Στην Κωνσταντινούπολη των 15 εκατομμυρίων κατοίκων ανάμεσα στα δρομάκια, τα τζαμιά, τους σταθμούς του μετρό και τα καφέ, θα βρει κανείς πάνω από 250.000 αδέσποτα γατάκια. Οι γάτες είναι σήμερα συνυφασμένες με την ίδια την ιστορία της πόλης, καθώς είναι πανταχού παρούσες σε κάθε γωνιά.
«Οι γάτες της Κωνσταντινούπολης, στο σύνολό τους, δεν είναι ούτε κατοικίδια ούτε αδέσποτες, αλλά ένα υβρίδιο των δύο», λέει ο Μάρσελ Χεϊτζνέν, φωτογράφος και συγγραφέας του «City Cats of Istanbul», προσθέτοντας ότι οι γάτες δεν ανήκουν σε συγκεκριμένα άτομα, «αλλά φροντίζονται από την κοινότητα στις εκάστοτε περιοχές που κυκλοφορούν».
Ο ίδιος κάνει λόγο για μια τοπική ευλάβεια προς τις γάτες που δεν έχει δει πουθενά αλλού. «Κάθε δήμος έχει ένα κτηνιατρικό τμήμα που βοηθά τα αδέσποτα ζώα στην περιοχή του, με δωρεάν υπηρεσίες στείρωσης για τις αδέσποτες γάτες», εξηγεί από την πλευρά του στο BBC, ο Φατίχ Νταγκλί, συνιδρυτής του Μουσείου Γατών της Κωνσταντινούπολης.
«Οι ιδιωτικές κτηνιατρικές κλινικές προσφέρουν επίσης υπηρεσίες με έκπτωση για τις αδέσποτες γάτες, και οι κάτοικοι συχνά συνεισφέρουν για να πληρώσουν τα έξοδα του κτηνιάτρου», προσθέτει.
Αυτή η αφοσίωση στις γάτες δεν είναι κάτι καινούργιο για τους κατοίκους της πόλης. «Η “λατρεία” των αδέσποτων γατών χρονολογείται από την εποχή που η Κωνσταντινούπολη βρισκόταν υπό οθωμανική κυριαρχία», λέει ο Χέιτζνεν.
«Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τοπικά ιδρύματα φρόντιζαν για την περίθαλψη των αδέσποτων ζώων. Αυτή η αγάπη για τα αδέσποτα μετατράπηκε σε πλήρες επάγγελμα όταν δημιουργήθηκε η θέση εργασίας του mancacı (=αυτοί που φροντίζουν τις γάτες). Οι mancacıs είχαν ως καθήκον να φροντίζουν ώστε οι γάτες της πόλης να τρέφονται, ενώ οι κάτοικοι είχαν επίσης τη δυνατότητα να αγοράζουν τροφή από τους mancacıs και να ταΐζουν οι ίδιοι τις γάτες».
Η Νταγκλί ανατρέχει ακόμη πιο πίσω στην ιστορία αυτής της σχέσης. «Από την εποχή των Φοινίκων, ήταν πολύ συνηθισμένο οι θαλάσσιοι έμποροι να έχουν γάτες στα πλοία τους για να προστατεύονται από τα τρωκτικά», λέει, προσθέτοντας ότι καθώς τα πλοία που μετέφεραν μετάξι και μπαχαρικά έφταναν στα πολυσύχναστα λιμάνια της Κωνσταντινούπολης κατά τη ρωμαϊκή και την οθωμανική εποχή, έφταναν και αμέτρητες γάτες.
