του Αχιλλέα Ροδίτη |
Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλοί νέοι στους χώρους περιστασιακής εργασίας στον τομέα του τουρισμού, για τις κακές συνθήκες που επικρατούν ή τις εκ διαμέτρου αντίθετες τακτικές αμοιβής από εκείνες που προφορικά τάζουν οι εργοδότες στην αρχή, έχουμε γράψει πολλές φορές στο παρελθόν.
Μία ακόμα τέτοια υπόθεση – καταγγελία, αφορά τον 22χρονο Πατρινό με αρχικά Α.Λ. ο οποίος ακόμα αγωνίζεται να δικαιωθεί κατά το ήμισυ για όσα βίωσε δουλεύοντας σε εστιατόριο της Αντιπάρου, από τον Ιούλιο έως τα τέλη του Αυγούστου του 2023. Και λέμε «να δικαιωθεί κατά το ήμισυ», διότι η «δικαίωση» αφορά μόνον τις απολαβές που διεκδικεί και όχι κάποια ηθική ικανοποίηση από το περιβάλλον μπούλινγκ και εκφοβισμού αναγκάστηκε να ζήσει, όπως επισημαίνεται στην περιγραφή αυτής της υπόθεσης.
ΥΒΡΕΙΣ… ΤΑΣΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΙΡΟΥΝΙΑ!
Ο νεαρός αποφάσισε να πάει στην Αντίπαρο για δουλειά, ως βοηθός μάγειρα, έχοντας τηλεφωνικά συμφωνήσει τον μισθό, το ωράριο εργασίας αλλά και τις υπερωρίες που θα πληρωνόταν, καθώς επίσης και τις… «καλές» συνθήκες εργασίας που θα υπήρχαν.
Ήταν όμως σαν να πήγε… αλλού γι’ αλλού! Διότι όπως καταγγέλθηκε, οι εργασιακές συνθήκες ουδεμία σχέση είχαν με την αρχική περιγραφή του εργοδότη. «Καθημερινά φωνές, βρισίδια και απαξίωση. Αλλά ακόμα και απειλές για σωματική βία. Μέχρι και ρίψη αντικειμένων προς το προσωπικό… Τασάκια, πιρούνια, μαχαίρια, οτιδήποτε βρισκόταν πρόχειρο μπροστά στον εργοδότη κάθε φορά», τονίζεται στην καταγγελία. Ούτε λόγος φυσικά για τις απειλές σεξιστικού περιεχομένου που κι αυτές υπήρχαν, και μάλιστα σε… περίσσευμα!
ΕΜΕΙΝΕ ΓΙΑ
ΤΑ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΑ!
Το κλίμα έντασης, σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα, είχε διαμορφωθεί εξαιτίας της απαίτησης από την Διεύθυνση του εστιατορίου, για αποδοχή εκ μέρους των εργαζομένων μικρότερων αποδοχών από τις εξ αρχής συμφωνημένες, με την αιτιολογία ότι… η τουριστική κίνηση δεν ήταν η προβλεπόμενη. Παρότι όμως το μαγαζί δούλευε κι ήταν γεμάτο σε καθημερινή βάση. Σε ένα τέτοιο επιχείρημα, ο εργοδότης απαντούσε πως τα… έξοδα είχαν αυξηθεί τρομερά και του ήταν αδύνατο να ανταποκριθεί. Κι όταν οι απαντήσεις – εξηγήσεις του δεν «έπιαναν», επιστράτευε τις σφοδρές αντιδράσεις που δημιουργούσαν αίσθηση εκφοβισμού στους υπαλλήλους του.
Υπό αυτές τις συνθήκες, όμως, ο 22χρονος Πατρινός πήρε την απόφαση να σταματήσει την συνεργασία του και να γυρίσει πίσω στην Πάτρα. Αλλά… πώς, εφόσον ο εργοδότης δεν του είχε ακόμα καταβάλλει ούτε καν τις μισές αποδοχές του μηνός που είχε ήδη συμπληρώσει στην εργασία;
Ο εργοδότης του ζήτησε να περιμένει δυο μέρες και θα του έδινε τα χρήματα. Ο νεαρός αποφάσισε να παραμείνει στο νησί, ξοδεύοντας για δωμάτιο από τα χρήματα που είχε ήδη εισπράξει. Αλλά στις δυο μέρες, το πρώην αφεντικό του ζήτησε άλλη μια μέρα. Και την επομένη, άλλες δυο μέρες κ.ο.κ.. Με συνέπεια ο 22χρονος να παραμείνει στο νησί για πάνω από οκτώ μέρες έως ότου του τελείωσαν τα χρήματα που είχε πάνω του!
ΓΥΡΙΣΕ ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ…
Τελικά, ο νεαρός ζήτησε δανεικά από φίλο του στην Πάτρα, προκειμένου να πληρώσει τα εισιτήριά του και να μπορέσει να γυρίσει πίσω. Όπως κι έγινε! Επέστρεψε άφραγκος, έχοντας εργαστεί για πάνω από έναν μήνα, επί 11 και 13, όπως λέει, ώρες την ημέρα, υπό τις συνθήκες ασφυχτικής έντασης και απειλών. Και τα λιγοστά χρήματα που είχε καταφέρει να εισπράξει, τα ξόδεψε στο νησί… περιμένοντας την εξόφλησή του η οποία δεν «ήρθε» ποτέ μέχρι σήμερα! Ακόμα ο 22χρονος περιμένει τα χρήματά του έχοντας φυσικά καταφύγει αρμοδίως νομικά. Για την ιστορία, πάντως, ο ίδιος εργάστηκε στην Πάτρα και ξεπλήρωσε τον φίλο του για τα δανεικά που του είχε δώσει…!
