Η Έμμα Στόουν υποδύεται την Μπέλα, μια ενήλικη αλλά απλοϊκή γυναίκα που ζει υπό τη φροντίδα ενός διακεκριμένου Σκωτσέζου χειρουργού, του Γκόντγουιν Μπάξτερ (Γουίλεμ Νταφόε), του οποίου οι παραμορφώσεις στο πρόσωπο παραπέμπουν στο τέρας του Δρ. Φρανκενστάιν. Σε αυτό το παραμύθι, ωστόσο, που περιγράφεται καλύτερα αν όχι πολύ συνοπτικά ως ένα φεμινιστικό ταξίδι ανακάλυψης με τη μορφή μιας γοτθικής κωμωδίας τρόμου, αυτός είναι ο Δρ Φρανκενστάιν και η υπέροχη αλλά φαινομενικά προσεγμένη Μπέλα είναι το τέρας του.
Η Μπέλα αποκαλεί τον Γκόντγουιν Μπάξτερ με μια σύντομη μορφή του ονόματός του: «God». Αυτό αποδεικνύεται ότι είναι διφορούμενο. Βρήκε την Μπέλα όταν ήταν κλινικά νεκρή, αφού πήδηξε στον Τάμεση ενώ ήταν έγκυος, και την επανάφερε στη ζωή αντικαθιστώντας τον εγκέφαλό της με αυτόν του αγέννητου μωρού της, που ήταν ακόμα ζωντανό.
Είδα το «Poor Things», που στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας κέρδισε το κύριο βραβείο, τον Χρυσό Λέοντα, χωρίς να έχω ιδέα τι να περιμένω, εκτός από την απόδειξη της επιτυχίας των προηγούμενων ταινιών του Γιώργου Λάνθιμου, του οποίου είμαι φαν. Κι αυτό διότι είναι πολύ μπροστά από την εποχή του, κάνοντας έναν αντισυμβατικό, σουρεαλιστικό, κινηματογράφο.
Ομολογώ ότι το «Poor Things» με γοήτευσε, με καθήλωσε Είναι η καλύτερη των καλύτερων ταινιών του Λάνθιμου. Και μέρος του λόγου που το αγάπησα τόσο πολύ ήταν η απόλυτη έκπληξή του. Όσο για τη σαγηνευτικά τρελή ερμηνεία της Έμμα Στόουν, που κέρδισε πριν από λίγες μέρες τη Χρυσή Σφαίρα, αν και δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου, νομίζω ότι αξίζει το βραβείο Όσκαρ!
Ο Διονύσης Ζακυνθινός ειναι δημοσιογράφος της εφημερίδας ΓΝΩΜΗ
