Με αφορμή το φετινό γιορτασμό της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΥΓΡΟΤΟΠΩΝ που
συμπίπτει με τα 50 χρόνια από την υπογραφή της συνθήκης Ramsar, η ΟΙΚΙΠΑ
εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:
Η φετινή 2α Φεβρουαρίου, Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων, ως ημέρα μνήμης της υπογραφής της
συνθήκης Ραμσάρ το 1971, πριν 50 χρόνια, μας βρίσκει μέσα στα σπίτια μας, χωρίς τη δυνατότητα, –
όπως όπως κάναμε κάθε χρόνο- να προβάλλουμε τις αξίες των υγροτόπων τόσο για την άγρια ζωή
όσο και για τη δική μας ευημερία με επιτόπια επίσκεψη και παρατήρηση πουλιών σε μια από τις
πολύτιμες τέτοιες περιοχές που έχουμε δίπλα μας, στο Εθνικό μας Πάρκο υγροτόπων Κοτυχίου-
Στροφυλιάς και Κυπαρισσιακού κόλπου.
Είναι όμως αναγκαίο να θυμηθούμε τόσο τις αξίες αυτές όσο και την ευθύνη μας ως κράτους και
κοινωνίας όχι μόνο για να διατηρηθούν αλλά και να βελτιωθούν.
Οι υγρότοποι αποτελούν φυσικές περιοχές με μόνιμη ή εποχική παρουσία νερού που
συγκεντρώνουν τόση βιοποικιλότητα σε χλωρίδα και ιδίως πανίδα, ώστε να συγκρίνονται με τα
τροπικά δάση. Αποτελούν ρεζέρβες γλυκού νερού για γεωργική και ανθρώπινη χρήση. Οι παράκτιοι
υγρότοποι προστατεύουν τους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες από την διείσδυση θαλασσινού
νερού. Στηρίζουν τη βιώσιμη αλιεία. Είναι περιοχές φυσικού κάλλους, κατάλληλες για ήπια
αναψυχή.
Η ευθύνη μας επομένως, αρχών και πολιτών, για την διατήρηση τόσο των ποιοτικών και ποσοτικών
χαρακτηριστικών των υδάτων τους όσο και της χλωρίδας και πανίδας τους, ιδιαίτερα της ευαίσθητης
ορνιθοπανίδας τους είναι μεγάλη.
Οι απειλές κατά των υγροτοπικών περιοχών περιλαμβάνουν καταπατήσεις, μπαζώματα, ρύπανση
από χημικά και απόβλητα, άναρχη οικοδομική δραστηριότητα, παράνομο κυνήγι, λαθροϋλοτομία,
απόπειρες αλλαγή νομικού καθεστώτος.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τα προβλήματα λαθροθηρίας στα λιμναία τμήματα του εθνικού μας
πάρκου Κοτυχίου-Στροφυλιάς και Κυπαρισσιακού κόλπου, τα «οργώματα» αμμοθινών (όπως έγινε
πρόσφατα) από μοτοσυκλέτες για μοτοκρός, το πρόβλημα της μείωσης του υδάτινου όγκου του
Κοτυχίου.
Σε σχέση με το άλλο γειτονικό μας Εθνικό πάρκο, αυτό του Μεσολογγίου, εκβολών Αχελώου,
Εχινάδων νήσων αναφέρουμε τις πιέσεις για πολλαπλασιασμό των εγκαταστάσεων
ιχθυοκαλλιεργειών σε περιοχές μεταξύ εκβολών και Εχινάδων, μια πρακτική που επιβάλλεται τόσο
σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο να αναθεωρηθεί, σύμφωνα και με επιτυχή διεθνή πρότυπα
μετακίνησης σε βαθύτερα και με περισσότερα ρεύματα νερά.
Να σημειώσουμε ακόμη ότι εποχικοί πλημμυρισμοί αγροτικών εδαφών, όπως συμβαίνει τώρα σε
περιοχές των Καλαβρύτων, δεν είναι σοφό, ούτε από πλευράς γονιμότητας της γης, ούτε από
πλευράς προστασίας της άγριας ζωής, να αντιμετωπίζονται με λογικές γρήγορης αποστράγγισης.
Οι υγρότοποι είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμοι. Οφείλουμε να τους κρατήσουμε
ζωντανούς, ικανούς να στηρίζουν εμάς και την άγρια ζωή, χωρίς την οποία και η δική
μας ζωή υποβαθμίζεται.
