Ο δρόμος της αποκατάστασης φαντάζει μακρύς και δύσκολος για τον 35χρονο δασοκομάντο που τραυματίστηκε βαρύτατα στο πόδι του, κατά τη διάρκεια κατάσβεσης πυρκαγιάς στο Γεράκι του Δήμου Ήλιδας, στις 4 Οκτωβρίου 2024.
Δύο μήνες μετά, και πιο συγκεκριμένα τη Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου, ο πυροσβέστης που ανήκει στην 6η Ειδική Μονάδα Δασικών Επιχειρήσεων με βάση την Πάτρα, έλαβε εξιτήριο από το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών όπου νοσηλευόταν, έχοντας υποβληθεί σε μια σειρά χειρουργικών επεμβάσεων από τους γιατρούς της Ορθοπεδικής Κλινικής.
Πριν όμως έρθουν αυτά τα ευχάριστα νέα από την αχαϊκή πρωτεύουσα, πολύ σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του περιστατικού είχαν τα όσα διαδραματίστηκαν στο νομό Ηλείας και η άψογη λειτουργία των τοπικών μηχανισμών, της Πυροσβεστικής και του Γενικού Νοσοκομείου της Ηλείας, εκεί όπου σταθεροποιήθηκε η κατάσταση του τραυματισμένου πυροσβέστη, ώστε στην συνέχεια να καταστεί εφικτή η διακομιδή του στο νοσοκομείο του Ρίου. Είχε προηγηθεί φυσικά η μεταφορά του 35χρονου με ελικόπτερο από το γεράκι στο γήπεδο του Πύργου.
Σήμερα, μιλά στην εφ. «Πατρίς» εκ των πρωταγωνιστών της υπόθεσης, που συνέβαλαν στην περίθαλψη του 35χρονου δασοκομάντο, και θυμούνται τις στιγμές που ακολούθησαν, σώζοντας ουσιαστικά το πόδι του μετά από την σωστή διαχείριση ενός σοβαρότατου τραυματισμού, του ανοικτού συντριπτικού κατάγματος της αριστερής κνήμης. Πρόκειται για το γιατρό της Νοσηλευτικής Μονάδας Αμαλιάδας Βαγγέλη Δημητρόπουλο, που βρέθηκε στο πλευρό του 35χρονου από την πρώτη στιγμή, ευρισκόμενος μαζί του στην πυρκαγιά και στο ελικόπτερο που τον μετέφερε από το σημείο της πυρκαγιάς μέχρι την προσγείωσή του στο Δημοτικό Στάδιο του Πύργου, και από εκεί στο Γ.Ν. Ηλείας.
«Προσπαθούσα να τον καθησυχάσω πως όλα θα πάνε καλά»
«Όταν καλείσαι να βοηθήσεις οποιοδήποτε συνάνθρωπό σου, πόσο μάλλον έναν πυροσβέστη που έχει τραυματιστεί την ώρα του καθήκοντος, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό προκειμένου να τον σώσεις» τόνισε ο γιατρός Βαγγέλης Δημητρόπουλος, ενώ περιγράφοντας το συμβάν ανέφερε ότι « βρισκόμουν στην περιοχή που εκτυλισσόταν η πυρκαγιά και έσπευσα να περιθάλψω τον άνθρωπο. Η σκέψη μου ήταν μονάχα στο να είμαι πλάι στον άνθρωπο αυτό και να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για να είναι καλά. Προσπαθούσα να τον καθησυχάσω πως όλα θα πάνε καλά κατά τη διάρκεια της αεροδιακομιδής του και όσο μπορούσα το κατάφερα. Από εκεί και πέρα οι γιατροί που τον ανέλαβαν ακολούθως έκαναν όλα όσα χρειάζονταν για να αποκατασταθεί η ζημιά. Πλέον νιώθω χαρούμενος που έμαθα ότι πήρε εξιτήριο και αναρρώνει στο σπίτι του με την οικογένειά του και εύχομαι στο μέλλον ο Θεός να του δώσει όλα όσα αξίζουν σε ένα μαχητή όπως αυτός. Τόσο το επάγγελμα το δικό μου, όσο κι αυτό των πυροσβεστών, είναι απαιτητικά και χρειάζεται να παίρνεις σε κλάσματα δευτερολέπτου σημαντικές αποφάσεις. Ωστόσο η ψυχική και ηθική ανταμοιβή που παίρνεις σε περίπτωση που καταφέρεις να κάνεις το καλό, είναι πράγματα ανεκτίμητα».
