλέον έχει μετατραπεί σε «φάντασμα», είναι ολοκληρωτική. Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι από τα περίπου 140 σπίτια, δε σώθηκαν ούτε δέκα από τις πλημμύρες. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων του οικισμού είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία, όμως ελάχιστοι είναι αυτοί που κατάφεραν να σώσουν τα μηχανήματα και τα οχήματα που χρησιμοποιούσαν στα χωράφια τους, καθώς αυτά βούλιαξαν κάτω από τις λάσπες και καταστράφηκαν.
