Χρειάστηκαν μόνο 10 ημέρες από την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για να δοθεί τόσο από τον ίδιο όσο και από τον Κυριάκο Μητσοτάκη το πρώτο στίγμα για τις διαθέσεις της μιας πλευράς απέναντι στην άλλη. Από θεσμικό βήμα, εκείνο της Βουλής, ο Πρωθυπουργός και ο αρχηγός της δημοσκοπικά δεύτερης πολιτικής δύναμης έδωσαν επί της ουσίας μια ιδέα για το πώς αντιλαμβάνονται τη (νέα) μάχη του Κέντρου, στην οποία ρίχνονται προς το παρόν με σκληρή αντιπαράθεση αλλά… εντός ορίων. Ο Μητσοτάκης έχοντας στο κάδρο τον Ανδρουλάκη ως βασικό αντίπαλο επαναφέρει το δίπολο «πρόοδος – οπισθοχώρηση» και αποφεύγει σταθερά τις αυστηρές ιδεολογικές ταμπέλες για τα μάτια του μετριοπαθούς και χωρίς κομματικές ταυτίσεις κοινού. Ο Ανδρουλάκης δείχνει να χτυπά τον αντίπαλό του στη διττή φύση της κεντροδεξιάς ΝΔ, επιχειρώντας να στριμώξει τη κυβέρνηση στα δεξιά για να διεκδικήσει με αξιώσεις το κεντρώο ακροατήριο.
Με τα λόγια του Μητσοτάκη η ΝΔ είναι η «κεντροδεξιά προοδευτική δύναμη που θα υπερασπίζεται τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος», με τα λόγια του Ανδρουλάκη «εμείς θα ασκούμε σοβαρή αντιπολίτευση προσφέροντας εναλλακτικό σχέδιο προοδευτικής πολιτικής για τη διακυβέρνηση της χώρας». Στο φόντο αυτών υπάρχουν οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες μαρτυρούν ότι το Κέντρο αποκτά και άλλον διεκδικητή. Το στοίχημα της «τριγωνοποίησης» – της στρατηγικής που ακολούθησε ο Μητσοτάκης για να διευρύνει την απήχησή του εκτός γαλάζιων τειχών κερδίζοντας δύο αναμετρήσεις, το 2019 και το 2013 – μετατρέπεται σε ένα στοίχημα για δύο αρχηγούς.
Οι στρατηγικές
Από τη μία πλευρά ο Μητσοτάκης δεν θέλει να αφήνει περιθώρια στον Ανδρουλάκη να ανοίγει βηματισμό με την ευκαιρία του θετικού μομέντουμ για το ΠΑΣΟΚ, εξού και η τακτική… κρύο-ζέστη που δείχνει να ακολουθεί: μια πίεση διαρκείας σε προγραμματικό επίπεδο αλλά με στοχευμένα «ραντεβού» συναίνεσης και με επιμονή της κυβέρνησης στη χάραξη και υλοποίηση πολιτικών που θα μπορούν να υπερβαίνουν τα νεοδημοκρατικά κομματικά όρια, παρά στην πολιτική – «policy» παρά «politics», όπως έχει πει ο ίδιος. Με απλά λόγια το Μαξίμου επιμένει στην προσέγγιση ότι είναι οι κυβερνητικές πολιτικές και η υλοποίηση των δεσμεύσεων εκείνα που μπορούν να ξαναρίξουν γέφυρες εμπιστοσύνης στα κοινά που στράφηκαν στον Μητσοτάκη το 2019 και το 2023 αλλά του γύρισαν την πλάτη στην ευρωκάλπη. Από την άλλη ο Ανδρουλάκης έχει ανάγκη πια από μια αποτελεσματική στρατηγική αμφίπλευρης διεύρυνσης, βγαίνοντας μπροστά με μια ρεαλιστική πρόταση απέναντι σε εκείνη της ΝΔ, ξέροντας ότι ψηφοφόροι της μητσοτακικής ΝΔ που δεν ανήκουν απαραιτήτως στην κεντροδεξιά δεξαμενή παραμένουν στην αδιευκρίνιστη ζώνη.
Η δημοσκοπική ψαλίδα
Το Μαξίμου διαβάζει με ψυχραιμία τις μετρήσεις των ημερών, δεδομένου ότι στην κυβερνητική έδρα λένε πως περίμεναν τη δημοσκοπική ενδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρουλάκη μετά τις θετικές εντυπώσεις από την εσωκομματική διαδικασία στη Χαριλάου Τρικούπη. Αυτή η ενδυνάμωση αποτυπώθηκε στο τελευταίο γκάλοπ της Metron Analysis (Mega) με μονοψήφια διαφορά ΝΔ – ΠΑΣΟΚ στην πρόθεση και στην εκτίμηση ψήφου, με γαλάζιες διαρροές προς το ΠΑΣΟΚ σε ποσοστό 5,8% (υψηλότερο απ’ ό,τι οι απώλειες της ΝΔ αθροιστικά στον Κυριάκο Βελόπουλο και λοιπά κόμματα) και με υψηλή δημοτικότητα του Ανδρουλάκη, κάτι που δεν είχε καταγραφεί όταν πρωτοανέλαβε τα ηνία του ΠΑΣΟΚ το 2021.
Στο Μαξίμου όμως λογαριάζουν άλλες δύο παραμέτρους: όπως υποστηρίζουν, πρώτον, το πολιτικό σύστημα διανύει νεκρό πολιτικά χρόνο χωρίς ισχυρό διακύβευμα και χωρίς ευθεία απειλή της επικυριαρχίας της ΝΔ και, δεύτερον, εκκρεμεί το ξεκαθάρισμα του συριζαϊκού τοπίου προκειμένου να δημιουργηθούν οι τελικές ισορροπίες στο πολιτικό σκηνικό. «Το ζήτημα είναι αν ο Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ άλλαξαν πραγματικά, όχι εάν κλείνει στις δημοσκοπήσεις της περιόδου η ψαλίδα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ» λέει κυβερνητικός παράγοντας. Ή όπως το έθεσε ο Μητσοτάκης προ ημερών με το γλωσσικό ολίσθημά του «φέραμε ένα νομοσχέδιο για εκσυγχρονισμό του ΠΑΣΟΚ, συγγνώμη του ΑΣΕΠ, το ΠΑΣΟΚ φοβάμαι ότι δεν εκσυγχρονίζεται».
Εντός της εβδομάδας θα υπάρξει άλλο ένα crash test συναίνεσης – η ανάδειξη νέου Συνηγόρου του Πολίτη – και παρότι στον ορίζοντα διαμορφώνονται πολλά πεδία συναινετικά ή συγκρουσιακά στα οποία η κυβερνητική παράταξη θα προσπαθεί να «εγκλωβίζει» το ΠΑΣΟΚ, η πραγματική «δοκιμασία» των δύο πλευρών ως την επαναπροσέγγιση των κεντρογενών αναμένεται στην Προεδρική εκλογή.
