Η πυρκαγιά που ξέσπασε στην περιοχή του Γηροκομειού της Πάτρας, στο νοητό τρίγωνο ανάμεσα σε τρεις κρίσιμες υποδομές, το Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων, το Κωνσταντοπούλειο Ευγηρείο και το ίδρυμα «Μέριμνα», αφήνοντας πίσω της υπολογίσιμες ζημιές, θα μπορούσε να έχει πολύ διαφορετική κατάληξη, χωρίς την αποφασιστική παρέμβαση των εργαζομένων και συνολικά του λαϊκού παράγοντα. Μια παρέμβαση στην οποία πρωτοστάτησαν οι κομμουνιστές, που βρέθηκαν από τους πρώτους, ακόμα και πριν τις πυροσβεστικές δυνάμεις στα μέτωπα της φωτιάς.
Βέβαια, αμέσως μόλις οι φλόγες έσβησαν, είδαμε να εξελίσσεται μια προσπάθεια υποβάθμισης αυτής της συμβολής και να βγαίνει η «αγιαστούρα», για να πείσει τους κατοίκους και συνολικά το λαό, για την πολύ καλή κρατική οργάνωση της επιχείρησης κατάσβεσης, διανθισμένη με «κορώνες» για την «κλιματική αλλαγή».
Ακούσαμε μέχρι και ερωτήματα, για ποιο λόγο βρέθηκαν φωτογράφοι στο χώρο της καταστροφής και απαθανάτισαν τη μάχη με τη φωτιά (φυσικά μόνο για τις φωτογραφίες που έδειχναν τις δυνάμεις του ΚΚΕ, τη Δημοτική Αρχή και τις ομάδες πυροπροστασίας του Εργατικού Κέντρου), λες και δεν γνωρίζουν τη δουλειά των Γραφείων Τύπου και των εργαζομένων σ’ αυτά, των ανταποκριτών του Ριζοσπάστη και του 902.gr, που σταθερά βρίσκονται από τους πρώτους σε κάθε τέτοιο συμβάν.
Όσο όμως και να προσπαθούν, δεν μπορούν να κρύψουν ότι η Πυροσβεστική, μαζί με το λαό που πρωτοστάτησε, τη Δημοτική Αρχή, τους εθελοντές και το μαζικό κίνημα, πάλεψαν και έσβησαν την πυρκαγιά. Δεν μπορούν να αποσιωπήσουν τον ρόλο που έπαιξε το ΚΚΕ, όπως κάνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις.
Άλλωστε, να θυμίσουμε αυτό που είναι ήδη γνωστό, ότι μόνο το ΚΚΕ στηρίζει επί της ουσίας και στη Βουλή τα αιτήματα των πυροσβεστών. Πριν ξεκινήσει η φετινή αντιπυρική περίοδος, κατέθεσε Ερώτηση, με σειρά αιτημάτων που περιελάμβαναν την κάλυψη των τεράστιων αναγκών της Δασικής Υπηρεσίας και της Πυροσβεστικής σε μόνιμο προσωπικό, την κατάργηση της εποχικότητας και τη μονιμοποίηση όλων των πενταετών, επταετών και εποχικών πυροσβεστών, την αύξηση των αποδοχών τους, καθώς και την ενίσχυση του κρατικού στόλου πυρόσβεσης.
Πέραν όμως των παραπάνω, με την καλοκαιρινή περίοδο να βρίσκεται ακόμα στην αρχή, είναι σημαντικό να απασχολήσει πλατιά το ερώτημα “γιατί καιγόμαστε”, όπως πριν λίγους μήνες “πνιγόμασταν” και ούτω καθεξής, ο κύκλος επαναλαμβάνεται αδιάκοπα.
Το πρώτο που μας έρχεται στο μυαλό είναι οι τραγικές ελλείψεις σε εργαζόμενους, χρήματα και κρίσιμες υποδομές, πράγματα γνωστά σε όλους. Το γεγονός ότι το προσωπικό της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας λειτουργεί στα όρια της εξάντλησης, με απαρχαιωμένο πολλές φορές εξοπλισμό, ότι η Πολιτική Προστασία του Δήμου Πατρέων, με ένα σωρό νέες αρμοδιότητες, έχει 2 μόνιμους εργαζόμενους και έλαβε φέτος 153.000€, ότι μια σειρά κρίσιμες υπηρεσίες, όπως το Πράσινο του Δήμου, αλλά και η Δασική Υπηρεσία, είναι “ξεδοντιασμένες”.
Όμως, για να δούμε τους υπεύθυνους και να βρούμε και τη λύση, πρέπει να απαντήσουμε το ερώτημα για ποιο λόγο συμβαίνουν τα παραπάνω. Είναι οι δημοσιονομικές αντοχές της χώρας που δεν αφήνουν περιθώριο; Είναι το “αδιάφορο” κράτος, το “ανίκανο” ή ακόμα και το “ανύπαρκτο”, όπως πολλές φορές συζητάει ο λαός μετά από μία καταστροφή;
Είναι οι ίδιες οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου, τις οποίες έχουν υπηρετήσει με τη σειρά όλες οι κυβερνήσεις και οι περιφερειακές αρχές, ενώ τις έχουν «εικόνισμα» οι δημοτικές παρατάξεις που εμφανίζονται σήμερα «θιγμένες» και ψάχνουν για ακαθάριστα οικόπεδα στην περιοχή του Γηροκομειού, μπας και δεν στοιχειοθετηθεί η ευθύνη της Δημοτικής Αρχής.
Αυτές οι κατευθύνσεις και η λειτουργία με βάση το κέρδος και τη σχέση κόστους – οφέλους, είναι που μας αφήνουν βορά στις φυσικές καταστροφές, που δεν επιτρέπουν τον ολοκληρωμένο σχεδιασμό της αντισεισμικής, αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής θωράκισης, που ιεραρχούν άλλες ανάγκες, όπως η πολεμική εμπλοκή και η στήριξη διάφορων επενδύσεων και αναπτυξιακών σχεδίων, για να κερδίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην πλάτη των εργαζομένων και του λαού.
Απ’ αυτό είναι που πρέπει να απαλλαγούμε. Η οργανωμένη λαϊκή κινητοποίηση για τις πυρκαγιές, δείχνει το δρόμο.
Αλάφη – Ανδρικοπούλου Αλεξάνδρα
Μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ
Εκπρόσωπος Τύπου της Δημοτικής Αρχής Πάτρας
