Γράφει η Σοφία Καυκοπούλου
Sophie’s matter
Στο πρώτο μέρος του νέου μας άρθρου σκέφτηκα να μιλήσουμε για την περίπτωση που έχεις ήδη ένα παιδί και προχωράς τη ζωή σου με κάποιον άλλο άνθρωπο. Η αρχική μου σκέψη, ήταν να μιλήσουμε πρώτα για την περίπτωση που μία γυναίκα προχωρά τη ζωή της με έναν άλλο άνδρα και στο δεύτερο μέρος, να μιλήσουμε για έναν άνδρα ο οποίος προχωρά τη ζωή του με μία άλλη γυναίκα. Εν τέλει, βρίσκω σκόπιμο και πιο ρεαλιστικό να διαχωρίσουμε τα μέρη, στο μεν πρώτο να μιλώντας για το τί γίνεται όταν το παιδί ζει μαζί με τον γονέα ο οποίος επιλέγει να προχωρήσει τη ζωή του, στο δε δεύτερο, να μιλήσουμε για την πιο light περίπτωση του γονέα που προχωρά τη ζωή του ενώ δε ζει μαζί με το παιδί του.
Όταν έχεις παιδί είναι δύσκολο να ξεκινήσεις μία νέα σχέση, δεδομένων από τη μία των κοινωνικών στερεοτύπων που σε κρίνουν για την επιλογή σου και από την άλλη του φόβου ότι η επιλογή σου δεν αφορά μόνο εσένα, αλλά επηρεάζει το ίδιο σου το παιδί. Αν όμως υπερνικήσεις τις οποίες αναβλητικές σκέψεις και ξεκινήσεις τη σχέση γιατί θεωρείς ότι θα λειτουργήσει, τότε σίγουρα νοιώθεις κάποιο άγχος για το πώς θα παρουσιάσεις το νέο σου σύντροφο στο παιδί, πώς θα χτιστεί η σχέση σας, η συμπεριφορά και η υπομονή του απέναντι στην παιδική ή εφηβική παρόρμηση- γιατί αυτή δεν είναι μία σχέση ανάμεσα σε σένα και τον άνθρωπο σου μόνο – που αφορά και το παιδί όταν βέβαια μιλάμε για παιδί ανήλικο.
Πέραν τούτου, υπάρχουν πολλοί φόβοι στο να βάλεις έναν ξένο άνθρωπο μέσα στο σπίτι. Είναι ένα ρίσκο που μπορεί να οδηγήσει σε δυσάρεστες καταστάσεις, από την πιο μικρή, π.χ. μια επίπληξη του συντρόφου σου προς το παιδί, που μπορεί να παρεξηγηθεί, έως κινδύνους που φοβάσαι να δεις, ή όταν τους αντιληφθείς είναι αργά, με ανεπανόρθωτες ζημιές για το παιδί. Φυσικά, δε σημαίνει ότι ένας άνθρωπος που έχει παιδί δεν μπορεί να προχωρήσει τη ζωή του, αλλά οφείλει να προσέξει πολύ, το άτομο που θα ζήσει μαζί του. Την επόμενη φορά θα μιλήσουμε για τη νέα σχέση, με παιδιά εκτός σπιτιού.
