Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Σήμερα τιμᾶμε καί μακαρίζομε μέ ὓμνους καί ὠδές πνευματικές τήν Πανακήρατον Δέσποινα, τήν τοῦ Θεοῦ Μητέρα, τήν τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέραν καί τῶν ἡλιακῶν λαμπηδόνων καθαρωτέραν, τήν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας.
Ἡ Παναγία μας, εἶναι ἡ μεγαλυτέρα εὐεργέτις, μετά Θεόν, τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί συμπάσης τῆς κτίσεως. Eἶναι ἡ ἀπό αἰώνων προκηρυχθεῖσα καί προφητικῶς προτυπωθεῖσα ὡς ράβδος Ἀαρών, ὡς στάμνος τοῦ μάνα, ὡς Κιβωτός τῆς Διαθήκης, ὡς βάτος φλεγομένη καί μή κατακαιομένη, ὡς γέφυρα μετάγουσα ἐκ γῆς πρός οὐρανόν, ὡς νεφέλη τόν λαόν ἐπισκιάζουσα, ὡς πόκος ἒνδροσος καί τόσα ἂλλα.
Αὐτή ἓνωσε τόν οὐρανό μέ τήν γῆ. Αὐτή εἶπε τό «ναί» στήν Θεία βούληση γιά τήν λύτρωση τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους ἐκ τῆς ἀρχαίας ἀρᾶς, τῆς κατάρας δηλαδή, ἓνεκα τῆς παρακοῆς τῆς πρώτης Εὒας. Αὐτή ὡς καθαρώτατον χρυσοῦν θυμιατήριον, ἐδέχθη ἐντός Της, τόν Κύριον καί Θεόν ἡμῶν, τόν Οὐράνιον Ἂνθρακα, τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, τόν πρό πάντων αἰώνων, ἐκ Πατρός γεννηθέντα, τόν Ὁποῖον ἐκυοφόρησε καί ἒφερε στόν κόσμο, τέλειον Θεόν καί τέλειον Ἂνθρωπον, οὖσα πρό τόκου, ἐν τόκῳ καί μετά τόκον Παρθένος καί ὑπό τῶν οὐρανίων καί ἐπιγείων δυνάμεων, ὡς Ἀειπάρθενος τιμωμένη.
Αὐτή ἐγαλούχησε τον Σωτῆρα, τόν εἶδε αὐξανόμενον, τόν ἢκουσε διδάσκοντα, τόν ἐθαύμασε θαυματουργοῦντα. Ἐπόνεσε ὁρῶσα Αὐτόν σταυρούμενον καί πρώτη ἐχάρη πληροφορηθεῖσα ἐκ τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, τήν Ἀνάσταση καί πρώτη εἶδε Αὐτόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν, κατά τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων καί θειοτάτων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἡ Θεοτόκος παρέμεινε ὡς παράκλησις τῶν Ἀποστόλων, ὂχι μόνον ἓως τῆς κοιμήσεώς Της καί τῆς εἰς οὐρανούς μεταστάσεώς Της, ἀλλά καί μετά ταῦτα, συνοδεύουσα αὐτούς καί προστατεύουσα νοερῶς εἰς τό κήρυγμα ἀνά πᾶσαν τήν Οἰκουμένην καί εἰς τό μαρτύριόν τους ὑπέρ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, ὡς συνέβη καί μέ τόν ἱδρυτήν καί προστάτην, τῆς τῶν Πατρέων Ἐκκλησίας, τόν Ἃγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν, τόν Πρωτόκλητον.
Πρός αὐτήν προσβλέπει ἃπαν τό ἀνθρώπινον γένος καί δέεται καί τήν καθικετεύει νά μεταφέρῃ τάς λιτάς καί δεήσεις, τάς μετά δακρύων ἱκετηρίας, ὡς θά ἒλεγεν ὁ ἱερώτατος Χρυσόστομος πρός τόν Θεόν, ὣστε παρά τάς πολλάς ἁμαρτίας μας, νά γίνεται ὁ Κύριος ἳλεως πᾶσιν ἡμῖν.
Ἂν πάντες οἱ θεούμενοι ὁμολογοῦν τήν χάριν καί κηρύττουν τήν εὐεργεσίαν, πόσο μᾶλλον τό γένος μας, τό ὁποῖον παντοιοτρόπως εὐεργετήθη ἀπό τήν Κυρίαν Θεοτόκον καί διά πρεσβειῶν της πρός Κύριον ἠλεήθη!
Αὐτή στάθηκε βοηθός στούς κινδύνους καί ρύστης καί παραμυθία καί μήτηρ στοργική, ὃταν εὑρέθημεν ἐν ἀνάγκαις ποικίλαις καί ἐν σκληραῖς δουλείαις, ἓνεκα τῆς ἀποστασίας μας ἀπό τόν Θεόν. Aὐτή μᾶς ἐσφόγγισε τά δάκρυα. Αὐτή μᾶς ἐστήριξε. Αὐτή προπορεύτηκε καί μᾶς ἐνίσχυσε στούς ἀγῶνες μας, ὣστε νά ἀπολαύσωμε τήν ἐλευθερία.
Αὐτήν ἐπεκαλέσθησαν γονυκλινεῖς καί μέ δάκρυα στά μάτια, Πατριάρχαι, Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς καί Μοναχοί. Αὐτήν παρακάλεσαν οἱ ἀοίδιμοι ἀγωνισταί ὑπέρ τῶν Ἱερῶν καί τῶν Ὁσίων, οἱ ἣρωες ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας τῆς πατρίδος μας.
Ἡ εὐγνωμοσύνη τῶν πατέρων μας, ὓψωσε Ναούς καί Μοναστήρια πρός τιμήν Της, ἱερά καταφύγια τῶν πονεμένων καί ἀδικουμένων, λιμένας εὐδίους τῶν στρατοκόπων τῆς ζωῆς.
Κάθε ‘κκλησιά καί ἐξωκλήσι Της, κάθε Μοναστήρι καί προσκυνητάρι Της, κάθε εἰκόνισμά Της μαρτυρεῖ τίς πολλές εὐεργεσίες Της, ἀλλά καί τόν πόθο τῆς ψυχῆς μας, νά φθάσωμεν ἓως τά κράσπεδα τῶν ἱερῶν Της προσκυνημάτων, προκειμένου νά Τήν εὐχαριστήσωμεν ὑπέρ πάντων ἀνθ’ ὧν ὑπέρ ἡμῶν ἒπραξε καί πράττει, δεομένη ἀκοιμήτως πρός τόν Υἱόν καί Θεόν Της, τόν Κύριον ἡμῶν καί Θεόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἀλλά καί νά Τήν παρακαλέσωμε νά σκέπῃ, νά φρουρῇ καί νά προστατεύῃ τήν Πατρίδα μας, ἡ ὁποία ἐνῶ χριστώνυμος κατέστη, δυστυχῶς τόν Κύριον λυπεῖ, τόν νόμον αὐτοῦ ἀπολακτίζουσα καί τό θέλημα Αὐτοῦ καταφρονοῦσα. Γονυπετεῖς καί μέ δάκρυα στά μάτια νά Τήν ἱκετεύσωμε, ὡς Παντάνασσα καί Γηροκομήτισσα, ὡς Ἐλεοῦσα καί Χρυσοποδαρίτισσα, ὡς τιμᾶται στήν ἱεράν καί Ἀποστολικήν Μητρόπολίν μας, ἀλλά καί ὡς Μεγαλόχαρη καί Γοργοεπήκοον καί Φοβεράν Προστασίαν.
Ἐλᾶτε, ἀδελφοί μου, νά ἀφήσωμε τήν ἐσωτερικήν μας κραυγή ἐνώπιόν Της, ὁ καθείς ἐκφράζοντας πόνους καί πόθους καί στεναγμούς, γιά τόν ἲδιον, γιά τά παιδιά μας, γιά τήν οἰκογένεια πού ἀλύπητα κτυπιέται ἀπό τίς ξένες καί ἀλλότριες δυνάμεις καί ἀπό τά αἰσχρά πρότυπα καί τούς νόμους πού υἱοθετήθηκαν, δυστυχῶς καί στή χώρα μας. Ἐλᾶτε νά προσευχηθοῦμε γιά τήν ἀνόρθωση τῆς παιδείας, διότι υἱοθετήθησαν τά ἂθεα γράμματα. Ἐλᾶτε νά τήν ἱκετεύσωμε γιά τήν πατρίδα μας, πού ἒχασε τόν πνευματικό της βηματισμό καί προσανατολισμό, ἀλλά καί γιά τόν κόσμον ὁλόκληρο πού παραπαίει καί ὁδηγεῖται μέσα ἀπό τά μίση, τήν σαρκολατρεία, τήν διαστροφή, τούς πολέμους καί τόσα ἂλλα στό βοῦρκο καί στό βάραθρο τῆς καταστροφῆς.
Ἀδελφοί μου,
Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει καί ἐπιμένει νά μᾶς ἐνθαρρύνῃ: «Πολύ ἰσχύει δέησις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου» καί «πολύ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη». Τό πρῶτο, εἶναι ὂχι ἁπλῶς ἐνθαρρυντικό, ἀλλά ἐπιβεβαιωτικό, τῆς μεγάλης παρρησίας τῆς Θεοτόκου πρός εὐμένειαν Δεσπότου. Τό δεύτερον εἶναι παραμυθητικόν, διότι ἡ κοινωνία μας, ὁ κόσμος δέν ἒμεινε ποτέ χωρίς Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι εἶναι, μέ πρώτην τήν Θεοτόκον ἡ παρηγοριά μας καί ἡ ἀναψυχή μας ἀπό τόν φοβερό καύσωνα τῆς ἁμαρτίας. Καί σεῖς σήμερα ὃλοι, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, μαρτυρεῖτε μέ τήν συγκινητική συμμετοχή σας, στήν ἑορτή τῆς Παναγίας μας, ὃτι αὐτή εἶναι ἡ χαρά μας καί ἡ ἀπαντοχή μας. Χαιρόμεθα, διότι ἐσεῖς τήν ἱκεσίαν καί δέησιν, ἀπό τά τρίσβαθα τῆς καρδίας σας προσφέρετε γιά τήν ὑγιεία, τήν πρόοδο, τήν μετάνοια καί τήν σωτηρία τοῦ τόπου μας καί τῆς πατρίδος μας.
Ἂς μιμηθοῦμε, ἀδελφοί μου, τήν Παναγία μας καί στίς ἀρετές Της, ὃση δύναμις ἐστίν ἡμῖν, εἰς τήν φιλοθεΐαν καί φιλανθρωπίαν, τό θέλημα τοῦ Κυρίου ἐργαζόμενοι καί τούς ἀδελφούς μας ἐλεοῦντες.
Πρός τοῦτο, ὣστε καί ἐμπράκτως νά συμμετέχωμε στήν ἐνίσχυση τῶν ἀδελφῶν μας, τῶν ἐν ἀνάγκαις ὂντων, ἂς βοηθήσωμε, ὃπως πράττομε κάθε χρόνο στή Γιορτή Της, μέ ὃ,τι ὁ καθείς δύναται καί ἐφ’ ὃσον προαιρεῖται, μέσῳ τῆς σημερινῆς δισκοφορίας, ὣστε μαζί μέ τά πνευματικά ὠφέλη, νά ἒχουν καί τά πρός τό ζῆν οἱ ἐμπερίστατοι ἀδελφοί μας.
Ἡ Παναγία μας προτοῦ κοιμηθῇ ἒδωκε καί τό ταπεινόν ἒνδυμά Της στούς πτωχούς. Ἐξ’ ἂλλου ὁ Κύριός μας ἐπτώχευσε, ἳνα ἡμεῖς πλουτίσωμεν καί εἰς οὐρανούς ἀνέλθωμεν. Ἐλεοῦντες, λοιπόν, τούς πτωχούς, τόν Κύριον ἐλεοῦμεν καί τήν Κυρίαν Θεοτόκον χαροποιοῦμεν.
Παιδιά μου εὐλογημένα, ἀπό τά τρίσβαθα τῆς ψυχῆς μου, εὒχομαι ἡ Παναγία μας, νά σᾶς δίδῃ χαρά, ὑγιεία καί κάθε εὐτυχία στή ζωή σας, διά τῶν ἁγίων πρεσβειῶν Της. Νά σκέπῃ τά παιδιά σας, τήν οἰκογένειά σας, νά σᾶς παρηγορῇ στούς πόνους καί στίς δυσκολίες καί νά χαρίζῃ τήν δύναμη, ὣστε ἃπαντες νά φθάσωμεν εἰς τόν ἁγιασμόν καί εἰς τήν σωτηρίαν.
Σᾶς ἀσπάζομαι ἅπαντας ἐν Κυρίῳ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
U Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
