του Γιάννη Λάμπρου, τ. δημοτικού συμβούλου Δήμου Πατρέων
Φούντωσε για τα καλά η συζήτηση για την απαραίτητη σύγκλιση και ενιαία έκφραση της κεντροαριστεράς και ταυτόχρονα φουντώνει η απαίτηση του κόσμου «βρείτε τα!».
Είναι ίσως από τις λίγες ιστορικές περιόδους κατά την οποία φαίνεται ότι κανείς δεν είναι ικανοποιημένος από το κόμμα που στηρίζει αλλά και κανείς δεν είναι πρόθυμος να κινηθεί εκτός αυτού. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Τα κόμματα αποτελούν συστατικό στοιχείο της αστικής δημοκρατίας, όπως την ξέρουμε, και παράλληλα η σταθερά που μετατρέπει την ιστορική μνήμη σε πολιτική πράξη.
Την ίδια στιγμή γίνεται σαφές ότι κανένα κόμμα, από τα υπάρχοντα σήμερα στην Ελλάδα με αναφορά στη σοσιαλιστική παράδοση, από μόνο του δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Αυτή την αδυναμία αντικατοπτρίζει το λαϊκό αίτημα «βρείτε τα!».
Δεν είναι μακριά από εμάς το φαινόμενο να παίρνουν τις εκλογές πρόσωπα χωρίς κόμμα. Για την ακρίβεια, πρόσωπα που στηρίζονται από περισσότερα από ένα κόμματα χωρίς οργανική σχέση με κανένα από αυτά.
Έχω την εντύπωση ότι όλες οι διεργασίες που γίνονται τελευταία στην κεντροαριστερά δημιουργούν τις συνθήκες για τη διατύπωση ενός αφηγήματος, ενός κυβερνητικού προγράμματος, που δεν θα είναι καρπός αυτοτελούς κομματικής διαβούλευσης αλλά σύγκλιση πολλών διαφορετικών προσεγγίσεων που όλες όμως θα καταλήγουν σε δύο παραδοχές.
Η πρώτη ότι το καθεστώς Μητσοτάκη και οι δεξιές πολιτικές πρέπει επιτέλους να τελειώσουν. Ο φιλελευθερισμός έχει δείξει ξεκάθαρα ότι είναι αδιάφορος, αν δεν τα επιδιώκει, μπροστά στα φαινόμενα ακρίβειας, αισχροκέρδειας, εξυπηρέτησης των μεγάλων συμφερόντων, διαφθοράς και έλλειψης δημοκρατίας. Είναι ένα πολιτικό σύστημα που δεν σέβεται ούτε τον άνθρωπο ούτε τη Φύση και κονταίνει συνεχώς τα όριά τους.
Φτάνει η βούληση? Όχι, χρειάζεται και βαθιά πολιτική ανάλυση της πραγματικότητας, δημιουργικά μυαλά και οργανωτικές ικανότητες.
Αυτό όμως που σίγουρα δεν επαρκεί είναι ο χρόνος. Χθες έπρεπε να γίνουν αυτά ώστε σήμερα να είμαστε έτοιμοι. Αναλώσαμε πολύτιμους μήνες στην εσωστρέφεια, τους καυγάδες, την ομφαλοσκόπηση. Είναι καιρός να βγούμε ξανά στην κοινωνία. Με τα λάθη μας, τις αδυναμίες μας αλλά και την ικανότητα που έχει η Αριστερά να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει, να επιτύχει. Δεν θα χαρίσουμε τίποτα από όσα καταφέραμε.
