Σήμερα γάμος γίνεται, όχι απαραίτητα στο χωριό ή στην πλατεία, αλλά σε rooftops με θέα την Ακρόπολη, σε βίλες της Πάρου ή σε boutique resorts της Μάνης. Από το πρώτο «Yes, I do» μέχρι τη μεγάλη μέρα, μεσολαβεί ένα ολόκληρο σύμπαν: λίστες, πρόβες, δοκιμές νυφικών, φίλοι που οργανώνουν group chats, σημειώσεις για το budget, Pinterest boards γεμάτα όνειρα. Ο ελληνικός γάμος παραμένει, ακόμη και σήμερα, μυστήριο και μαραθώνιος μαζί. Κουβαλά τη νοσταλγία των ’90s, αλλά φορά την αισθητική του 2025. Τότε η νύφη έραβε το νυφικό μαζί με τη μαμά της και το τραπέζι των τριακοσίων καλεσμένων ήταν θέμα τιμής -«να βγει η υποχρέωση».
Στις μέρες μας όμως, ο γάμος μοιάζει περισσότερο με προσωπική δήλωση στυλ και συνείδησης, μια γιορτή φτιαγμένη στα μέτρα του ζευγαριού. Αν κάτι αποτυπώνει καλύτερα αυτή τη μετάβαση, είναι η ίδια η εικόνα της νύφης, ο τρόπος που η εμφάνιση, το νυφικό, το φως και οι άνθρωποι γύρω της μεταμορφώθηκαν.
Όπως σημειώνει η Νάγια Καδά, wedding planner: “Ο ελληνικός γάμος ποτέ δεν ήταν ένα «απλό» μυστήριο. Η νύφη, ο γαμπρός, οι καλεσμένοι, όλοι, αποτελούσαν μέρος μιας καλά οργανωμένης παράστασης με γέλια, χορό, συγκίνηση και πολύ κέφι”. Οι γάμοι των ‘90s δεν είχαν απλά δαντέλα, είχαν πολύ δαντέλα! Νυφικά οίκων υψηλής ραπτικής, Nikos Takis, Sarantinos, Kathy Heyndels μάγευαν τα μάτια των κοριτσιών που ονειρεύονταν να γίνουν βασίλισσες για τη σημαντικότερη ημέρα της ζωής τους. Οι βιτρίνες των καταστημάτων στο Κολωνάκι, στη Σταδίου, στην Ερμού έλαμπαν από τις κεντητές δαντέλες και τα τούλια”.
Σήμερα, ειδικά στην Αθήνα, οι γάμοι φαίνονται να είναι πιο απλοί. Κοντά στη νύφη, όμως, δεν είναι μόνο η μαμά της και άντε καμία αγαπημένη θεία. Υπάρχει μια στρατιά ανθρώπων που αναλαμβάνει αυτή τη μοναδική παράσταση. Wedding planner, make up artist, hair stylist, δάσκαλος χορού αποτελούν την dream team του γάμου. Το νυφικό τότε, έπρεπε να είχε ουρά τουλάχιστον 3 μέτρα, φουρό, ώμους φουσκωτούς. Απαραίτητο αξεσουάρ, η τιάρα. Τιάρες που έπιαναν όλο το μέτωπο με περλίτσες, τιάρες με ψεύτικα διαμαντάκια, τιάρες με στρας.
Το νυφικό τώρα είναι πιο διακριτικό και ίσως πιο ρομαντικό. Η νύφη ψάχνει κάποιο που να μην της αλλάζει την προσωπικότητα. Να νοιώθει ο εαυτός της. Προτιμά τις λεπτές τιράντες, την ανοιχτή πλάτη και η ουρά να υπάρχει αλλά να είναι διακριτική. Δεν φοράει πια τιάρα αλλά headpiece. Ένα είναι σίγουρο, όσες διαφορές και να υπάρξουν με τα χρόνια, ο ελληνικός γάμος έχει κέφι, γέλια, συγκίνηση και πολύ ρύζι! Κι αυτή είναι ίσως η ουσία του ελληνικού γάμου σήμερα, η ισορροπία ανάμεσα στο χθες και στο τώρα. Από τις τιάρες των ’90s στα headpieces του 2025, από τα μεγάλα τραπέζια στα intimate rooftops, η χαρά παραμένει ίδια, αλλά έγινε πιο προσωπική.
Ο γάμος του σήμερα – Εμπειρία, όχι υποχρέωση
Τριάντα χρόνια μετά, ο ελληνικός γάμος έχει μεταμορφωθεί. Ο μέσος όρος ηλικίας αυξήθηκε καθώς οι γυναίκες παντρεύονται στα 32–35, οι άνδρες στα 35+ και το «πρέπει» αντικαταστάθηκε από το «θέλω». Ο θρησκευτικός γάμος έχασε το μονοπώλιο του καθώς περισσότεροι από 4 στους 10 επιλέγουν πολιτικό γάμο ή σύμφωνο συμβίωσης, ενώ από το 2024, οι γάμοι ομόφυλων ζευγαριών είναι πλέον πραγματικότητα. Η τελετή έγινε πιο βιωματική, πιο λιτή αλλά πιο ουσιαστική. Beach weddings, private villas, boutique venues, γάμοι σε αμπελώνες ή rooftops της Αθήνας. Τα προσκλητήρια έγιναν ψηφιακά, το ρύζι αντικαταστάθηκε από ροδοπέταλα, και το «τραπέζι» έγινε εμπειρία: signature cocktails, jazz trio, vegan επιλογές.
Η οικονομία του ρομαντισμού
Όσο πιο σύγχρονος γίνεται ο γάμος, τόσο πιο ακριβός δείχνει. Σύμφωνα με έρευνα της Revolut (Dynata, Ιούνιος 2025), το 72% των Ελλήνων δηλώνει ότι νιώθει κοινωνική πίεση να ξοδέψει περισσότερο είτε ως καλεσμένος, είτε ως οικοδεσπότης. Το 44% θεωρεί φυσιολογική δαπάνη τα 100–300 ευρώ ανά γάμο, ενώ 3 στους 10 άνδρες φτάνουν έως τα 1.000 ευρώ. Για τα ίδια τα ζευγάρια, ο μέσος προϋπολογισμός ξεπερνά τα 15.000 ευρώ. Κι όμως, σχεδόν το 80% δηλώνει ότι «δεν μετανιώνει ούτε ευρώ». Ο γάμος παραμένει μια υπέροχη γιορτή ακόμη κι όταν το κόστος του θυμίζει μικρό project management. Η διαφορά είναι πως σήμερα τα ζευγάρια ξοδεύουν όχι για να εντυπωσιάσουν αλλά για να εκφραστούν!
Αν υπάρχει έθιμο που άλλαξε θεαματικά, είναι αυτό. Στα ’90s, το bachelor party σήμαινε ένα βράδυ στα μπουζούκια: ο γαμπρός με τους κολλητούς, μπουκάλια, λουλούδια, πειράγματα και χορό μέχρι πρωίας. Το bachelorette ήταν πιο ήπιο, ένα δείπνο ή μια βραδινή έξοδος με τις φίλες. Σήμερα, το bachelor είναι ολόκληρο τριήμερο εμπειριών. Νοικιάζονται βίλες σε Μύκονο, Πάρο ή Μάνη, στήνονται private pool parties, οργανώνονται spa weekends, boat rides και θεματικά dress codes. Οι φίλοι αναλαμβάνουν ρόλο event planners και τα stories γεμίζουν από brunches με prosecco και matching outfits.
Γάμος-Βάπτιση – Δύο τελετές, ένα τραπέζι
Κάτι άλλο εξίσου ελληνικό και διαχρονικό είναι η γαμοβάπτιση, εκεί όπου το μυστήριο του γάμου και η βάπτιση του παιδιού συναντιούνται στην ίδια μέρα. Η πρακτικότητα, το συναίσθημα και το χιούμορ των Ελλήνων συνδυάζονται: ο ιερέας ευλογεί το ζευγάρι, το μωρό, και μετά όλοι κατευθύνονται προς την ίδια δεξίωση. Τα «πακέτα γάμου & βάπτισης» έχουν γίνει τάση: κοινό στολισμό, κοινό τραπέζι, κοινό βίντεο, κοινό πάρτι. Η ένωση και η συνέχεια συμπυκνώνονται σε ένα γεγονός με λιγότερο κόπο και διπλή χαρά.
Πολιτικός ή θρησκευτικός, σε εκκλησία ή σε παραλία, με 80 ή 200 καλεσμένους, ο σημερινός γάμος είναι ένας καθρέφτης των καιρών. Ο δείκτης γάμων στην Ελλάδα έπεσε στο 3,9 ανά 1.000 κατοίκους, το χαμηλότερο των τελευταίων 60 ετών. Οι Έλληνες παντρεύονται αργότερα, σκεπτόμενοι, συνειδητά. Θέλουν λιγότερη επισημότητα και περισσότερη αλήθεια. Θέλουν να το πουν «με τον δικό τους τρόπο».
Destination weddings
Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε έναν από τους πιο επιθυμητούς προορισμούς για destination weddings παγκοσμίως, όχι μόνο για ξένα ζευγάρια, αλλά και για Έλληνες που επιλέγουν να παντρευτούν σε νησί ή μακριά από τη βάση τους. Η Σαντορίνη, η Πάρος, η Μύκονος, η Μάνη και τα Χανιά πρωταγωνιστούν, με boutique ξενοδοχεία, πέτρινες βίλες και παραθαλάσσιες εκκλησίες που προσφέρουν ιδιωτικότητα και σκηνοθετημένη ομορφιά.
Οι τελετές είναι συνήθως μικρές, με 50–80 καλεσμένους, και συνδυάζουν διακοπές, ρομαντισμό και αισθητική εμπειρία. Το catering προσαρμόζεται σε τοπικά προϊόντα, το πάρτι γίνεται barefoot στην άμμο, και το φωτογραφικό υλικό μοιάζει με καμπάνια μόδας. Οι wedding planners μιλούν πια για “Greek light weddings”: λιγότερη επισημότητα, περισσότερη μαγεία. Το αποτέλεσμα; Ένας γάμος που δεν ανήκει μόνο σε μια μέρα, αλλά σε ένα ολόκληρο τριήμερο ευτυχίας.
Από το φλας στο φως
Αν υπάρχει ένας καθρέφτης που δείχνει πώς αλλάξαμε, αυτός είναι η φωτογραφία του γάμου. Τη δεκαετία του ’90, οι λήψεις ήταν στημένες, το φλας δυνατό, τα πρόσωπα σχεδόν παγωμένα. Το άλμπουμ ήταν μια τεκμηρίωση της στιγμής, όχι μια αφήγηση. Η φωτογραφία λειτουργούσε περισσότερο σαν καθήκον παρά σαν τέχνη. Σήμερα, όλα έχουν ανατραπεί. Η αισθητική έγινε φυσική, οι στιγμές αυθόρμητες, το φως σύμμαχος και όχι τεχνητό σκηνικό. Οι φωτογράφοι δεν “στήνουν” το ζευγάρι, το συνοδεύουν. Παρακολουθούν, παρατηρούν, αφηγούνται. Η φωτογραφία πλέον δεν δείχνει απλώς τη χαρά, τη μεταφράζει.
Όπως σημειώνει ο Ανδρέας Καδάς (Tenten on Photography): Η φωτογράφιση γάμου έχει εξελιχθεί εντυπωσιακά από τη δεκαετία του ’90 μέχρι σήμερα. Οι αλλαγές αφορούν όχι μόνο την τεχνολογία, αλλά και το στυλ, την αισθητική και την προσέγγιση των φωτογράφων. Η εποχή του φιλμ και της αναμονής για εμφάνιση και εκτύπωση είναι παρελθόν. Σήμερα με ψηφιακές κάμερες υψηλής ανάλυσης, άμεση προεπισκόπηση, δυνατότητα επεξεργασίας με λογισμικά όλα έχουν αλλάξει. Και όχι μόνο. Από τις φωτογραφίες με τις τυπικές οικογενειακές λήψεις, το έντονα φλας και τον σκληρό φωτισμό έχουμε περάσει στο φυσικό φως και τις αυθόρμητες στιγμές, μια κινηματογραφική αισθητική που περνά στη φωτογράφιση γάμου και βάπτισης. Οι αναμνήσεις από αυτές τις μοναδικές στιγμές «κλειδώνουν» στα ψηφιακά άλμπουμ, τα online galleries, τα USB drives, τα social media sharing και στις λήψεις με drone”.
Από το «να βγει η υποχρέωση» περάσαμε στο «να μείνει η ανάμνηση». Από το χρέος περάσαμε στην επιλογή. Ο θεσμός δεν διαλύθηκε· απογυμνώθηκε από τα περιττά. Και αυτό, μέσα στην απλότητά του, είναι ίσως η πιο ώριμη μορφή αγάπης που γνώρισε ποτέ ο ελληνικός γάμος.
